Za moich czasów teoretycznie obowiązkowe były fartuszki szkolne, czyli takie
granatowe lub czarne ubranka z przypinanymi białymi kołnierzykami, z satyny,
bawełny, czy jakiegoś sztucznego włókna, byle nazywało się to "fartuch
szkolny". Nosiliśmy "to to", każde z nas inne, bo jeden wolał bawełnę, inny
stilon jakiś, bo prasować nie trzeba, jeszcze inni zamawiali unikatowe
modele u krawca (!), dla wielu cena grała ważną role, dla innych liczył się
fason i gatunek tkaniny, albo czy od krawca (mamusi) czy z "haka", ale jeśli
ktoś przyszedł do szkoły bez tego - dramatu nie było.
Kiedyś ktoś wpadł na pomysł, aby uczniowie tej właśnie szkoły wyróżniali się
od innych, mało tego - aby uczniowie poszczególnych klas wyróżniali się od
pozostałych! Władze szkoły (szkoły, a nie kuratorium czy ministerstwa),
wpadły na pomysł, aby uczniowie każdej klasy nosili kołnierzyki z innego
materiału i w innym kolorze. Mojej klasie trafiły się kołnierzyki z bawełny
w biało-niebieskie paseczki. Wszystkie mamusie dostały po kawałku szmatki i
musiały uszyć dzieciakom kretyńskie kołnierzyki z jeszcze bardziej
kretyńskimi "krawacikami". Zakładaliśmy te cuda na nasze szkolne fartuszki,
ale długo ta cała impreza nie trwała, bo w końcu okazało się, że to jest
mało istotne, nie ma żadnego znaczenia, nikogo nie obchodzi i w ogóle jest
bez sensu. Kiedy kończyłam tę szkołę, nikt już nie pamiętał o tych durnych
krawacikach z kołnierzykami.
Z tymi mundurkami będzie pewnie tak samo, poza tym na 20 cm płótna
bawełnianego w tamtych czasach było raczej stać każdą, nawet ubogą, rodzinę,
a teraz na zakup kompletnego uniformu wedle życzenia dyrekcji szkoły może
być stać nielicznych, a obiecywane dopłaty problemu raczej ni rozwiążą.
Jedyne pocieszenie w tym, że nowego ministra od tych spraw dzieli
niewyobrażalna wręcz przepaść od poprzedniego ministra od tychże spraw i
jaki by nie był ten nowy, to zawsze będzie w porównaniu z poprzednikiem
geniuszem!

b