sa od dawna niewazne

Czego nie wiedzial minister Cimoszewicz?

Najnowszy polsko-niemiecki spór, dotyczą­cy zniesienia aktów prawnych
odnoszą­cych się do wypędzenia Niemców ze wschodnich terenów byłej Rzeszy po
zakończe­niu II wojny, jest bezprzedmiotowy! Badania w niedostępnym dla
ogółu banku danych pol­skiego parlamentu, które przeprowadził na zle­cenie
naszej gazety warszawski historyk Włodzi­mierz Borodziej, wykazały, że
najważniejsze akty prawne, których uchylenia domagają się niemiec­cy
wypędzeni, a ostatnio także premier Bawarii Stoiber, zostały unieważnione
przez polskich pra­wodawców jeszcze przed politycznymi przemia­nami w 1989
roku.
Odnosi się to szczególnie do "wykluczenia osób narodowości niemieckiej z
polskiego społeczeń­stwa" i przejęcia niemieckiego majątku przez pań­stwo
polskie, a także do karania obywateli polskich, którzy podczas okupacji
podpisali niemiecką listę narodowościową. Obowiązuje natomiast dekret o
nacjonalizacji podstawowych gałęzi przemysłu z 1946 roku. Dekret ten,
którego celem było wprowa­dzenie systemu socjalistycznego według
radziec­kich wzorów, dotykał jednak zarówno Niemców, jak i Polaków. Decyzje
o wywłaszczeniu, podjęte z po­gwałceniem obowiązujących wówczas przepisów,
powinna skorygować ustawa reprywatyzacyjna.
Tak zwane "dekrety Bieruta", nazwane niezbyt precyzyjnie od nazwiska
Bolesława Bieruta, "pol­skiego Stalina", polskie akty prawne (dekrety,
usta­wy i zarządzenia), wydane przez różne polskie orga­ny są więc - w
przeciwieństwie do "dekretów Benesza" w Czechach - od dawna unieważnione i
wykre­ślone z polskiego prawa. Zadziwiające jest więc to, że zarówno Niemcy,
którzy domagają się teraz od Polski zniesienia tych aktów prawnych z okresu
po­wojennego, jak i polscy politycy różnej prowenien­cji, którzy ostro
zareagowali na niedawne prze­mówienie Stoibera wygłoszone podczas zjazdu
ziomkostwa wschodnio-pruskiego w Lipsku, nie są świadomi rzeczywistego stanu
rzeczy. Pilnie ko­nieczny jest - jak widać - suplement do pionierskiej
edycji materiałów źródłowych z polskich archiwów o historii wypędzenia
Niemców, wydanej przez pro­fesora Borodzieja i niemieckiego historyka Hansa
Lemberga, której pierwszy tom ukazał się właśnie także w wersji niemieckiej.
Powinny być w nim udo­kumentowane losy polskich aktów prawnych z okre­su
powojennego, co pomogłoby uniknąć podob­nych nieporozumień w przyszłości.
Emocje po prze­mówieniu Stoibera, odnoszącego się do bolesnej karty
najnowszej historii Polski, doprowadziły do te­go, że ci wszyscy politycy z
obozu narodowo-katolickiego i z chłopskiej partii PSL, którzy i tak przy
każ­dej nadarzającej się okazji akcentują zagrożenie pol­skiej racji stanu
ze strony Niemiec, znów podkreśla­ją groźbę niemieckiego rewizjonizmu. Inne
wyrażone przez Stoibera żądanie - zapewnienia wypędzo­nym prawa do
ojczyzny - traktują jako okazję do ostrzeżeń przed rewizją powojennych
granic na nie­korzyść Polski. O tym, że za dwa lata, gdy Polska zo­stanie
już członkiem Unii Europejskiej, i tak wszyscy obywatele państw Unii, w tym
także oczywiście nie­mieccy wypędzeni, będą mieli prawo mieszkać w Polsce,
głośno się teraz nie mówi. Szczególnie źle wypadł w oczach politycznych
panikarzy polski mi­nister spraw zagranicznych Włodzimierz Cimoszewicz,
który nawoływał do rozwagi i wbrew żądaniom radykalnych polityków nie
widział potrzeby ogłosze­nia oficjalnego stanowiska rządowego wlej sprawie.
Jego powściągliwość należy wysoko ocenić, bo wtedy, gdy się w tej sprawie
wypowiadał, sam prze­cież nie byt jeszcze świadom niespodzianek, jakie kryje
sejmowe archiwum.
Michael Ludwig
Frankfurter Allgemeine
26.06.02

Opracowal
boukun
http://home.t-online.de/home/boukun/nazi.htm