> Wydaje mi się, że najrozsądniejszym rozwiązaniem dla dostawcy jest
> sprzedawać nie fakt dostępu do internetu, a parametr tego dostępu.
> Tłumacząc to na język hydraulików :-) dostarczamy klientowi rułę o
> średnicy fi=256mm z wodą o ciśnieniu 1.28 atmosfery. Ile ma kranów w
> mieszkaniu ? To już nas nie interesuje. Nawet jak se do tej ruły dokręci
> trzydzieści kranów to i tak woda szybciej nie popłynie ;-)

Ale woda jest dla dostawcy tania, a Internet drogi. W związku z tym
dostawcy wody są zainteresowani jak największym jej zużyciem, zaś
Internetu wprost przeciwnie - kasują za szybkość, ale liczą na to, że
użytkownik będzie z niej korzystał sporadycznie.

Co więcej, w przypadku wody, sprzedaje się ją tylko raz. Natomiast w
przypadku Internetu, dostawca kupuje od swojego dostawcy 1 megabit
"gwarantowany" (znacznie droższy), po czym sprzedaje go abonentom np. ze
20 razy. Trik polega na tym, że jeśli na tym jednym megabicie jeden
użytkownik zapuści sobie eMule, to pozostałych 19 użytkowników będzie
miało w efekcie zerową przepływność.

I wracając do oryginalnego pytania - więksi ISP mają wyliczone
przeciętne obciążenie abonowanego łącza per komputer. W związku z tym
tak kalkulują ofertę, aby z jednej strony była jak najtańsza (aby skusić
klientów), a z drugiej, aby utrzymać sensowną jakość przy możliwie
małych kosztach. Przy czym zakładają tutaj, że podłączony będzie 1
komputer, czyli jakieś przewidywalne obciążenie.

Jeśli teraz założymy sobie, że jedno mieszkanie wynajęło pięciu
studentów z pięcioma komputerami, to pomimo tego, że sygnał nie jest
udostępniany poza lokal, średnie obciążenie łącza rośnie pięciokrotnie
(no chyba, że wszyscy zapuszczą eMule bez limitów, ale generalnie takich
użytkowników-zapychaczy jest wbrew pozorom stosunkowo niewiele).


--
Wielka kompromitacja w Pekinie:
http://pracownik.blogspot.com