> Nie jest absurdem ani sprzeczne z prawem, choć takie dylematy były już
> roztrząsane przez sądy. Choćby dla przypomnienia:
> 1. wyr. 7 s. SN z 11 I 1996 r., II KRN 178/95, Mon. Pr. 1996, nr 10 "Sam
> fakt oparcia orzeczenia skazującego na zeznaniach tylko jednego świadka,
> nawet w sytuacji nieprzyznania się oskarżonego do winy, samo przez się nie
> może stanowić podstawy do zarzutu dokonania błędnych czy dowolnych ustaleń
> faktycznych w sprawie."

ja mowie o samym pokrzywdzonym bez swiadkow

> 2. wyr. SN z 18 IV 1983 r., I KR 56/83, nie publ " Nie liczba
> występujących w sprawie świadków, lecz treść ich zeznań potwierdzonych
> innymi dowodami - w tym również wyjaśnieniami współoskarżonych - oraz
> wysnute z prawidłowo ocenionych dowodów przekonanie decydują o stanowisku
> sądu" itd.

znowu nie na temat, ja pisze o sytuacji w ktorej nie ma swiadkow a sam
oskarzony
i pokrzywdzony (to jest na porzadku dziennym). A nawet gdy jest ten swiadek,
problem w tym ze
nawet gdy nie ma tych dowodw potwierdzjacaych jego zeznania (bardzo czesto
tak jest) to sad i tak daje wiare albo jednej albo drugiej
stronie jakby to byl (cywilny) spor o "szyszke". A tak nie wolno bo tu
jest jednak wieksza stawka...
Nie wolno sie bawic w Boga nalezy wine udowodnic.

Wiec dalej podtrzymuje ze lamia prawo i to w zdecydowanej wiekszosci spraw
k..


P.