On 2010-10-10 19:12:29 +0200, "prg" <b...@b...pl> said:

> Witam!
>
> W programach o pracy policji przy zatrzymaniu za przekroczenie
> dozwolonej prędkości prawie zawsze pada pytanie w stylu "a gdzie, panie
> kierowco, się tak śpieszymy" i pada odpowiedź w stylu

"...po pierwsze nie gdzie, a dokąd. Gdzie, to za przeproszeniem pana
władzy byłoby w samochodzie - wewnątrz auta - z przoedu po lewej. Nie
przypuszczam, by pan władza nie widział gdzie jestem (lub byłem), gdy
pan władza był łaskaw mnie zatrzymać. Więc dokąd - określamy miejsce
przeznaczenia, cel podróży, czy - jak mawiają ludzie ze wsi rzuceni
przez los do miasta i chcący ukryć pochodzenie i braki wykształceniu -
destynacja. Gdzie? Tu. Np. Gdzie jest Nemo? Ale nie ten
dziewiętnastowieczny, steampunkowy, vernowski, a taka mała rybka. Ale
nie ta z ferajny - taka pomarańczowa jak na sushi. Sushi, wie władza,
takie maki. Nie komputery, tylko ryż w walcu z glonem i surowym trupem
ryby. Więc ten Nemo się zgubił i reszta go szukała. Wzasadzie to gdy
Nemo się zgubił, to jeszcze nie był rybką, tylko - za przeproszeniem
pana władzy - ikrą. No bo taki potwór zeżarł mamusię tej ikry, tylko
jedno jajeczko zostało i to był właśnie Nemo. I gdy podrósł to popłynął
za daleko, trafił do ludzi i wylądował w akwarium w Sydney. Ale nie w
tym Akwarium co to je Niejaki Rezun, pseudonim literacki Suworow,
szpieg ze Związku Republik Rad Socjalistycznych, tylko w takim
prawdziwym. Ale wróćmy do teamtu: Dokąd? Do celu, do miejsca lub
abstrakcyjnie - do nieskończoności czy wieczności. Nawet była taka
powieść - Stąd do wieczności - opowiada ona o takim jednym gościu,
trębaczu, żołnierzu i sportowcu, który dobry był w klocki z boksem,
taki amerykański Gołota, ale taki nie bijący się w knajpach czy poniżej
pasa; honorowy gość. I on powiedział, że dla wojska naparzać się po
mordzie nie będzie, a władza, za przeproszeniem pana władzy, chciała mu
koło pióra zrobić i gnoiła go musztrą i drylem, żeby się jednak
okładał. Gość swój honor miał i nie dał się zgnoić, ale walka z
systemem, czyli amreykańksą armią doprowadziła człowieka do zabójstwa i
dezercji. Film był nawet o tym, ale już dawno i nawet na Polsacie nie
powtarzają. Więc dokąd.
Otóż - donikąd się nie spieszę panie władzo - specjalnie dwie godziny
wcześniej dzisiaj wstałem, żeby nie gnać niczym jakiś głupek. Na luzie
jadę - bez stresu. Wie pan, jaki stres jest groźny? Toż to szok dla
organizmu! Zawał gotowy, a nawet miękki stolec nagły zdarzyć się może.
A z panem władzą, panie władzo, tak dobrze się rozmawia - widać, że pan
władza zna się na dobrym kinie i literaturze, może pan władza oglądał
ostatnio jakiś dobry film, to byśmy sobie o nim porozmawiali? Bo wie
pan, panie władzo? Tak niewielu się spotyka inteligentnych i oczytanych
ludzi, jak pan władza..."

Zazwyczaj pomaga.
:-)

> Czy ten dialog jest z przyzwyczajenia, czy może ma to jakieś uzasadnienie?

Gdy deliwent zaczynał służbę, to starszy gliniarz tak samo mówił do
zatrzymanego.
Więc ten powtarza, bo co ma robić?


--
Bydlę