Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz ustawy o drogach publicznych

istnieje już kanał technologiczny lub linia światłowodowa, posiadające wolne zasoby
wystarczające do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług
szerokopasmowych lub w sytuacji, gdy lokalizowanie kanału technologicznego w przypadku
przebudowy drogi byłoby ekonomicznie nieracjonalne lub technicznie niemożliwe.
Zwolnienie zarządcy drogi z obowiązku budowy kanału technologicznego w przypadku
budowy drogi możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy w pobliżu pasa drogowego
zlokalizowany jest kanał technologiczny lub linia światłowodowa, posiadające wolne zasoby
wystarczające do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług
szerokopasmowych. Dodatkowo, zgodnie z treścią przepisu 39 ust. 6c niniejszej ustawy,
w przypadku gdy inwestycja stanowi przebudowę drogi, minister podejmując rozstrzygnięcie
bierze również pod uwagę przesłanki ekonomicznej nieracjonalności i technicznej
niemożliwości lokalizowania kanału technologicznego.
Praktyka wydawania przez ministra decyzji w tym przedmiocie dowodzi, iż przesłanki
powinny być tożsame przy budowie i przebudowie, ponieważ przy budowie dróg minister nie
ma możliwości zwolnienia zarządcy drogi z przedmiotowego obowiązku nawet, gdy budowa
kanału technologicznego jest ekonomicznie niezasadna lub technicznie niemożliwa.
Ekonomicznie niezasadna budowa kanału technologicznego, może występować przede
wszystkim w przypadku budowy krótkich odcinków dróg, gdzie budowa kanału
technologicznego
może
nawet
podwoić
koszt
inwestycji
stosunku
do kosztu inwestycji bez kanału technologicznego. W takich przypadkach budowane krótkie
kanały technologiczne najczęściej nie są połączone z żadną siecią teletechniczną
i najprawdopodobniej nie będą nigdy wykorzystane. Budowa kanału technologicznego,
bez możliwości połączenia z siecią telekomunikacyjną stanowi nieracjonalną gospodarkę
budżetem skarbu państwa (w przypadku dróg krajowych) czy budżetem jednostek samorządu
terytorialnego (w przypadku dróg wojewódzkich, powiatowych czy gminnych). Skutkować to
może również rezygnacją z przeprowadzenia inwestycji drogowej – z uwagi na brak środków
budżetowych.
Wprowadzenie możliwości badania przez Ministra Administracji i Cyfryzacji przesłanek
ekonomicznych i technicznych w przypadku budowy drogi będzie miało pozytywny wpływ na
racjonalizację wydatków publicznych.
W związku z powyższym zasadne jest wykreślenie wyrazów „w przypadku przebudowy drogi”
z art. 39 ust 6c z niniejszej ustawy, co umożliwi rozpatrywanie przez Ministra Administracji i
Cyfryzacji ekonomicznych oraz technicznych przesłanek zwolnienia zarządcy drogi z
obowiązku budowy kanału technologicznego również w przypadku budowy drogi.

Art. 112 i 114 ustawy o gospodarce nieruchomościami - zmiany art. 112 i art. 124 ustawy o
gospodarce nieruchomościami polegają na umożliwieniu wydania decyzji w sprawie
zezwolenia w zakresie urządzeń łączności publicznej także w przypadku braku planu
miejscowego lub gdy decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie jest
wymagana. Taka zmiana spowoduje usprawnienie i odblokowanie części inwestycji
telekomunikacyjnych.

Art. 2 ustawy – Prawo telekomunikacyjne - zmiany dotyczące art. 2 ustawy - Prawo
telekomunikacyjne zmierzają do zdefiniowania pojęć "instalacja telekomunikacyjna budynku"
oraz "przyłącze telekomunikacyjne". Konieczność wprowadzenia tych definicji wynika z
użycia obu pojęć w art. 30 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych i
potencjalnych wątpliwości interpretacyjnych związanych z brakiem wskazania znaczenia tych
określeń.

Art. 139 ustawy – Prawo telekomunikacyjne - zmiana art.139 ustawy - Prawo
telekomunikacyjne jest konsekwencją nowelizacji art. 30 i art. 33 ustawy o wspieraniu rozwoju
usług i sieci telekomunikacyjnych.

Art. 206 ustawy – Prawo telekomunikacyjne - nowelizacja art. 206 ustawy - Prawo
telekomunikacyjne polega na zmianie sądu właściwego do wniesienia środka zaskarżenia od
decyzji, o której mowa w art. 30 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych, na Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i
Konsumentów. Takie rozwiązanie zmierza do uspójnienia przepisów proceduralnych w
zakresie środków odwoławczych od decyzji wydawanych na podstawie ustawy o wspieraniu
rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Art. 5 ustawy zmieniającej – z uwagi na zmianę zakresu definicji regionalnej sieci
szerokopasmowej występującej w Ustawie oraz dodanie obowiązku wskazania w decyzji o
lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej informacji o zgodności z ustaleniami
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a także fakt wydania przez wojewodów
na podstawie Ustawy kilkudziesięciu decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci
szerokopasmowej, w rozumieniu dotychczasowych przepisów Ustawy, konieczne stało się
uregulowanie kwestii decyzji wydanych na podstawie przepisów Ustawy w dotychczasowym
brzmieniu.
Proponowany przepis przejściowy nie ma wpływu na wynikające z przepisów Ustawy oraz
Kodeksu postępowania administracyjnego, uprawnienia stron postępowania do zaskarżenia
wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej. Należy zauważyć,
że na podstawie przepisów Ustawy w obecnym brzmieniu, decyzja o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej podlega natychmiastowemu wykonaniu. Podkreślenia
wymaga również, że przepisy Ustawy zawierają szereg uregulowań ograniczających
możliwość wzruszania w trybach nadzwyczajnych ostatecznych decyzji o ustaleniu lokalizacji
regionalnej sieci szerokopasmowej, w szczególności w przypadku gdy decyzja narusza prawo z
przyczyn wskazanych w art. 145 lub art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze, w szczególności obowiązujące obecnie ograniczenia w
możliwości wzruszania decyzji o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej, a
także priorytetowy charakter inwestycji polegających na budowie regionalnej sieci
szerokopasmowej, realizowanych przez podmioty wskazane w art. 2 ust. 2 Ustawy, należy
stwierdzić, że wprowadzenie takiej regulacji jest konieczne, a proponowany przepis nie
wpłynie na ograniczenie uprawnień stron postępowania do zaskarżania ww. decyzji.

