Użytkownik "Jacek Krzyzanowski" <j...@p...pl> napisał w
wiadomości news:slrndqdp57.k83.j.krzyzanowski@bilet.intercity.p
l...


Zapominasz, że to ma być obiektywnie uzasadniona przyczyna, a nie
subiektywnie. Z subiektywnego punktu widzenia sprzedawca może nie
chcieć sprzedać danemu klientowi towaru z wielu powodów. Bo jest
arogancki, bo jest murzynem albo Romem, bo chce za dużo albo za mało
towaru. I do każdej z tych przyczyn można by było znaleźć pewnie wiele
argumentów uzasadniającym mniej lub bardziej jego poglądy. Ale ustawa
wymaga, by to były przyczyny uzasadnione obiektywnie, a nie
subiektywnie. Przyczyny mogące uzasadnić obiektywnie odmowę sprzedaży
wymieniłem w moim poście z rana (nie będę się powielał).

Poza tym tak naprawdę, to w wypadku sklepu samoobsługowego
kierowniczka sklepu nie bardzo ma jak odmówić sprzedaży tego towaru w
praktyce. Nie zapominaj, że umowa sprzedaży to tak naprawdę dwie
czynności prawne. Jedna z nich, to przekazanie towaru przez zbywcę
nabywcy, a druga to uiszczenie zapłaty za towar przez nabywcę. W
wypadku marketu przekazanie towaru przez sprzedawcę nabywcy odbywa się
najczęściej bez udziału pracownika sprzedawcy. Klient bierze do
koszyka i gdyby tak naprawdę teoretycznie do tego podejść, to towar od
tej chwili stanowi jego własność. Ciąży na nim jedynie obowiązek
zapłaty przy wyjściu ze sklepu, bo takie są zwyczaje w tym zakresie.

Ciągnąć dalej tę konstatację, to kierowniczka nie tyle odmawia wydania
towaru - bo to już nastąpiło - ile odmawia przyjęcia zapłaty za towar.
Mamy zatem sytuację opisaną w art. 467 pkt 4, gdy "z powodu innych
okoliczności dotyczących osoby wierzyciela świadczenie nie może być
spełnione". A przepis w takim wypadku przewiduje po prostu jedynie
złożenie należności do depozytu sądowego i tyle. Nie jest przecież
wymagane proszenie na kolanach wierzyciela, by ten był uprzejmy
przyjąć należność. nie chce, to jego sprawa ale i jego problem.

W praktyce klient po prostu powinien powiedzieć, że skoro nie chcą
zapłaty, to on to wpłaci do depozytu sądowego i wyjść ze sklepu - dla
porządku ustalając kto jest wierzycielem. Nie była by to kradzież, a
ochronie sklepu nie przysługiwało by prawo zatrzymania takiej osoby!
Po prostu wcielenie w życie przepisów prawa cywilnego.