Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks morski oraz ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej

przedawniają się z upływem 2 lat od dnia
wymagalności.”;
11) w art. 272 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Użyte w przepisach niniejszego działu określenia „statek”,
„właściciel”, „państwo rejestracji statku”, „olej”, „środki
zapobiegawcze”, „szkoda spowodowana zanieczyszczeniem”
– odpowiadają znaczeniu, jakie im nadano w Konwencji
o odpowiedzialności cywilnej.
§ 3. Przepisy, o których mowa w § 1, mają również zastosowanie
do statków, które nie są zarejestrowane w żadnym z państw –
stron Konwencji o odpowiedzialności cywilnej ani nie
podnoszą bandery któregokolwiek z tych państw, jeżeli:
1) szkoda spowodowana zanieczyszczeniem powstała na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wyłącznej
strefie ekonomicznej Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zastosowano środki zapobiegawcze w celu zapobieżenia
szkodzie, o której mowa w pkt 1, lub jej zmniejszeniu.”;
12) art. 280 otrzymuje brzmienie:
„Art. 280. § 1. Osoba otrzymująca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej olej przewieziony drogą morską stosownie
do postanowień art. 10 Konwencji, o której mowa
w art. 279 § 1, w ilości 150 tys. ton lub więcej,
uiszcza wkłady na rzecz Międzynarodowego
Funduszu zgodnie z art. 10 i art. 15 tej Konwencji.
§ 2. Każdy, kto otrzymuje z zagranicy lub
jakiegokolwiek miejsca położonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej albo na obszarze
wyłącznej strefy ekonomicznej Rzeczypospolitej
Polskiej olej przewieziony drogą morską stosownie
do postanowień § 1, obowiązany jest przekazać
ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych, w terminie do dnia 15 stycznia

10
każdego roku, dane o ilościach oleju otrzymanego
w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego.
§ 3. Każdy, kto nie dopełnia obowiązku określonego
w

§ 2 podlega karze pieniężnej w wysokości
1 SDR od tony niezadeklarowanego oleju kontry-
bucyjnego.
§ 4. Karę pieniężną, o której mowa w § 3, wymierza,
w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor urzędu
morskiego właściwy ze względu na port
wyładunku. Tryb wymierzania i ściągania kar
pieniężnych regulują przepisy ustawy z dnia
21

marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej
(Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm).
§ 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
składa Międzynarodowemu Funduszowi corocznie
sprawozdanie, podając nazwę i adres osób,
o których mowa w § 1, oraz ilości przewiezionego
przez każdą taką osobę drogą morską oleju
kontrybucyjnego w ciągu poprzedniego roku
kalendarzowego.
§ 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
przekazuje do wiadomości ministra właściwego do
spraw gospodarki morskiej sprawozdanie, o którym
mowa w § 5.”;
13) w TYTULE VII w dziale III, po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a
w brzmieniu:
„Rozdział 3a
Międzynarodowy Dodatkowy Fundusz Odszkodowań za Szkody
Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami
Art. 281a. Do dochodzenia roszczeń wobec Międzynarodowego
Dodatkowego Funduszu Odszkodowań za Szkody

11
Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami, zwanego
dalej „Dodatkowym Funduszem”, stosuje się
postanowienia Konwencji, o której mowa w art. 279
§ 1,
zmienionej
Protokołem, sporządzonym
w Londynie dnia 16 maja 2003 r. (Dz. U. z 2009 r.
Nr

49, poz. 392), zwanym dalej „Protokołem
z 2003 r.”, wraz ze zmianami obowiązującymi od daty
ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we
właściwy sposób.
Art. 281b. § 1. Roszczenie
wobec
Dodatkowego
Funduszu
przysługuje każdej osobie, której ustalone
roszczenie o wynagrodzenie szkody spowodowanej
zanieczyszczeniem nie zostało w pełni zaspokojone
przez Międzynarodowy Fundusz, ponieważ
całkowita wysokość szkody przekracza, lub istnieje
ryzyko iż przekroczy, mający zastosowanie limit
odszkodowania ustanowiony w art. 4 ust. 4
Konwencji, o której mowa w art. 279 § 1,
w odniesieniu do każdego wypadku.
§ 2. Przez ustalone roszczenie rozumie się roszczenie,
o którym mowa w art. 1 ust. 8 Protokołu z 2003 r.
Art. 281c. Roszczenie wobec Międzynarodowego Funduszu

będzie uznawane za roszczenie wniesione przez tego
samego wierzyciela wobec Dodatkowego Funduszu.
Art. 281d. Osoba otrzymująca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej olej kontrybucyjny przewieziony drogą morską
stosownie do postanowień art. 10 Protokołu z 2003 r.,
w ilości 150 tys. ton lub więcej, uiszcza wkłady na
rzecz Dodatkowego Funduszu, zgodnie z art. 10 tego
Protokołu.

12
Art. 281e. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
poinformuje Dodatkowy Fundusz o braku osób
określonych w art. 281d.”;
14) w art. 339 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Postępowanie w sprawach o ustanowienie i podział
funduszu ograniczenia odpowiedzialności za roszczenia
morskie, zwanego dalej „funduszem”, podlega przepisom
Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym, ze zmianami wynikającymi z przepisów
niniejszego działu oraz Konwencji o ograniczeniu
odpowiedzialności.”;
15) art. 354 otrzymuje brzmienie:
„Art.
354
§
1. Orzeczenia wydane na podstawie Konwencji
o odpowiedzialności cywilnej są wykonalne
w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami
Kodeksu postępowania cywilnego oraz roz-
porządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia
22

grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji
i uznawania
orzeczeń
sądowych oraz ich
wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych
(Dz. Urz. WE L 12 z 16.01.2001, str. 1; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 4,
str. 42).
§
2. Do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności
należy dołączyć:
1) oryginał orzeczenia lub urzędowo
poświadczony odpis orzeczenia, a także
poświadczone w ten sam sposób tłumaczenie na
język polski;
2) oświadczenie właściwych organów państwa
siedziby sądu, który wydał orzeczenie, że
zostało ono wydane na podstawie Konwencji

13
o odpowiedzialności cywilnej oraz że jest ono
wykonalne w tym państwie.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do
orzeczeń wydanych na podstawie Konwencji,
o której mowa w art. 279 § 1, oraz Protokołu
z 2003 r. ”.

Art.
2. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502,
z późn. zm) w art. 56 wprowadza się następujące zmiany:
1) po pkt 19 dodaje się pkt 19a w brzmieniu:
„19a) uprawia żeglugę z naruszeniem obowiązku posiadania
dokumentu ubezpieczenia odpowiedzialności za roszczenia
morskie, o którym mowa w art. 102a Kodeksu morskiego,”;
2) pkt 20 otrzymuje brzmienie:
„20) podejmuje się przewozu pasażerów z naruszeniem
obowiązku posiadania dokumentu ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 182 § 1
lub art. 182a § 1 Kodeksu morskiego”.

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 1 pkt 7, 9 i 10, które wchodzą w życie z dniem 31 grudnia 2012 r.






1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2009/20/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ubezpieczenia armatorów od roszczeń
morskich (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 128) oraz wykonuje postanowienia rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 392/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie
odpowiedzialności przewoźników pasażerskich na morskich drogach wodnych z tytułu wypadków
(Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 24).

14