On 2024-08-10, Robert Tomasik <r...@g...pl> wrote:
> Wiesz, dla mnie trudnym do przełknięcia był upór przy nauczaniu na
> pamięć rzeczy, które z wiarą, czy etyką mają związek luźny. Ja jestem z
> tych, co muszą zrozumieć, pojąć. Szacunek dla życia ludzkiego. Szacunek
> dla innego człowieka. Uszanowani

Może to celowe podejście, bo tak się w sumie tworzy roboty. Ale pewnie
nie celowe, tylko katecheci nie są za wysokich lotów, a że efekt
pozyteczny dla kk, to jest jak jest.

> Zacząłem wagarować z Religii, jak siostra zakonna zaczęła domagać
> klepania na pamięć modlitw. No przecież po to jest książeczka, żeby
> czytać. Po co się tego na pamięć uczyć. Argument, że Bóg oczekuje, bym
> się tak modlił już w 1 klasie podstawówki spotkał się z moim
> zdziwieniem, że to niby Bóg przywiązuje znaczenie do treści modlitwy w
> języku polskim? W jakim to języku napisano i dlaczego nie jest ważna
> treść, a zgodność słowo w słowo.
>
> Zrobiła się aferka i zamienili nam na księdza. Ten już przyznawał, że
> dla Boga, to najlepiej, jak się swoimi słowami pomodlimy. To robimy dla
> Kościoła, by w kościele ludzie mogli się wspólnie modlić. Jak zaczniemy
> każdy po swojemu, to wyjdzie to źle.
>
> I nie to, ze ja byłem w tym wieku taki mądry i światły. Po prostu nigdy
> nie umiałem się niczego uczyć na pamięć i szukałem dla tej ułomności
> uzasadnienia.

"[..] jak tylko człowiek zaczyna myśleć: a co, a skąd, a jak, zaraz
otwierają się otchłanie herezji." Niejaki Lem, Dzienniki Gwiazdowe,
Podróż Dwudziesta Druga.

--
Marcin