On 2021-10-25, Kviat <k...@n...dla.spamu.pl> wrote:
> W dniu 25.10.2021 o 01:51, Marcin Debowski pisze:
>>
>> W tym cytacie chodzi MZ bardziej o tego żałosnego durnia a nie o dumę
>> narodową. Pospolitość dobra nie oznacza jego bezwartościowości. Zobacz,
>> że nawet Schopenhauer nie twierdzi, że jest to coś bezwartościowego.
>> A podstaw sobie zamiast tej dumy empatię.
>
> "Najmniej wartościowym natomiast rodzajem dumy jest duma narodowa"
>
> Zwróć proszę uwagę na słowo: najmniej.

Zwróciłem, ale jedyne co z tego można wywnioskowac, to to, że jest to
wartość pozytywna, bo nie mamy punktu odniesienia.

>> Równie pospolita, także wiele
>> osób realizuje się poswięcając się dla innych i pewnie za dużo
>> dodatkowych unikatowych przymiotów nie posiadają. A ilu było wybitnych
>> indywidualistów, którzy dumni byli z narodowej przynalezności.
>> Więc to MZ nie o to chodzi, a bardziej żeby nie robić z jakieś cechy
>> wyłącznej i dominującej wartości.
>
> I ja właśnie też tak tę myśl interpretuję.
> To co się dzieje obecnie (i co znamy z historii) z tzw. "dumą narodową"
> to skrajna patologia. Idea postawienia tej "dumy" na najniższym szczeblu
> w hierarchii nie wzięła się znikąd.

Problem jest taki, że tych, którzy to widzą nie trzeba przekonywac, a
ci, których problem dotyczy przekonać się nie dadzą, bo stoją za tym w
końcu ich kompleksy. Ale to, że ktoś te kompleksy wykorzystuje dając
takim osobom substytut poczucia własnej wartości nie oznacza, że dana
rzecz jest czymś z gruntu złym. BMW to nie takie złe pojazdy :)

>> Zresztą, dla wielu, jak AF zauważył, jest to bardziej kwestia pewnej
>> przynalezności czy solidarności społecznej, czy też idąc nieco dalej,
>> lojalności i odpowiedzialności za coś wypracowanego przez naszych
>> rodziców, czy dalszych przodków.
>
> Tego nie neguję.
> Wręcz twierdzę, że na różnych etapach rozwoju społecznego potrzebne były
> różne rozwiązania umożliwiające/ułatwiające przeżycie. Takie jak
> religia, czy właśnie pojęcie narodu.
> Poczucie przynależności narodowej to całkiem młody koncept, miał swoje
> pięć minut (a skoro miał, to znaczy, że był konieczny :)) i te pięć
> minut właśnie przechodzi do historii.

To co byś zaoferował zamiast tej dumy narodowej? Mówię, o tych osobach,
dla których jest to jakaś odskocznia? Jest patologiczna grupa nazioli,
którzy bryndzlują się narodowymi hasłami, ale jest też grupa ludzi,
którym poczucie solidarności narodowej popycha w kierunku bycia lepszym,
promocji Polski, pokazania, że jesteśmy partnerami... to jest też w
sporym stopniu napędzane i dumą i pierwotnie też kompleksami.

>> Obiektywnie państwa narodowe są pewnie
>> przeżytkiem, ale czy to nie jest wyłącznie taka figura retoryczna?
>
> Nie wiem co masz na myśli, ale pislamiści i w szczególności wszelkiej
> maści religijne prawactwo są mistrzami w zmienianiu (czy wręcz
> odwracaniu) znaczenia pojęć.
> Walkę o prawa człowieka nazywają faszyzmem, rozwalanie własnego kraju i
> marginalizowanie go na arenie międzynarodowej nazywają patriotyzmem...
> itd. Tego typu "figury retoryczne" podważają sens jakiejkolwiek
> merytorycznej dyskusji z takimi ludźmi.

To jest oczywista manipulacja dla swoich materialnych lub chorobliwych
celów.
Co mam na myśli, że zawsze będa jakies mniejsze lub większe ojczyzny.

>> Państwo to tylko tak struktura hierachizacji społecznej, ale poniżej są
>> przeciez najczęściej inne grupy i np. taka EU zdaje się jest dumna z
>> różnorodności, które te grupy społeczne wprowadzają.
>
> Problem w tym, że ta cała "duma narodowa" zabrania bycia różnorodnym.
> A duma z różnorodności nie zabrania mieć równocześnie dumy narodowej
> (skoro już ktoś musi ją mieć). I tego właśnie oni pojąć nie potrafią -
> oprócz tej całej "dumy narodowej" nie mają nic, nawet własny rozum
> zastąpili "dumą narodową".

Nie duma narodowa jest tu problem a brak alternatywy. Wykluczenie
pewnych grup społecznych. Peło i podobni, nie tylko w końcu w Polsce,
skoncentrowali się na klasie średniej ignorując, że istnieje całą kupa
ludzi, którzy się w tej całej liberalnej rzeczywistości nie znajdują.
Trudno się dziwić, że pojawiły w końcu hieny, które postanowiły na tych
nierównościach pożerować.

--
Marcin