stavi wrote:
> Załóżmy, że zasiadywanie zaczęła osoba będąca przodkiem obecnego
> zasiadującego (np. ojcem). Zasiadywała przez powiedzmy 40 lat, kolejne 5 lat
> jego dziecko i ono wszczęło postępowanie.
> Czy można się bronić w ten sposób, że powiedzieć, że ten ojciec zasiedział
> (zgodzić się z tym) ale nie skorzystał z prawa i jego dziecku okres
> zasiedzenia biegnie od nowa ? ( w '48 czy '50 był wyrok SN, że tak jest jak
> napisałem, ale wszyscy na grupie *prawo mnie zbruzgali za ten pomysł :(
> Teraz zresztą może nie uznali by tak starego wyroku)

w 48 to trochę inne prawo obowiązywało...
jakieś namiary na ten wyrok?

Może chodzi Ci o to (z 66 r.) :
"Jeżeli zasiedzenie na rzecz poprzedniego posiadacza już nastąpiło, nie
można - w celu stwierdzenia zasiedzenia - doliczać jego posiadania do
posiadania osoby, na rzecz której poprzedni posiadacz przeniósł swoje
posiadanie.
Nabycie prawa własności w drodze zasiedzenia następuje z mocy samego
prawa w chwili, kiedy spełnione zostały wszystkie wymagane przesłanki
tj. z upływem ostatniego dnia zasiedzenia. Przepis art. 176 § 1 kc ma
zastosowanie tylko wówczas, gdy przeniesienie posiadania nastąpiło
podczas biegu zasiedzenia" ?

A z ojcem i dzieckiem - jeśli przeniesienie posiadania nastąpiło po
śmierci ojca to dziecko odziedziczyło już własność. Inaczej, zgodnie z
tym co powyżej, rzeczywiście nie powinno się doliczać.

KG