Witam. Mam naprawdę bardzo duży kłopot z którym jestem sama i juz od paru
lat apatii zaczyna mnie on przerastać. Nie wdając się w szczegóły postaram
się w miarę bez emocji i ogólnikowo opisać moją sprawę. Do czasu kiedy żyła
moja mama ona odpowiedzialna była za całość (dom, obowiązki i rodzina) żyjąc
pod brzemieniem piętna ojca despoty i godząc się na to, którego interesowały
wyłącznie własne zainteresowania, i kultywowanie latami dość dziwnych
zachowań a w żadnym wypadku dom i rodzina. Ja pracowałam za granicą (mam tam
rodzinę) po jakimś czasie wróciłam stamtąd i niestety pochowałam matkę. W
Polsce nie mam pracy i nie widzę tutaj szansy na samodzielne utrzymanie się,
więc ustaliliśmy z ojcem (którego rodzina tutaj nie toleruje nazwijmy to
delikatnie..) ze razem wyjedziemy tam i to był mój błąd. Ojciec pomyślał i
wypłacił wspólne pieniądze (zapisane na matkę) z funduszy dzień po jej
śmierci a ja uznałam że skoro i tak planujemy tu sprzedaż mieszkania a tam
wspólny wyjazd to może tak być. Przez dwa lata nie udało mi się zrobić
absolutnie nic pod bacznym okiem despoty. Pomimo zapewnień że się zmieni ze
strony człowieka który nigdy nie robił zakupów, nie interesowało go nic w
domu ani ogólnie rodzina zrobił sie człowiekiem z którym obecnie nie da sie
juz nawet porozmawiać chyba że o pogodzie. Nie robi totalnie nic i nic nie
daje robić. Jego zachowanie........ można by długo o tym ale na prawdę jest
to dla mnie krępujące. Jeden z miliona przykładów nie należących do wesołych
człowiek ten zapomniał nawet o własnej higienie. Zapominając o higienie
uważa że smród jest ze skażenia, skażenie z wielu innych bliżej nie
określonych i codzień innych powodów i zamiast się regularnie kąpać kupuje
co i raz nową pościel, koc i dzwoni po rożnych instytucjach robiących
pomiary. Można by więcej takich i lepszych zachowań bo ręce opadają ale to
nie tutaj. Tu oczekuje porady prawnej. Było by znacznie prościej gdybym
miała jakąś prawdziwą i zainteresowaną problemem rodzinę ale ojciec od
zawsze miał nazwijmy to dość dziwne zachowanie i oprócz tego prowadził
politykę drzwi zamkniętych więc nie ma absolutnie nikogo w rodzinie kto
chciał by sie tym zając czy pomóc. Nie jest to młody człowiek a ja juz sama
nie jestem w stanie sobie z tym radzić. Na mnie bo nie ma innej osoby
spadnie obowiązek od oczyszczenia tego mieszkania poprzez remonty które
nigdy "nie były potrzebne" po calą resztę włącznie z ciekawostkami jakie
mogę zastać zostawiając ojca tutaj samego. Fizycznie z nadwątlonym na maksa
budżetem wracając tam i wciągając się znów w wir jakiejś pracy (po dwóch
latach ,,odpoczynku") absolutnie nie będę miała na to czasu a trochę musiała
bym na to mieć. Myśleliśmy (kiedy dało się jeszcze myśleć razem) o wielu
rzeczach. Obecnie ja nie mając o tym absolutnie zielonego pojęcia
zastanawiam sie nad ubezwłasnowolnieniem ojca co dało by mi chociaż
możliwość robienia jednej rzeczy nie oglądać sie za plecy i na jego
zachowania i decydowanie tak o swoim jak i jego życiu. Jak do tego podejść?
Gdzie z tym pójść?

Bardzo ale to bardzo proszę o jakieś porady. Rozumiem ze pojawia sie i tutaj
agitatorzy jaka to ja zła jestem i juz na przedbiegach żeby odciąć się od
takich dodam tylko tyle że życzę im właśnie z dnia na dzień znalezienie sie
w takiej sytuacji jak ja w której to nigdy nie przypuszczałam nawet że się
znajdę. Pozdrawiam Anna