Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

– 25 –
12. Przystąpienie do użytkowania obiektów budowlanych realizowanych w ramach
inwestycji głównej może nastąpić wyłącznie po:
1)
zrealizowaniu i nieodpłatnym przekazaniu gminie inwestycji powiązanych lub
2)
wybudowaniu i nieodpłatnym przekazaniu gminie lokali mieszkalnych, lub
3)
zrealizowaniu w pełni partycypacji w realizacji inwestycji powiązanych lub
partycypacji w budowie lokali mieszkalnych.
13. Wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 5, oraz obowiązków
wynikających z umowy urbanistycznej stwierdza wójt, burmistrz albo prezydent miasta,
w drodze zaświadczenia.
Art. 20e. Przepisu art. 20a nie stosuje się do wniosków o wszczęcie postępowania
w przedmiocie uchwalenia albo zmiany planu miejscowego, jeżeli powierzchnia
nieruchomości objętej wnioskiem jest mniejsza niż 1 ha.”;
19) w art. 21:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Koszty sporządzenia planu miejscowego są pokrywane wyłącznie z
budżetu gminy, z zastrzeżeniem ust. 2.”,
b)
w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) inwestora, z wyłączeniem podmiotu zainteresowanego, realizującego
inwestycję celu publicznego – w części, w jakiej jest on bezpośrednią
konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.”;
20) w art. 24:
a)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Na postanowienie w sprawie uzgodnienia projektu studium i projektu
planu miejscowego gminie służy zażalenie. Stroną postępowania jest gmina.
Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące zażaleń stosuje się
odpowiednio.”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt
studium albo projekt planu miejscowego w przypadku, w którym organy, o których
mowa w art. 11 pkt 6 oraz art. 17 pkt 6, nie przytoczą przepisów prawa,
znajdujących zastosowanie w sprawie, z podaniem podstawy prawnej, lub nie
określą warunków, wraz ze wskazaniem ich podstawy prawnej, na jakich
uzgodnienie może nastąpić.”;
– 26 –
21) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne
naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym
zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.”;
22) w art. 29 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, wraz z załącznikami, podlega również
publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu gminy.”;
23) w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr planów miejscowych
oraz wniosków o ich sporządzenie lub zmianę, w tym wniosków, o których mowa w
art. 20a ust. 1, gromadzi materiały z nimi związane oraz odpowiada za przechowywanie
ich oryginałów, w tym również uchylonych i nieobowiązujących planów
miejscowych.”;
24) w art. 32:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W celu oceny aktualności studium i planów miejscowych wójt, burmistrz
albo prezydent miasta:
1)
dokonuje analizy:
a)
faktycznego stanu korzystania z terenu i jego zagospodarowania,
b)
faktycznego stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej
oraz ich wykorzystania,
c)
zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy,
d)
sposobów realizacji wymogów wynikających z art. 1 ust. 2 i 4 oraz ich
efektywności,
e)
spójności treści studium i planów miejscowych z potrzebami i
możliwościami rozwoju gminy, w tym wynikającymi z prognoz
demograficznych, chłonności terenów gminy przeznaczonych pod
zabudowę na terenach położonych na obszarach o w pełni wykształconej
zwartej strukturze funkcjonalno-przestrzennej, w granicach jednostki
osadniczej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 r. o
urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych, oraz
możliwości realizacji przez gminę systemów komunikacji i infrastruktury
– 27 –
technicznej oraz infrastruktury społecznej, należących do zadań
własnych gminy;
2)
ocenia postępy w opracowywaniu planów miejscowych;
3)
opracowuje wieloletnie programy sporządzania planów miejscowych w
nawiązaniu do ustaleń studium, z uwzględnieniem decyzji zamieszczonych w
rejestrach, o których mowa w art. 57 ust. 1–3 i art. 67, oraz wniosków w
sprawie sporządzenia lub zmiany planu miejscowego.”,
b)
w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej, w
rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz w
czasie kadencji rady.”,
c)
dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Jeżeli wójt, burmistrz albo prezydent miasta nie przeprowadził oceny
aktualności studium, zgodnie z ust. 1 i 2, oraz rada gminy nie podjęła uchwały, o
której mowa w ust. 2, do czasu podjęcia tej uchwały rada gminy nie uchwala
planów miejscowych, w których przeznacza się teren pod zabudowę mieszkaniową
jedno- lub wielorodzinną.”;
25) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu:
„Art. 34a. W przypadku zmiany zagospodarowania i korzystania z terenu
niezwiązanej z wykonywaniem robót budowlanych, dokonanej niezgodnie z ustaleniami
