> Oszustwem na pewno nie, ale może być próbą i wydaje mi się, że jest to
> dość częsta praktyka różnych firm (posłać nienależne wezwanie - a nuż
> zapłaci). Taka praktyka mi się mocno nie podoba i głośno się zastanawiam
> jak możnaby to ugryźć...

Moim zdaniem ugryźć się nie da. No chyba, że w kierunku złośliwego
niepokojenia.
>
> No to dosyć jasne. Z drugiej strony widzę tu (ogólnie w tej sprawie)
> jeszcze taki argument, że gdyby takie nękanie nie należnymi wezwaniami
> było jakoś karalne to rzeczywiści dłużnicy mieszaliby sporo swoim
> wierzycielom.

Ustawodawca nie podziela Twojej opinii, bo karalne nie jest. Boję się, że
byłby kłopot z logicznym określeniem co jest zabronione. Tak logicznym, by
filtrował tylko złośliwe niepokojenie, a nie prowadził do karania
faktycznych wierzycieli.

No i co zrobić z pomyłkami. Mnie kiedyś Sąd przysłał od razu tytuł
wykonawczy na zapłatę stu iluś tam złotych za wpis w księdze wieczystej.
Tyle, że ja rok wcześniej to uczyniłem na konto. kwitka nie miałem, ale od
dłuższego czasu staram się wszystkie opłaty robić przelewami z ROR-u, więc
poszedłem do banku i wtórnik potwierdzenia przelewu dostałem bez problemu.

Wysyłając im ten wtórnik zażądałem odszkodowania za koniecznie z mojej
strony wyjaśnienie w wysokości 5 zł, które by mnie nie podejrzewali o
skąpstwo (w sumie tyle zapłaciłem za ten wtórnik w banku) kazałem przelać
"na konto PCK albo inny społecznie użyteczny cel". Skutek był taki, że
prezes sądu do mnie dzwonił i przepraszał, że jakiejś pani po prostu nie
chciało się sprawdzić na koncie, bo wszyscy płacą w kasie, a ja płaciłem
przelewem na konto. I największy problem mieli z tymi 5 zł, bo nie
wiedzieli z jakiego konta mi to wypłacić, choć prezes przyznał, że "należy
się mi jak psu buda".

Ad rem problem jest w takim unormowaniu, które karało by zachowania
kryminogenne, czyli wysyłanie wezwań obliczonych właśnie na
nieprzechowywanie dowodów wpłaty, a nie karanie za błąd księgowej.