Hania wrote:

[ciach]

> tym czasie ojciec siedzi w fotelu i krytykuje) tez jej mowil, ze takie
> zachowanie nadaje sie o prokuratury...powiedziala mi to z satysfakcja "ofiary
> kata", ktorej ofiarnosc ktos zauwazyl...i nic. I wiem, ze nic z tym nie zrobi.

Aaargh... Podwójnie frustrujące - współczuję.

W sumie mam nieco podobną sytuacji. Na szczęście tylko nieco - moja
'droga' babcia znęcała się całe życie ('tylko' psychicznie) nad moją
mamą a od paru lat także nad moim tatą (swoim synem).

I też nie potrafili się 'zebrać', żeby coś konkretnego zrobić. Dopiero,
jak zagroziła mi i mojej siostrze - coś drgnęło.

[ciach]

> Od tego chyba zaczne. Tylko...to jest kilka drobnych siniaczkow, wyrwanych
> wlosow nie przyniose mu w garsci a jak mam udowodnic, ze mnie skora na glowie
> boli? ;-// - no i kurcze, to kosztuje, a ja sie utrzymuje sama - czemu to
> prawo jest tak po*? (OK, wyskubie 60 zl na obdukcje, ale nie dziwie sie, ze
> rezygnuja z tego matki kilku dzieci)

Cóż, założeniem prawa jest, że to winę należy udowodnić - i że to nie
oskarżony/obwiniony za to udowadnianie płaci, tylko oskarżający (czyli
osoba poszkodowana lub prowadzący sprawę). Poniekąd ma to sens (i
rozwiązanie 'w drugą stronę' byłoby jeszcze gorsze), ale jest bolesne,
jeśli ofiara jest rzeczywiście ofiarą i ma mniej środków niż sprawca.

To dotyczy także spraw cywilinych - firma Lingwejon wisi mi za
tłumaczenie prawie 5 tysięcy od kilkunastu miesięcy, a póki co płacę
(sądowi) tylko ja. Potem dostanę zwrot (chyba że sąd będzie wyjątkowo
niekompetentny), ale póki co...