Użytkownik "Piotr Kubiak" <p...@m...liamg> napisał w wiadomości
news:fhv9vu$lkh$1@inews.gazeta.pl...
> Daniel Pyra wrote:

Witam

>> Natomiast w poruszanej przez art. 33a PP - jeśli PP mówi, że
>> "przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona ma prawo [...] żądać
>> okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości podróżnego
>> [...]" to jest to wyznaczenie *maksymalnej* granicy tego, co wolno
>> żądać przewoźnikowi.
>
> Uważam, że nie jest - brak podstawy prawnej. Zaznaczam, co nie jest
> zabronione, jest dozwolone. Pomijając już fakt, co to znaczy "maksymalna
> granica". Czy przewoźnik może żądać okazania w taki sposób, aby móc się
> z dokumentem zapoznać?

[...]
To akurat jest jasno określone w PP (zresztą sam zacytowałeś): przewoźnik ma
prawo żądać okazania (nie wręczenia) dokumentu w celu stwierdzenia
tożsamości podróżnego bez ważnego biletu / bez dokumentu poświadczającego
prawo do ulgi lub przejazdu bezpłatnego i to tylko w przypadku odmowy przez
podróżnego zapłacenia należności. W przypadku, gdyby to było niemożliwe,
przewoźnik może zwrócić się do Policji itd. Celem więc nie jest okazanie
samo w sobie, ale okazanie w celu ustalenia tożsamości podróżnego.
Żadnych innych praw przewoźnikowi ustawa nie nadaje.
Natomiast ogólne podstawy prawne do ograniczania zakresu "swobody"
kształtowania umów przez przedsiębiorcę względem konsumentów są zapisane w
ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów.

Żeby nie wałkować tych samych argumentów, to opiszę mój tok rozumowania na
podstawie wspomnianej już przeze mnie decyzji 13/2005 Prezesa UOKiK
przeciwko Polkomtelowi.

Chodziło w skrócie o to, że w PT (art. 59 ust. 2) zapisano, kiedy w
przypadku wypowiedzenia umowy przez abonenta operatorowi *nie przysługuje*
roszczenie odszkodowawcze (podkreślenie moje). Polkomtel na podstawiu
regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych usiłował *dochodzić*
zapisanych w regulaminie kar umownych za zerwanie warunków promocji wobec
klientów, którzy skorzystali z prawa do wypowiedzenia umowy.

"Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, uznaje za praktykę
naruszającą zbiorowe interesy konsumentów
działanie Polkomtel S.A. z siedzibą w Warszawie, polegające na żądaniu
uiszczania przez klientów kar umownych z tytułu rozwiązania umowy
promocyjnej, wobec braku akceptacji przez nich treści nowego Regulaminu
świadczenia usług telekomunikacyjnych, co stanowi naruszenie art. 59 ust. 2
ustawy z dnia 3 września 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz.
1800 ze zm.) i jest działaniem bezprawnym, o którym mowa w art. 23 a ust. 1
ustawy [o ochronie konkurencji i konsumentów] i nakazuje zaniechanie jej
stosowania."

Zwróć uwagę, że chociaż w PT jest tylko zapisane, że operatorowi nie
przysługuje roszczenie odszkodowawcze (a nie zakaz jego żądania), to Prezes
UOKiK zabronił dochodzenia roszczeń.

W dalszej części uzasadnienia Prezes UOKiK wykazywał bezprawność działania
przedsiębiorcy i naruszenie tymi działaniami zbiorowego interesu
konsumentów.
W uzasadnieniu bezprawności działania przedsiębiorcy podniesione zostało
naruszenie przez Polkomtel przepisu PT, który ma charakter bezwględnie
obowiązujący. Ażeby odnieść analogię do omawianego przypadku, to należy
odpowiedzieć, czy art. 33a PP ma przepisu bezwględnie obowiązującego czy
dyspozytywnego? Z faktu, że PP "reguluje przewóz osób i rzeczy, wykonywany
odpłatnie na podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników", MZ
jest to przepis bezwględnie obowiązujący, czyli również przewoźnik nawet
gdyby chciał, nie może skutecznie zrzec sie tego prawa (może go, oczywiście,
nie egzekwować). Ustawodawca mógł, ale tego nie zrobił, zaznaczyć, że
"przewoźnik może żądać okazania dokumentu stwierdzającego tożsamość, o ile
strony nie umówią się inaczej".
Jeśli uznamy, że żądanie wręczania dokumentów zamiast ich okazywania jest
dla pasażerów dolegliwe (a akurat w tym przypadku ja mam wątpliwości), to
jasne również stałoby się, że postępowanie przewoźnika byłoby naruszeniem
zbiorowych interesów konsumentów.

W sprawie przeciwko Polkomtelowi sądy obydwu instancji przychyliły się do
zdania Prezesa UOKiK.

>> Innymi słowy, interpretacja, że w regulaminie przewoźnik mógłby
>> zapisać prawo do żądania wręczania dokumentów prowadzi do
>> absurdalnego wniosku - że zapis z PP można by bez najmniejszej straty
>> dla treści ustawy wykreślić - no bo jaki byłby jego cel?
>
> A no moim zdaniem cel jest taki, że przewoźnik nie musi pisać w
> regulaminie nic o okazywaniu dokumentów, bo może dochodzić sobie tego
> okazania na podstawie ustawy. Innymi słowy, wystarczy być przewoźnikiem
> żeby móc skutecznie żądać okazania dokumentu (po spełnieniu warunków z
> 33a).

A to jest skrajnie antykonsumencka interpretacja :-)
Ja patrzę na PP jako ustawa określająca prawa i obowiązki przewoźników i
pasażerów, przy czym prawa pasażerów (konsumentów) nie mogą skutecznie
ograniczane przez przewoźnika.

Pozdr.!
(D)