Art. 7 i 8 ustawy zmieniającej - w związku z wprowadzeniem zmian w w/w przepisach
konieczne będzie zawarcie przepisów przejściowych, tak aby jednoznacznie przesądzić o tym,
które przepisy będą miały zastosowanie do spraw wszczętych na podstawie art. 30 i art. 33
ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz art. 139 ustawy - Prawo
telekomunikacyjne, a także do postępowań sądowych w sprawach odwołania od decyzji, o
których mowa w art. 30 o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Są to
przepisy nierozerwalnie związane i niezbędne dla prawidłowego stosowania przedstawionych
propozycji nowelizacji ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz
ustawy - Prawo telekomunikacyjne.
Warszawa, 2 lipca 2012 roku
BAS-WAPEiM-1591/12
Pani
Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
Opinia
w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu
ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych oraz ustawy o drogach publicznych (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Janusz Piechociński)
Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku
– Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski z 2012 r. poz. 32) sporządza się
następującą opinię:
1. Przedmiot projektu ustawy
Projekt zawiera szereg zmian ustawy z 7 maja 2010 roku o wspieraniu
rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. Nr 106, poz. 675; dalej
„ustawa”). Zmiany dotyczą m.in.:
- d ef i n i cj i l eg al n y ch r eg i o n al n ej si eci szer o k o p asm o w ej o r az
podmiotu wykonującego zadania z zakresu użyteczności publicznej (art. 2
ustawy),
- zasad sporządzania przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej
okresowej inwentaryzacji infrastruktury telekomunikacyjnej (art. 29 ustawy),
- unormowania łącz telekomunikacyjnych oraz prawa drogi (art. 30 oraz art. 33
ustawy),
- zasad lokalizowania regularnych sieci szerokopasmowych (dodanie art. 49 a
ustawy, zmiana art. 50, art. 51, art. 54, art. 60 ustawy).
Projekt zakłada również zmiany następujących aktów prawnych:
- ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 19,
poz. 115 ze zm.),
- ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010
r., Nr 102, poz. 651, ze zm.),
- ustawy z 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 71, poz.
1800, ze zm.).
Proponowana ustawa ma wejść w życie po upływie 30 dni od dnia
ogłoszenia.
2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem ustawy
Na unijne ramy prawne obejmujące rynek telekomunikacji składają się
m.in.:
- dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002
roku w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r., str.
33, Dz. Urz. UE polskie wydanie specjalne t. 13, rozdz. 29, str. 349, ze zm.),
- dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca
2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r.,
str. 21, Dz. Urz. UE polskie wydanie specjalne t. 13, rozdz. 29, str. 337, ze
zm.),
- dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca
2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń
towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) (Dz. Urz.
WE L 108 z 24.4.2002 r., str. 7, Dz. Urz. UE polskie wydanie specjalne t. 13,
rozdz. 29, str. 323, ze zm.).
Sieci szerokopasmowych dotyczą w szczególności:
- zalecenie Komisji nr 2000/417/WE z 25 maja 2000 r. w sprawie uwolnionego
dostępu do pętli lokalnej: umożliwiające świadczenie na warunkach
konkurencyjnych pełnego zakresu usług w dziedzinie komunikacji
elektronicznej, w tym również szerokopasmowych usług multimedialnych
i szybkiego internetu (Dz. Urz. WE L 156 z 29.6.2000 r., str. 44; Dz. Urz. UE
polskie wydanie specjalne t. 13, rozdz. 25, str. 280),
- zalecenie Komisji nr 2005/292/WE z 6 kwietnia 2005 r. w sprawie
szerokopasmowej łączności elektronicznej wykorzystującej linie energetyczne
(Dz. Urz. UE L 95 z 12.4.2005 r., str. 42),
- zalecenie Komisji nr 2010/572/UE z 20 września 2010 r. w sprawie
regulowanego dostępu do sieci dostępu nowej generacji (Dz. Urz. UE L 251 z
25.9.2010 r., str. 35).
Kwestii pomocy publicznej, która może być udzielana w związku
z ustawą, dotyczy m.in. komunikat Komisji – wytyczne wspólnotowe
w sprawie stosowania przepisów dotyczących pomocy państwa w odniesieniu
do szybkiego wdrażania sieci szerokopasmowych (Dz. Urz. UE C 235
z 30.9.2009 r., str. 7).
3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa
Unii Europejskiej
Wskazane powyżej akty prawa europejskiego nie narzucają państwom
c z ł o n k o w sk i m k o n k r e t n e g o sp o so b u r o z w i j a n i a u sł u g i si e c i
telekomunikacyjnych, ustanawiając jednakże szereg zasad istotnych z punktu
widzenia wspólnego rynku, takich jak zasada otwartej sieci, interoperacyjność,
prawo odwołania się od decyzji krajowego organu regulacyjnego etc.