Witam,

Miałem wczoraj wizytę Dzielnicowego, który przesłuchał mnie
na okoliczność wniesienia pozwu przeciwko mnie z art. 51
par. 1 Kodeksu Wykroczeń.

Sąsiad podniósł sprawę głośnego zachowania dzieci (mam dwóch
chłopców w wieku 4 i 2 lata). Mieszkamy nad sąsiadem.
Staramy się, aby dzieci nie hałasowały do godz. 8 rano i po
20 wieczorem - aby mogli spać. W ciagu dnia nie pozwalamy im
na szczególnie hałaśliwe zabawy, typu walenie zabawkami w
podłogę czy stukanie młotkiem. Rozumiemy problem sąsiada
i próbujemy temu zaradzić. Niestety, nie możemy spętać
dzieciom nóg i są momenty gdy biegają i skaczą w domu. Zresztą
nie chcę też wprowadzić takiego reżimu, żeby dzieci w domu bały
się ruszyć z miejsca.

Sąsiad napadł _słownie_ moją żonę w windzie i wywołał
u niej poczucie zagrożenia. Sąsiadka w naszych drzwiach, podczas
przepychania się z żoną wyzwała ją od świń. W końcu założyli sprawę.
O przypadkach niewłaściwego zachowania wobec nas powiadomiłem
dzielnicowych, zaprosiłem ich na rozmowę i opowiedziałem o całej
sytuacji.

Nie jestem mściwy i staram się zrozumieć sąsiada. Korzysta on
oczywiście ze swojego prawa do dochodzenia sprawiedliwości
w sądzie. Nie załatwił tego jednak w żaden sposób ze mną, tzn.
nie przyszedł i nie porozmawiał, tylko walił w kaloryfer i napisał
list, który nas obraził (niestety podarłem go). Sąsiad jest ogólnie
znanym pieniaczem i dał temu wyraz przy wielu osobach podczas
zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej. Nie potrafi zrozumieć sytuacji,
chociaż sam ma dziecko, już w wieku 12 lat.

Jak się bronić i co uczynić, aby sąd nie ukarał mnie grzywną?
Jakich argumentów użyć? Czy znacie takie problemy z praktyki?

Proszę o poradę.

Pzdr,
Bam