Użytkownik "Andrzej Lawa" <a...@l...SPAM_PRECZ.com> napisał w
wiadomości news:c7k2js$2bjj$1@news2.ipartners.pl...

> Chyba mówisz o jakiś mini-granatkach...
>
> Nawet takie małe półkilogramowe 'jajeczko' M-39 z drugiej wojny
> światowej miało _promień_ rażenia 15 (czyli średnica to już 30m).
>
> Chyba, że dane 'katalogowe' są zawyżane ;)

Promień możliwego rażenia dla granatu F-1 (obronny, typowy na wschód o
Łaby aż po Alaskę) wynosi 200 metrów, ale tak naprawdę prawdopodobieństwo
trafienia przynajmniej 1 odłamem (niekoniecznie śmiertelnego) w odległości
15 metrów, to zaledwie gdzieś koło 15% (nie chce mi się liczyć). Im dalej,
tym to spada bardziej, bo przecież F-1 rozrywa sie zaledwie na
kilkadziesiąt odłamków (teoretycznie 40). Ta pierwsza liczba jest podawana
w celu zapewnienia bezpieczeństwa i jest to maksymalna odległość, na którą
może dolecieć odłamek z jakąś sensowną energią. Tak musisz na przykłąd
planować ćwiczenia.

W wypadku wybuchu materiału wybuchowego na otwartej przestrzeni opracowano
odpowiednie wzory. W granacie jest około 0,20 kg (ręcznym
przeciwpiechotnym) materiału wybuchowego. Strefa niebezpieczna dla
człowieka stojącego, to 2-5 metrów. Jeśli padniesz choćby za jakąś osłonę
to 1,5-3 metrów. Powyżej tej granicy fala wybuchu nie powinna Cię zabić.
Będzie dzwonić w uszach jakiś czas, może stracisz chwilowo przytomność,
ale przeżyjesz. Pozostaje kwestia odłamków. Odłamki latają dalej. Na
podstawie jakiś tam prób na przykład w wypadku granatu obronnego F-1
uznano, że nawet do 200 metrów. No ale w wypadku wybuchu w samochodzie
odłamki powinny zostać w dużej mierze pochłonięte przez poszycie oraz
pasażerów.

Inne granaty jakoś radykalnie leprzych parametrów nie mają. Rzezc w tym,
że granat ręczny ma ograniczoną masę. Możesz zwiększyć ilośc odłamków
zwiększając prawdopodobieństwo trafienia pojedynczym, ale z kolei
zmniejszasz ich masę, co w konsekwencji powoduje, że mają mniejszą energię
kinetyczną. Na mniejsza odległość to skuteczny sposób, ale na większych
odległosciach spada energia.

Typowy granat rażący odłamkami F-1 ma skorupę rozrywającą się na około 40
odłamków. Ale odłamki te lecą z jednakowym prawdopodobieństwem wokół.
Prawdopodobieństwo, że odłamek wyleci z samochodu i trafi policjanta jest
stosunkowo niewielkie, tym bardziej, że przecież nikt granatu przy szybie
zxawieszonego na lusterku nie wozi i do wybuchu pewnie doszło by gdzieś na
wysokości pasa lub klatki piersiowej pasażerów, a może na podłodze. Stąd
mój wniosek, że najniebezpieczniejsze były by odłamki szyb, przy
założeniu, że policjanci stoją w pewnej odległości od samochodu.

Po za tym materiał wybuchowy zawarty w granacie nie wybuchnie od trafienia
pocisku. Trortyl i inne kruszące materiały wybuchowe nie pobudzą się od
pocisku broni ręcznej. Musiał byś jakoś strasznie nieszczęśliwie trafić w
zapalnik. I to tak, by z jednej strony zadziałał, a z drugiej strony się
zepsuł. Na przykład pociskiem wyciągnąć zawleczkę :) co wydaje mi się
niemal nieprawdopodobne.

Bardziej prawdopodobne jest trafienie osoby, która próbuje taki granat
rzucić już odbezpieczony. No ale taki granat pewnie spadnie na podłogę i
tam eksploduje. Zwykły pad na ziemię w odległości kilku metrów od
samochodu gwarantuje nieodniesienie większych obrażeń. No i na pewno taki
granat jest mniej niebezpieczny dla policjantów, niż rzucony w ich stronę.

> No, ale nie da się ukryć, że do pewnego konsensusu dochodzimy - akcja
> zaplanowana partacko.

Ja podejrzewam, że na pewno nie była w ten sposób zaplanowana. Nie wiem w
jaki i czy w ogóle.

Jeśli to ja miałbym zaplanować coś takiego, to zatrzymania dokonał bym
zanim rzeczeni mężczyźni zdołali wsiąść do samochodu. Jeśli z jakiegoś
powodu to nie było możliwe (załóżmy, ze nie chcemy by pozostali siedzący
na melinie się zorientowali, że są obserwowani), to do zatrzymania używam
oznakowanych radiowozów, a przynajmniej jednego naprowadzonego ewentualnie
przez policjantów działających operacyjnie, który może zajechać
zatrzymywanemu samochodowi drogę.

Jeśli z jakiegoś z powodu żaden z tych scenariuszy nie jest możliwe, to
jadę za podejrzanymi do miejsca gdzie się zatrzymają i tam dokonuje
zatrzymania. Po wyjściu przez nich z samochodu. Po wyjściu, by przede
wszystkim uniemożliwić im ucieczkę pojazdem.

Nie spodziewam się, by ktokolwiek sensowny mógł w planie zatrzymania
przewidzieć, że podejrzani będą przejeżdżać przez jakieś tam skrzyżowanie,
zatrzyma ich czerwone światło no i skrzyżowanie będzie puste.