Liwiusz pisze:

> Tylko że taka umowa pomiędzy A i C niewiele da, bo A nadal będzie
> dłużnikiem B, natomiast nie będzie miał roszczenia do C, bo C będzie
> zwolniony. Oczywiście jeśli C nie spłaci A, to A będzie mógł zapewne
> żądać od C wykonania umowy albo jakiegoś odszkodowania (tak jak się
> umówią), ale nie wydaje mi się, aby było proste.

No nie wiem, w teorii taka konstrukcja jest przedstawiana jako klasyczny
sposób na uproszczenie obrotu, w przypadkach gdy 3 osoby są względem
siebie dłużnikami i wierzycielami. Nawet takie trójkąty się rysuje w
podręcznikach;))

C powinno zależeć na tym, żeby zapłacić, bo w ten sposób zwolni się ze
zobowiązania wobec A. Jeśli jednak nie chce zapłacić, to moim zdaniem A
jest w takiej samej sytuacji jak gdyby umowy nie zawierał, bo dojdzie od
C tego, co mu się należy.

> Ponadto C może wystawić weksel na rzecz A i spłacić nim zobowiązanie,
> a A tym samym wekslem spłacić B. B będzie zatem w posiadaniu weksla
> umożliwiającego dochodzenie należności od A i C, a A i C będą nawzajem
> rozliczeni bez użycia gotówki.

Zgoda, weksel jest rozwiązaniem bardzo dobrym, może nawet najlepszym.

> Każda oferta jest jakąś ofertą :) Jeśli mam klub i ogłaszam, że
> wpuszczam do niego tylko wybrane przeze mnie osoby, to też jest to jakaś
> oferta, która powinna obowiązywać i nikt nie powinien nakazywać mi
> wpuszczać każdego.

Zgadzam się z tym, że obowiązku wpuszczania nie ma, ale jestem jeszcze
bardziej radykalny, bo uważam, że nie ma to mowy o ofercie w rozumieniu
prawa, ponieważ przez samo wejście do klubu nie dochodzi do zawarcia
żadnej umowy (a dopiero przez np. kupienie sobie drinka przy barze albo
zamówienie piosenki u didżeja za 10 zł).

--
kuba