Przemysław Płaskowicki napisał(a):

> Kto, zajmując się sprzedażą towarów w przedsiębiorstwie handlu
> detalicznego lub w przedsiębiorstwie gastronomicznym, ukrywa przed
> nabywcą towar przeznaczony do sprzedaży lub umyślnie bez uzasadnionej
> przyczyny odmawia sprzedaży takiego towaru, podlega karze grzywny.

Zacznijmy od tego że "Centrum Handlowe" nie jest żadnym
przedsiębiorstwem handlu detalicznego. "Centrum Handlowe" to
przedsiębiorca podnajmujący lokale innym przedsiębiorcom.
A więc co do zasady "Centrum Handlowe" niczego nie sprzedaje klientom
detalicznym, a więc jego art. 135 kw nie dotyczy.
Sklepy detaliczne znajdują się w poszczególnych pomieszczeniach i są
jednostkami odrębnymi od "Centrum Handlowego".

>
> Żądanie opuszczenia terenu przedsiębiorstwa handlu detalicznego, jest
> (przynajmniej w zamiarze ewentualnym) odmową sprzedaży towaru
> przeznaczonego do sprzedaży. Sprzedawca bowiem uniemożliwia dokonania
> czynności faktycznych związanych z zawarciem umowy (włożenia przedmiotu
> do koszyka i zapłacenia ceny w kasie).

Tylko że takie żądanie nie ma charakteru bezprawnego. Nie może popełnić
wykroczenia ktoś kto ma prawo do określonego zachowania.


> Pojęcie "uzasadnionej przyczyny" jest pojęciem, które rozpatrywać należy
> obiektywnie badając, jak się wydaje, rzeczywistą uciążliwość dla
> sprzedawcy i dla działalności jego przedsiębiorstwa.

Od początku mówiłem, że trzeba uwzględniać "społeczno-gospodarcze"
przeznaczenie nieruchomości i zasady współżycia społecznego.
Generalnie społeczno-gospodarczym przeznaczeniem "centrum handlowego"
czy poszczególnych sklepów detalicznych jest handlu, a nie tworzenie
plenerów do fotografowania.

>
> Jednocześnie art. 193 kk przewiduje niczym nie ograniczone prawo osoby
> uprawnionej do określania, kto może przebywać w pomieszczeniu.

Oczywiście prawo to nie jest "nieograniczone" . Jest ograniczone
ewentualnie prawem danej osoby do przebywania tam.

>
> W sytuacji więc, kiedy pracownik sklepu wyprasza kupującego bez
> przyczyny (albo z nie uzasadnionej przyczyny) to pracownik sklepu
> popełnia wykroczenie z art. 135 kw.

OK.


> Jednocześnie, jeśli mimo to kupujący nie posłucha pracownika sklepu, to
> popełni przestępstwo z art. 193 kk.

Powiedziałbym, bez przesady.


> Wydaje się, że taka sytuacja jest sprzeczna z założeniem o istnieniu
> racjonalnego ustawodawcy.

"racjonalny ustawodawca" dawno juz nie istnieje :)


> Zauważmy, że opisanym przeze mnie stanie faktycznym, sprzedawca ma prawo do obrony
koniecznej -- bezprawny zamach
> na dobro chronione art. 193 kk, ale prawo do obrony koniecznej posiada
> również kupujący -- bezprawny zamach na dobro chronione art. 135 kw.

Przepisy te wcale nie są sprzeczne.
Zależnie od stanu faktycznego stosujemy jeden, albo drugi. Nie ma stanu
faktycznego, który by jednocześnie podpadał pod obydwa przepisy.



> W tej sytuacji wydaje się koniecznym przyjęcie, że przepis art. 135 kw,
> jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 193 kk a zatem:
>

Jak mówiłem. Według mnie przepisy nie są sprzeczne.


> Prawo osoby uprawnionej do określenia kto przebywa w pomieszczeniu
> będącym halą sprzedaży przedsiębiorstwa handlu detalicznego, jest
> nieograniczone pod warunkiem, że nie spowoduje to odmowy bez
> uzasadnionej przyczyny sprzedaży towaru przeznaczonego do sprzedaży.

Nieograniczone, ograniczone warunkiem ? Trochę wewnętrznie sprzeczne :)
Prawo do przebywania w jak to piszesz w "hali sprzedaży przedsiębiorstwa
handlu detalicznego" służy tylko wtedy gdy gdy klient przebywa tam w
celu zakupów, a nie w innym celu, np w celu fotografowania.


>
> Aby zatem określić czy można wyprosić fotografującego w markecie ustalić
> najpierw należy, czy wyproszenie będzie _uzasadnione_ w świetle treści
> art. 135 kw.

Od początku twierdziłem że regulamin mówiący o zakazie fotografowania
należy oceniać przez pryzmat ""społeczno-gospodarczego" przeznaczenia
nieruchomości i zasad współżycia społecznego.


--
@2007 Johnson
j...@p...com
"Ars iuris non habet osorem nisi ignorantem"