Marta Wieszczycka wrote:

Podpowiem hurtem, bo dopiero "wstrzeliłem się" w wątek;
Po pierwsze dużym błędem było nie "pozyskanie" sąsiadów przed remontem;
Ja zrobiłem to w ten sposób, że sąsiadów obok i z pietra niżej "obskoczyłem"
z symbolicznym kwiatkiem dla każdego i informacją o remoncie - polecam,
znakomity sposób na starsze panie ;-) Remont odbywał się podobnie tj. po
pracy - ale ratami i w sumie grubo ponad rok.

>> Zeby sprawa trafiła do sądu musi być uchwała lokatorów, każdy z nich
>> (właścicieli lokalu) będzie musiał podpisać się w rubryce "ZA",
> "PRZECIW",
>> "WSTRZYMUJĘ SIĘ".
To zależy od decyzji komisji skrutacyjnej na zebraniu lokatorów; w sumie
byłoby to najlepszym wyjściem; mało kto podpisze tak bzdurne zarzuty swoim
nazwiskiem - chyba że owa pani jest silnie "umocowana" w lokalnej
społeczności.

> Pomysł pogadania z lokatorami nie jest głupi.
A nawet KONIECZNY!!! Psychologicznie; skromna sukienka, widoczna ciąża, miły
uśmiech i postawa "przepraszam że żyję"; to powinno pomóc - nic na siłę.

> Oczywiście w wersji: przywitać się, przedstawić, przeprosić za remont i
> spytać, czy przypadkiem im to nie przeszkadza, bo bardzo się starają, żeby
> nie. W zasadzie szkoda, że nie zrobili tego wcześniej.
Teraz też jest jeszcze szansa; tylko jak mówię - kwiatek w dłoń i nie na
zasadzie "jest cicho, bo jak nie..." tylko "chciałam przeprosić, nie
zdawałam sobie sprawy, bo my tak ciężko pracujemy, na dorobku, aby tylko
dziecko...." Warto nie omijać też kłótliwej sąsiadki - w każdym razie nic
na siłę. Jak się postaracie to może to nawet Wam wyjść na dobre.


--
pozdrawiam;
Michał Kwiatkowski