W dniu piątek, 13 marca 2015 18:01:16 UTC+1 użytkownik Robert Tomasik napisał:
> W dniu 13-03-15 o 17:02, Liwiusz pisze:
>
> > Było już podane - komornik zobowiązany jest zająć ruchomości będące we
> > władaniu dłużnika, a zajęcie nie jest czasem, kiedy należy rozstrzygać
> > spory własności.
> >
> Po pierwsze wskazałem przepis z którego wynika, że ma zajmować rzeczy
> stanowiące WŁASNOŚĆ dłużnika. Jestem świadomy domniemania prawnego, ze
> to, co jest w jego władaniu stanowi jego własność, ale to tylko
> domniemanie i jeśli gołym okiem widać, że błędne, to nie jest faktem
> prawnym.


Robercie, nie wskazałeś przepisu który by uzasadniał Twoje stanowisko!
Skoro chcesz wiedzieć, tak by już nie było żadnych wątpliwości to proszę bardzo.

Art. 845. [Zajęcie]
§ 1. Do egzekucji z ruchomości komornik przystępuje przez ich zajęcie.
§ 2. Zająć można ruchomości dłużnika będące bądź w jego władaniu, bądź we władaniu
samego wierzyciela, który do nich skierował egzekucję. Ruchomości dłużnika będące we
władaniu osoby trzeciej można zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich
zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika, oraz w wypadkach
wskazanych w ustawie. Jednakże w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej
dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o
egzekucji administracyjnej.
§ 2a.[900] W przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych komornik może zająć także
ruchomości będące we władaniu osoby zamieszkującej wspólnie z dłużnikiem bez zgody
tej osoby, chyba że przedstawi ona dowód, że ruchomości są jej własnością.
§ 3. Nie należy zajmować więcej ruchomości ponad te, które są potrzebne do
zaspokojenia należności i kosztów egzekucyjnych.

W § 2 nigdzie nie masz ani słowa o własności dłużnika lub innych osób, zupełnie
inaczej jest w § 2a - tu masz wyjątek (w sprawie alimentacyjnej zająć możesz nawet
rzecz która nie jest we władaniu dłużnika) od którego ustawodawca wprowadza kolejny
wyjątek (nie zajmujesz rzeczy która nie jest we władaniu dłużnika jeżeli osoba która
włada tę rzeczą przedstawi dowód że ta rzecz jest jej własnością).
Teraz nałóż na to zasadę racjonalnego ustawodawcy? Widzisz już? Gdyby nie to tłumaczę
dalej.
Komornik może uznać dowód świadczący że zajmowana rzecz nie jest własnością dłużnika
w wyjątkowej sytuacji którą dokładnie wskazał ustawodawca. Wyjątki nigdy nie są
regułą! Ponieważ w odniesieniu do wszystkich innych spraw (które nie są sprawami
alimentacyjnymi) ustawodawca nie dał komornikowi możliwości przyjęcia dowodu to
należy przyjąć że zrobił to celowo (racjonalny ustawodawca) a to znaczy że we
wszystkich innych sprawach komornikowi nie wolno brać pod uwagę dowodów które
wskazywałyby na to że to nie dłużnik jest właścicielem zajmowanej rzeczy.
W taki właśnie sposób dokonuje się wykładni. Gdybyś jednak mi nie wierzył to proszę
bardzo, są i inni.
"W pojęciu władanie z art. 845 istotnym elementem jest faktyczna możliwość
dysponowania bez względu na stosunek prawny wiążący władającego z danym przedmiotem.
Komornik powinien stwierdzić wyłącznie czy dłużnik włada ruchomością, czyli
faktycznie nią dysponuje. (...) Komornik nie może badać, czy dłużnik jest
właścicielem rzeczy, jej użytkownikiem, czy posiada rzecz w imieniu osoby trzeciej
itp. Przy zajęciu te okoliczności są bezprzedmiotowe."
Powyższy pogląd został wyrażony przez Bronisława Dobrzańskiego w pracy zbiorowej pod
redakcją Z. Resich i W. Siedleckiego, Kodeks postępowania cywilnego - Komentarz,
Wydawnictwo Prawnicze, tom II, Warszawa 1969r, s. 1163
(I krótko o Bronisławie Dobrzańskim, by było wiadomo kto jest kim. Po studiach
prawniczych na uniw. we Lwowie uzyskał 1924 doktorat; pracował 1924-25 jako sędzia w
Gwoźclżcu, 1925-36 w sądzie apelacyjnym w Poznaniu, a 1936-39 i 1945-62 w Sądzie
Najwyższym w Warszawie; 1956 został prezesem Izby Cywilnej Sądu Najwyższego oraz
członkiem Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministerstwie Sprawiedliwości, a 1975 Komisji
Prawnej Konferencji Episkopatu Polski. Jeżeli ktoś w tamtych czasach był aktywnym
działaczem katolickim - został odznaczony orderem pap. Pro Ecclesia et Pontífice - a
pomimo to był sędzią SN oraz członkiem Komisji Kodyfikacyjnej, to naprawdę musiał być
wybitnym specjalistą. Inni pracujący przy w/w komentarzu to również osoby z Komisji
Kodyfikacyjnej - oni tworzyli KPC więc chyba rozumieli o co w nim chodzi.)

Następny pogląd:
"Komornik zajmuje ruchomości znajdujące się we władaniu dłużnika. Dłużnik włada
rzeczą gdy znajduje się w takiej sytuacji, która pozwala na korzystanie z niej. (...)
Do przyjęcia że dłużnik włada ruchomością wystarczy stwierdzenie samej możliwości
dysponowania nią bez względu na to, czy dłużnik efektywnie z niej korzysta."
M. Uliasz [w:] Kodeks postępowania egzekucyjnego, postępowanie zabezpieczające i
egzekucyjne - Komentarz, praca zbiorowa pod red. J. Gołaczyński, Wolters Kluwer
Polska, Warszawa 2012, s. 441

Następny pogląd:
Przez władanie rzeczą o którym mowa w art. 854 § 2 KPC, należy rozumieć wykonywanie
faktycznego władztwa nad rzeczą niezależnie od praw przysługujących władającemu do
tej rzeczy. Nie ma zatem znaczenia stosunek prawny władającego do rzeczy ruchomej.
Wystarczający jest stosunek faktyczny osoby do rzeczy, z mocy którego dana osoba może
nią dysponować.
S. Cieślak [w:] Kodeks postępowania cywilnego - Komentarz, praca zbiorowa pod
redakcją J. Jankowski, Wydawnictwo C.H. BECK, tom II, Warszawa 2013, s. 522

Następny pogląd:
Ocena dopuszczalności zajęcia ruchomości w zasadzie nie obejmuje kwestii związanych z
charakterem praw do rzeczy przysługujących dłużnikowi. Wskazuje na to zarówno
brzmienie art. 845 § 2, jak i art. 847 § 2, który nakazuje dłużnikowi, aby wskazał
komornikowi wszystkie rzeczy, do których osobom trzecim przysługuje prawo żądania
zwolnienia ich od egzekucji (por. w tym zakresie uwagi do art. 841). Artykuł 845 § 2
w pierwszej kolejności - jako do podstawy do dokonania zajęcia - odwołuje się do
pojęcia władania rzeczą przez dłużnika lub wierzyciela. Ocena władania rzeczą odbywa
się na płaszczyźnie okoliczności faktycznych. Powinny one wskazywać na wykonywanie
przez dłużnika lub wierzyciela władztwa na rzeczą, co najwyraźniej obrazuje stan
posiadania rzeczy. W literaturze i orzecznictwie przyjmuje się, że dla stwierdzenia
istnienia tej przesłanki wystarczające jest uznanie, że dłużnik jest osobą
współwładającą rzeczą ruchomą (por. E. Wengerek, Postępowanie zabezpieczające i
egzekucyjne. Komentarz, Warszawa 1972, s. 368).
Praca zbiorowa pod red. H. Dolecki , T. Wiśniewski, Kodeks postępowania cywilnego.
Komentarz. Tom IV. Artykuły 730-1088, wyd. II, LEX

A teraz orzecznictwo:

Dokonując zajęcia, komornik nie bada statusu prawnego rzeczy ruchomej znajdującej się
we władaniu dłużnika albo wierzyciela, w szczególności nie sprawdza, czy taka
ruchomość pozostaje własnością dłużnika. Stwierdza jedynie, czy dłużnik (lub
wierzyciel) faktycznie nią dysponuje.
W doktrynie podkreśla się, że dopuszczalna jest egzekucja z ruchomości znajdujących
się u dłużnika, którymi on współwłada z osobą trzecią. (uchwała składu siedmiu
sędziów SN - zasada prawna z dnia 30 czerwca 1987 r., III CZP 41/86, OSNC 1988, nr 1,
poz. 3).

W wyroku z dnia 15 lutego 2001 r., II CKN 385/00, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 122, Sąd
Najwyższy przyjął tezę, że nie stanowi przeszkody zajęcia ruchomości oznaczonej co do
gatunku, objętej umową o przewłaszczenie na zabezpieczenie, jeżeli w chwili dokonania
zajęcia rzecz nadal pozostawała we władaniu dłużnika egzekwowanego.

Możemy jeszcze wziąć dowolne inne komentarze i zbadać całe orzecznictwo (nie tylko SN
ale zaczynając od SR) tylko objętość takiej analizy dalece wykracza poza możliwości
publikacji w tym miejscu a wnioski i tak będą te same.
Pogląd że komornik może a często nawet powinien zająć (z pełną świadomością) rzecz
(ruchomość) która nie jest własnością dłużnika jest powszechnie akceptowany.
Akceptuje go kadra naukowa (przedstawiciele doktryny) oraz sędziowie (orzecznictwo).