planu miejscowego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji,
nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości:
1)
wstrzymanie użytkowania terenu albo
2)
przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.”;
26) w art. 35 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu:
„2. Wykorzystanie w sposób dotychczasowy, o którym mowa w ust. 1, obejmuje
również wykonywanie robót budowlanych:
1)
polegających na remoncie obiektu budowlanego;
2)
polegających na dostosowaniu obiektu budowlanego do potrzeb osób
niepełnosprawnych;
3)
dotyczących budynków, których celem jest zmniejszenie rocznego
zapotrzebowania budynku na energię, rocznych strat energii lub kosztów
– 28 –
pozyskania ciepła, lub zamiana źródła energii na źródło odnawialne lub
zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.”;
27) w art. 36:
a)
uchyla się ust. 1,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1d w brzmieniu:
„1a. Jeżeli na skutek uchwalenia planu miejscowego dla terenów:
1)
dotychczas nieobjętych takim planem albo
2)
nieobjętych obowiązującym planem miejscowym
– niemożliwe lub istotnie ograniczone stało się dalsze faktyczne użytkowanie
terenu i gruntu w sposób zgodny z mającym miejsce w dniu uchwalenia planu
miejscowego faktycznym użytkowaniem, właściciel albo użytkownik wieczysty
nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy odszkodowania za
poniesioną rzeczywistą szkodę.
1b. Jeżeli na skutek:
1)
zmiany planu miejscowego lub
2)
uchwalenia planu miejscowego dla terenu objętego, obowiązującym w dniu
uchwalenia tego planu, planem miejscowym
– korzystanie z nieruchomości lub jej części w sposób zgodny z dotychczasowym
przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel albo
użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od
gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę.
1c. Jeżeli uchwalony plan miejscowy przeznacza tereny pod lokalizację
inwestycji celu publicznego właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości,
która w całości lub części została przeznaczona pod lokalizację inwestycji celu
publicznego może, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami, żądać od podmiotu realizującego
inwestycję celu publicznego wykupu nieruchomości lub jej części, o ile lokalizacja
i rodzaj inwestycji celu publicznego wskazuje, że konieczne jest przeniesienie
własności. Do określenia wartości nieruchomości lub ich części stosuje się
odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami dotyczące określenia
wartości nieruchomości podlegających wywłaszczeniu.
1d. Przepisu ust. 1a i 1b nie stosuje się, jeżeli treść planu miejscowego
powodująca skutek, o którym mowa w ust. 1a lub 1b, nie stanowi samodzielnego
– 29 –
ustalenia przez gminę społeczno-gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu
korzystania z niego, ale wynika z:
1)
uwarunkowań hydrologicznych, geologicznych, geomorfologicznych lub
przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń, określonych na podstawie przepisów odrębnych;
2)
decyzji dotyczących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego,
wydanych przez inne niż organy gminy organy administracji publicznej;
3)
zakazów lub ograniczeń zabudowy i zagospodarowania terenu, określonych w
przepisach ustaw lub aktów, w tym aktów prawa miejscowego, wydanych na
ich podstawie.”,
c)
ust. 2–5 otrzymują brzmienie:
„2. Realizacja roszczeń, o których mowa w ust. 1a i 1b, może nastąpić
również w drodze zaoferowania przez gminę właścicielowi albo użytkownikowi
wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany
roszczenia wygasają.
3. Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą,
wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty
zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1a, 1b i 2,
może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości,
o ile przysługiwałoby mu odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1a i 1b.
4. Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą
wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę
nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę,
ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości
nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie
może być niższa niż 10% i wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości. W
przypadku gdy ze sporządzonej prognozy skutków finansowych uchwalenia planu
miejscowego wynika, że przewidywane przychody gminy są niższe niż koszty
ustalenia i poboru opłaty, można odstąpić od jej ustalenia.
5. W razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu
miejscowego, w części lub w całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1
pkt 1a i 1b, albo opłata, o której mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi odpowiednio