Użytkownik "Johnson" <j...@n...pl> napisał w wiadomości
news:ik0psg$f49$1@inews.gazeta.pl...
> Ajgor pisze:
>
>> Mój sym miał podobny przypadek, chociaż nie chodziło o wypadek
>> samochodowy. Też został uznany za niewinnego,
>> ale kosztem zadośćuczynienia swojej niewinności musiał zapłacić nawiązkę
>> na Centrum Zdrowia Dziecka. A jak by odmówił, to został by uznany za
>> winnego.
>> Czyste S-F. Z tym, się zgodzę.
>>
>>
>
> Etam.
> Instytucja nazywa się warunkowe umorzenie postępowania karnego.
> A o swojej niewinności to jest przekonany każdy oskarżony a więc jak
> słyszy że nie będzie skazany myśli że jest niewinny :)
> Są trzy stany:
> 1) winny i skazany
> 2) winny i nie skazany (art. 66 kk i wtedy bez skazania jest możliwe
> zadośćuczynienie bądź świadczenie na cel społeczny)
> 3) niewinny
>
> Jak ktoś dostaje 2 to błędnie myśli że jest niewinny.

Mówisz oczywiście o teorii. Wydumanej na podstawie książek. Która nijak się
ma do rzeczywistości.
Ja mówię o praktyce polskiej, czyli porąbanej jak lato z radiem. Syn z dwoma
kumplami siedział na ławce przy skwerku. Niedaleko przechodził patrol
policji, i gdzieś w trawie znaleźli jakąś torebkę z marihuaną. Na skwerku
nie było nikogo innego, aże chłopaki mieli po około 16-17 lat, więc od razu
wiadomo, kto winny.
Nie ważne, że ta torebka leżała ileś tam metrów od nich (nie powtarzam tego
za synem, tylko za protokołem), nie ważne, że żaden z gliniarzy nie widział,
żeby któryś z nich coś wyrzucał. Nie ważne, że na torebce znaleziono jakieś
odciski, które nie pasowały do żadnego z chłopaków. Oni byli na skwerku
jedyni, więc trzeba ich oskarżyć. Sędzina uznała, że nie ma dowodów winy,
uznaje ich niewinnymi, ale nakłada nawiązkę (tak to nazwała) na CZD w
wysokości po 400zł. Na pytanie "za co, skoro są niewinni" odpowiedziała "Jak
pan chce, to mogę uznać, że są winni, ale wtedy nie skończy się na
nawiązce". Chciałem jeszcze spytać, gdzie są dowody, że to nie ci gliniarze
podrzucili, ale ugryzłem się w język. Z polską mafią sądowniczą jeszcze nikt
nie wygrał.
A żeby było ciekawiej - to nie była w zasadzie rozprawa, tylko siedzieliśmy
w sądzie w jej gabinecie i rozmawialiśmy "na luzie". No cóż. Sądy w naszym
miescie od lat sa znane calej Polsce z dziwnych wyrokow. Mogl bym opisac
inne ciekawostki w ktorych bralem udzial, ale po co? Juz tu kiedys opisalem,
jak sedzia na moich oczach w czasie sprawy na sali sadowej falszowal moje
zeznanie. i co? Skoczyla tu na mnie sfora obroncow biednego sedziego (pewnie
sami sa prawnikami). I tak to sie skonczylo.

> Mogę się założyć że o to chodzi.

Przegrał byś.