Kotowski W. ABC 2002 stan prawny: 2002.01.01
Komentarz do art. 29 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym
(Dz.U.97.98.602), [w:] W. Kotowski, Ustawa Prawo o ruchu drogowym. Komentarz
praktyczny, Dom Wydawniczy ABC, 2002.


1. Nie ma uzasadnionych przeszkód w pozostawieniu tej kwestii do oceny
kierującego, który w ramach swoich obowiązków powinien najlepiej wiedzieć,
kiedy użyć sygnałów ostrzegawczych. Obowiązek zachowania "ostrożności" w każdej
sytuacji na drodze oraz "szczególnej ostrożności" w określonych okolicznościach
(art. 3 p.r.d.), która często może być realizowana przez "ograniczone zaufanie"
(art. 4 p.r.d.) - daje kierującemu prawo oceny: czy może, w jakiej sytuacji
oraz w jaki sposób, a więc jakiego sygnału świetlnego czy dźwiękowego użyć w
określonym celu. Bezsporny jest jednakże zakaz ich używania w celu popędzania
innych uczestników ruchu lub przywoływania pasażerów. Równocześnie nie wolno
używać sygnałów dźwiękowych o zmiennym tonie, które z natury są zastrzeżone dla
pojazdów uprzywilejowanych. Prawidłowy sygnał dźwiękowy ma jednolitą barwę,
jest krótki, nieprzeraźliwy i może być ewentualnie podany z wielokrotną emisją.
Nie może być zbyt długi, aby mylnie nie sugerował jazdy w celu wymuszenia
ustąpienia drogi.
2. Czy uprzedzanie światłami o kontroli radarowej jest zabronione w myśl
przedmiotowych uregulować prawnych? Jak wiadomo, polega ono na mignięciu, a
więc chwilowym włączeniu i wyłączeniu świateł drogowych. Do omawianej kwestii
może mieć więc zastosowanie ust. 1, zezwalający kierującemu m.in. na użycie
świetlnych sygnałów ostrzegawczych w razie uzasadnionej potrzeby uprzedzenia o
niebezpieczeństwie.
Mimo iż kontrola radarowa nie zagraża bezpieczeństwu, jednak jest - lub w
każdym razie powinna być - przeprowadzana w miejscach najbardziej
niebezpiecznych, a więc tam gdzie nadmierna prędkość może w sposób istotny
zagrozić porządkowi. Tak więc kierujący, widząc pojazd jadący z przeciwka z
nadmierną - w jego ocenie - prędkością, może równie dobrze sygnalizować nie o
kontroli radarowej, lecz o zbliżaniu się do niebezpiecznego odcinka drogi.
Ostrzeżony światłami, jadący z nadmierną prędkością, zdając sobie sprawę z
funkcjonowania radaru, natychmiast zareaguje, zmniejszając prędkość do
bezpiecznej lub - w każdym razie - dozwolonej. Jednakże kierujący, decydując
się na sygnał światłami, powinien uwzględnić prawdopodobieństwo przypadkowego
uprzedzenia o obecności Policji przestępcy, który może właśnie jedzie
skradzionym samochodem, albo też kierowcy będącego w stanie nietrzeźwości.
Ostrzeganie światłami przed kontrolą radarową stało się tak dalece powszechne,
że nawet w przypadku faktycznego uprzedzenia o niebezpieczeństwie i tak sygnał
będzie odebrany jako wiadomość o obecności Policji. Określenie zakazu
wyposażania pojazdów lub przewożenia w nich urządzeń informujących o działaniu
urządzenia kontrolno-pomiarowego używanego przez organy uprawnione do kontroli
ruchu drogowego (art. 66 ust. 4 pkt 4 p.r.d.), a pominięcie kwestii uprzedzania
światłami o istnieniu kontroli drogowej, świadczy jednoznacznie, iż ustawodawca
nie zamierzał regulować tego zagadnienia, uznając to za zbędne.
W kodeksie drogowym nie ma więc wyraźnego przepisu, który zabraniałby
wzajemnego ostrzegania się światłami przez kierowców o kontroli radarowej.
Użycie świateł w tym celu nie ma charakteru naruszenia, lecz przywrócenia
porządku naruszonego przez inny podmiot, a zatem nie wyczerpuje znamion
wykroczenia z art. 97 k.w. (por. L. K. Paprzycki w recenzji książki W.
Kotowskiego: Przestępstwa i wykroczenia drogowe. Analiza zdarzeń, Pal. 2001, nr
5-6, s. 175; szerzej na ten temat zob. M. Bojarski, W. Radecki: Kodeks
wykroczeń z komentarzem, Oficyna Wyd. "Profi", Warszawa 1992, s. 218).

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl