> Z takim zażaleniem twoje szanse są żadne.
> Wbrew temu co twierdzisz nie jest łatwo udawać psychicznie chorego. A
> praktycznie to niemozlwie w trakcie obserwacji w szpitalu (a tu jak
rozumiem
> taka była).
> Trzeba mieć wielką wiedzę z zakresu psychiatrii.


Z żalem zgadzam sie że w świetle niemądrego, naiwnego, prawa polskiego, moje
szanse są żadne :-(
Jednak co do tematu mozliwosci udawania nie zgadzam sie.
A słyszałeś o eksperymencie przeprowadzonym na swiecie w którym zdrowi
psychicznie redaktorzy połozyli sie do szpitala psychiatrycznego, a lekarze
stwierdzili, że są oni chorzy psychicznie. I nawet nie udawali chorych! Gdy
po fakcie powiedziano o tym dyrektorowi szpitala, to nie uwierzył.
Zaś gdy zapowiedziano podobny eksperyment i zrobiono odwrotnie kładąc ludzi
naprawdę chorych, to psychiatrzy orzekli, że są zdrowi ;-)
Nie pisz zatem o wielkiej wiedzy z zakresu psychiatrii. A prawdziwego
durnia, to kazdy poznaje odrazu i ten wygląda tak cały czas. Czyżbys tego
nie zauważył w życiu?
W swoim życiu spotkałem sie też z przypadkami ludzi /znajomi i znajomi
znajomych/ którzy z sukcesem udawali chorych psychicznie aby dostać
zwolnienie lekarskie, albo by uniknąć słuzby wojskowej, albo kary wiezienia.
/No cóż, swoje lata mam i widziało sie to i owo./ Niektóre z tych przypadków
oparły sie o szpital, a nawet o psychiatrów wojskowych. Co prawda nie każdy
udający odnosi sukces, gdyż trzeba do tego trochę talentu, swojego rodzaju
instynktu i określonego rodzaju inteligencji.
Nie pisz wiec, że to jest praktycznie niemozliwe w trakcie obserwacji w
szpitalu. Bo to jest wierutna bzdura. Jesteś teoretykiem w tym wypadku,
podobnie jak owi biegli, i przemawia jedynie przez Ciebie Twoja wiara w to,
a podstaw naukowych na to nie masz. Ja zaś znam fakty. Praktykami są jedynie
udający i to oni są prawdziwymi ekspertami ;-) Nie zaś ci wpuszczeni przez
nich w maliny biegli.
W każdym razie dzieki za ciekawą wypowiedź
Pozdrawiam
Arek