Przeglądając czeluście internetu znalazłem jakiś wątek sprzed wielu lat, w którym
ktoś zadał podobne pytanie. Niestety został chyba opacznie zrozumiany - dyskutanci
odwrócili kota ogonem i zarzucili mu, że domaga się znakowania ludzi jak w
Oświęcimiu. Tym razem spróbuję ja, bo ta kwestia też mnie nurtuje. Sprawa jest
prosta: skąd pracownicy różnych instytucji państwowych wiedzą (o ile wiedzą) czy
petent zgłaszający się do nich w jakiejś sprawie nie jest przypadkiem osobą
ubezwłasnowolnioną, pozbawioną zdolności do czynności prawnych? Nawet jeśli istnieje
(a istnieje?) coś takiego jak centralny rejestr osób ubezwłasnowolnionych, to nie
jest on przecież rutynowo sprawdzany w poszukiwaniu każdej osoby, która próbuje
załatwić jakąś sprawę urzędową albo dokonać transakcji w banku. Jak to więc w
praktyce wygląda? Istnieją jakieś środki zapobiegawcze, tzn. takie osoby posiadają
stosowną adnotację w dowodzie osobistym (albo jakiś inny jego wzór), pozwalającą
natychmiast stwierdzić, że pewnych rzeczy im nie wolno? A może odwala się fuszerkę,
tzn. milcząco zakłada się, że osoba pozbawiona zdolności do czynności prawnych
pokornie stosuje się do zakazu i nie spróbuje takowych czynności podjąć, a
interweniuje się dopiero po fakcie, kiedy sprawa już się rypnie?