> Józek wrote:
> > Witam
> > Facet ktory jest moim
> > biologicznym ojcem, w zyciu nie interesowal sie moim losem, wychowaniem
czy
> > edukacja i cala kase przeznaczal na alkohol ma teraz otrzymywac ode mnie
> > pieniadze na zycie? A co z moja aktualna rodzina? Oczywiscie urzednikow to
> > nic nie interesuje - bo skoro mozna na kogos zrzucic koszty...
> >
> > Z tego co udalo mi sie wyszukac w internecie nie jest to az tak popularna
> > sprawa jednak znalazlem cos takiego:
> > "Przestrzegam przed zbytnią wiarą w sprawiedliwość sądu i racjonalizm
> > myślenia. Ojciec ma prawo pozwać własne dziecko o alimenty. Owszem sąd
> > powinien wziąć wszystko pod uwagę, ale miałam już kilka spraw w sądzie i
> > wiem, że dochodzi do absurdów. Aby zabezpieczyć się przed możliwością
> > płacenia alimentów na ojca należy wystąpić do sądu o pozbawienie go praw
> > rodzicielskich. Jeśli to nastąpi, nie będzie ryzyka alimentów. Słyszałam
> > opinię, że uzyskiwanie pieniędzy od dzieci przez rodziców, którzy nie
> > kiwnęli palcem, ma być coraz częstsze z uwagi na rosnące pokolenia z
> > przewagą ludzi starych oraz brakiem możliwości finansowych zapewnienia im
> > opieki przez Państwo."
>
> Sprawę reguluje Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy:
> http://www.prawo.lex.pl/bap/student/Dz.U.1964.9.59.h
tml
>
> W szczególności Dział III (art. 128 i następne).
> W skrócie: pozbawienie praw rodzicielskich nie ma znaczenia jeśli chodzi
> o obowiązek alimentacyjny. Do jego ustalenia nie ma też znaczenia, jakim
> był ojcem, kiedy ostatnio się interesował Twoim losem itp. Wystarczy, że
>  jest:
> a) w niedostatku
> b) jest Twoim ojcem.
>
> Ile sąd przyzna reguluje art. 135
> Art. 135. § 1. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od
> usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i
> majątkowych możliwości zobowiązanego.
>
> Oznacza to, że jeśli Twoja rodzina ledwie wiąże koniec z końcem, to sąd
> nie przyzna alimentów, albo przyzna w kwocie symbolicznej (np. 50 zł
> miesięcznie), ale jeśli wakacje spędzacie powiedzmy na pokładzie Queen
> Mary II to przyzna w sporej wysokości. Także jeśli Twój ojciec jest
> zdrowy (ale nie chce mu się pracować), a Twoim mieście potrzebują
> powiedzmy zamiataczy ulic to także sąd przyzna (jeśli w ogóle) małe
> alimenty.
>
> Dodatkowo (jako gwóźdź do trumny ;-)), w razie Twojej śmierci obowiązek
> alimentacyjny spoczywa na Twoich dzieciach.
>
>
> --
> Przemyslaw 'Pshemekan' Plaskowicki
> Fear is the tax that conscience pays to guilt. (George Sewell)


Niestety - tak to właśni9e jest użądzone. Na pocieszenie dodam jednak, że
istnieją w prawie cywilnym tzw. klauzule generalne, mające siłą rzeczy
zastosowanie także do spraw z zakresu prawa rodzinnego. Przy odrobinie talentu
i szczęścia dobry prawnik będzie mógł zrobić z nich użytek i pomóc w uchyleniu
się od alimentów w prezentowanym stanie faktycznym. Mam tu na myśli przede
wszystkim przepis art. 5 kc i odwołanie się w nim do "zasad współżycia
społecznego". Jako pojęcie prawnie niedookreślone istnieje przy jego użyciu
spora możliwość interpretacji. Jeżeli zostanie to zrobione sprytnie - może
doprowadzić do sukcesu.

Pogląd ten nie jest odosobniony - swego czasu ferowany był przez ś.p. prof.
Winiarza, obecnie promuje go dr Ewa Radomska, znakomity specjalista z zakresu
prawa rodzinnego, wykładająca na WPiA UMK w Toruniu.

Jak więc widać, można pokusić się o wniosek, że nie ma takiej rury, której się
nie da odetkać, tylko trzeba mieć dobrego hydraulika.

Natomiast co do oceny postawy syna, który nie chce płacić alimentów na ojca -
alkoholika: ludzie - to naprawde nie wasza sprawa dlaczego nie chce. Jeżeli
prawdą jest to co napisał odnośnie tego jak wyglądały jego stosunki z ojcem -
to słusznie chce umyć reće - bo bycie biologicznym ojcem to nie znaczy jeszcze
być Ojcem we właściwym tego słowa znaczeniu, a z tego wypływają już dalsze
konsekwencje. Natomiast jeżeli nawet ten człowiek nie ma racji i nie ma
powodów do uchylania się od obowiązku alimentacyjnego - to jest to JEGO
SPRAWĄ. Tylko jego i nikt, a juz najmniej osoby obce nie powinny tego oceniać.
Ostatecznie to kwestia własnego sumienia. Poza tym moim zdaniem jeżeli
człowiek chce się posunąć do czegoś takiego (czyt. do uchylenia się od
obowiązku alimentacyjnego) to chyba juz jednak musi miec powazne powody.

W kazdym razie zyczę powodzenia i radze postarac sie o jakiegos sprytnego
radce prawnego.

MG

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl