Tu jest ciekawa sprawa, ponieważ odnośnie opiniowania sądowo-lekarskiego
w sprawach o błędy medyczne nierzadko popełniane są mniejsze lub większe
nieprawidłowości. A sytuacja powinna wyglądać następująco:
1.Sąd w toku procesu lub prokuratura podczas śledztwa powinna wystąpić
do 1 z 11 Zakładów Medycyny Sądowej z wnioskiem o sporządzenie opinii.
2. Kierownik Zakładu Medycyny Sądowej powinien skompletować zespół
opiniujący złożony z:
- samodzielnego pracownika nauki (prof. lub dr hab.) specjalisty
medycyny sądowej jako przewodniczącego;
- ewentualnie kilku specjalistów medycyny sądowej;
- kilku speccjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny klinicznej
(przede wszytskim kardiochirurgii) - najlepiej, żeby jak najwięcej wśród
nich było samodzielnymii pracownikami naukowymi (prof. lub dr hab.).
3. Zespół wydaje opinię.

Teraz problem cudzoziemców w zespole opiniującym - prokuratura może
zaproponować udział takich osób, o ile to uzasadni.

Tutaj w grę nie wchodzą np. braki w Polsce osób o odpowiednich
kwalifikacjach (kardiochirurgów nie brak, a polska medycyna sądowa od
zarania tej dziedziny w XIX w. cieszyła się zawsze bardzo dobrą opinią
na świecie).

Wszelako obie strony powinny tutaj domagać się obecności w zespole
opiniującym biegłych kardiochirurgów spoza Polski.
Podejrzany (Mirosław G.), z tego co czytałem, jest w mniejszym lub
większym stopniu skonfliktowany z kardiochirgami w Polsce (może spoza
macierzystego Krakowa - biegli stąd odpadają zaś, bo to macierzyste
środowisko podejrzanego).

Koejna sprawa to rzekomo odmienne "standardy" w Polsce i Niemczech -
IMHO to bzdura.
Zaraz wyjaśnię.
Standardy medyczne to obecnie w konkretnych przypadkach po prostu zbiór
metod postępowania wraz z oceną efektywności każdej z nich, oraz tym, na
jakich podstawach ocena ta jest oparta.
A różnice w zapleczu finansowo-wyposażeniowym sprowadzają się do tego,
że w niektórych przypadkach lekarz w Polsce nie będzie mógł wybrać
najskuteczniejszej metody, tylko mniej skuteczną, ale dostępną (uwaga
"Mniej skuteczna" nie może oznaczać "nieksuteczna").
Biegły wydając opinię musi uwzględnić owo zaplecze w danym czasie
(medycyna się rozwija i standardy ewoluują) oraz możliwości (lub jej
brak) przekazania pacjenta do lepiej wyposażonego ośrodka - oznacza to,
że lekarz w szpitalu powiatowym nie popełni błędu stosując gorszą metodę
niż w stołecznej klinice, ale najlepszą dostępną na miejscu, a stan
pacjenta uniemożliwiał jego przeniesienie, a równocześnie w zbliżonej
sytuacji popełni błąd, jeśli z powodu "ambicji" nie zechce przekazać
pacjenta do innego ośrodka, kiedy takie możliwości istniały.

Niestety w Polsce (szczególnie w specjalnościach zabiegowych) do dzisiaj
zachowały się przeżytki tego, że ongiś każdy ośrodekj robił wszystko po
swojemu na zasadzie wieloletnich przyzwyczajeń, nawet jeśli to było
niezbyt wartościowe.
--
Politycznie niepoprawny Artur Drzewiecki.
W Polsce wszyscy znają się na prawie, medycynie i informatyce.

Usuń "nie.", "cierpie.", "spamu." i ".qvx" z mego adresu w nagłówku.