On Tue, 24 Apr 2012, Nixe wrote:

> "Andrzej Lawa" <a...@l...SPAM_PRECZ.com> napisał
[...]
>>> pytanie, które padało już kilka razy - w jaki sposób należy zmusić
>>> dziecko do kontaktów i rozmów z ojcem i co należy zrobić, gdy tych
>>> kontaktów odmawia? Co w takim wypadku z poszanowaniem praw dziecka do
>>> swobody jego uczuć? Te rozmowy to mają być dla dobra dziecka, czy dla
>
>> Teraz wstaw sobie zamiast ojca matkę i sama pomyśl.
>
> Nie ma dla mnie różnicy.

Celem ustalenia uwagi.
Mamy przyjac, że dziecko w odniesieniu do matki stwierdza "nie
będę z toba gadać, TUP".
I stwierdzasz, że to "bez różnicy", całkiem obiektywnie.
Nie wiem, proponujesz chyba zaakceptoanie takiego stanu.
Dobrze rozumiem?

Tak całkiem na boku, odnoszę wrażenie że mylisz podmioty:
najwyrazniej chodzi o jakas operacje "przeciw ojcu", ale
z braku laku miałoby to być przeprowadzone "przez dziecko".
IMVHO, Johnson dobrze pisze, choć z wyrokami polskich sadów
różnie bywa.
Ale jesli przyjac taka wersję jak podejrzewam, to trzeba by
wykazac ojcu *co robi zle* (niezgodnie z prawem) i dopiero na
tej podstawie oczekiwac, że sad wyda jakies postanowienie
na temat ograniczenia władzy rodzicielskiej.
Odwrotne postawienie sprawy ("bo dziecko nie chce kontaktu")
prowadzi prawie wyłacznie do pytań jak na poczatku (że niby
czym to się ma różnic od przypadku, kiedy nie chciałoby
rozmawiac z matka).

pzdr, Gotfryd