Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw

– 5 –
Art. 18c. 1. Za udział w pracach Zespołu nie przysługuje wynagrodzenie.
2. Członkom Zespołu przysługuje zwrot kosztów podróży na zasadach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
Art. 18d. Przewodniczący Zespołu z własnej inicjatywy lub na wniosek członka
Zespołu może powoływać ekspertów w celu przedstawienia opinii lub do udziału
w pracach Zespołu.”;
7)
w art. 19 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wprowadzanie problematyki zapobiegania narkomanii do programów szkolenia
żołnierzy w czynnej służbie wojskowej;”;
8)
w art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy
prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej,
edukacyjnej, informacyjnej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych
uzależnieniem, mając na względzie dobro dzieci i młodzieży.”;
9)
art. 23 otrzymuje brzmienie:
„Art. 23. 1. Ministrowie właściwi do spraw zdrowia, szkolnictwa wyższego,
finansów publicznych, spraw wewnętrznych, transportu, pracy, nauki, Minister
Sprawiedliwości i Minister Obrony Narodowej stwarzają warunki do prowadzenia
badań naukowych nad problematyką narkomanii oraz badań epidemiologicznych.
2. Jednostki naukowe realizujące zadania w zakresie prowadzenia badań
naukowych nad problematyką narkomanii, jeżeli jest to niezbędne dla prowadzenia
takich badań, mogą posiadać, przechowywać oraz dokonywać zakupu środków
odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów, prekursorów kategorii 1, po
uzyskaniu odpowiednio zezwolenia, o którym mowa art. 35 ust. 3–6.
3. Jednostki naukowe, o których mowa w ust. 2, mogą posiadać, przechowywać
oraz dokonywać zakupu środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych
po dokonaniu zgłoszenia, o którym mowa w art. 241 ust. 1 pkt 2.”;
10) w art. 24:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jednostki organizacyjne administracji rządowej, jednostki organizacyjne
Służby Więziennej, Żandarmerii Wojskowej oraz szkół wyższych prowadzące
szkolenie osób, o których mowa w ust. 1, mogą posiadać, przechowywać oraz
– 6 –
nabywać środki odurzające, substancje psychotropowe, ich preparaty, prekursory
kategorii 1, środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne, w ilości
niezbędnej do prowadzenia tego szkolenia.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Podmioty posiadają, przechowują oraz dokonują zakupu środków,
substancji i preparatów, o których mowa w ust. 2, jeżeli przeprowadzają ich
badania w celu identyfikacji i potwierdzenia popełnienia przestępstwa lub
naruszenia zakazu określonego w art. 44b ust. 1 pkt 1 lub 2.”,
c)
uchyla się ust. 5 i 6;
11) po art. 24 dodaje się art. 241 w brzmieniu:
„Art. 241. 1. Prowadzenie badań, o których mowa w art. 23 ust. 2 i art. 24 ust. 4,
zgłasza się przed ich rozpoczęciem, w postaci papierowej lub elektronicznej, do:
1)
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, w przypadku środków
odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów, prekursorów kategorii
1, albo
2)
państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego albo państwowego
inspektora sanitarnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w przypadku środków
zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych
– właściwego ze względu na siedzibę jednostki naukowej lub podmiotu
przeprowadzającego badania.
2. Jednostki naukowe i podmioty, o których mowa w art. 23 ust. 2 i art. 24 ust. 2
i 4, są obowiązane do:
1)
nabywania środków odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów,
prekursorów kategorii 1, środków zastępczych lub nowych substancji
psychoaktywnych odpowiednio od przedsiębiorców posiadających zezwolenie,
o którym mowa w art. 35 ust. 1–3, art. 36 ust. 1 lub art. 40 ust. 1–3, albo
pozyskiwania ich od jednostek organizacyjnych sektora finansów publicznych,
jednostek naukowych lub podmiotów zlecających badania w celu identyfikacji
i potwierdzenia popełnienia przestępstwa lub naruszenia zakazu określonego
w art. 44b ust. 1 pkt 1 lub 2, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badania lub
szkolenia;
2)
ewidencjonowania środków odurzających, substancji psychotropowych, ich
preparatów, prekursorów kategorii 1, środków zastępczych lub nowych substancji
– 7 –
psychoaktywnych w sposób uporządkowany, według dat ich nabycia lub wejścia
w posiadanie, przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego ostatniego
wpisu w ewidencji;
3)
przechowywania lub posiadania
środków
odurzających,
substancji
psychotropowych, ich preparatów, prekursorów kategorii 1, środków zastępczych
lub nowych substancji psychoaktywnych w sposób zabezpieczający przed
kradzieżą lub zniszczeniem oraz przed dostępem osób nieuprawnionych;
4)
niszczenia środków odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów,
prekursorów kategorii 1, środków zastępczych lub nowych substancji
psychoaktywnych w sposób uniemożliwiający dostęp osób nieuprawnionych.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrami właściwymi
do spraw wewnętrznych, finansów publicznych, szkolnictwa wyższego, nauki,
Ministrem Obrony Narodowej oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
sposób i tryb nabywania lub wchodzenia w posiadanie, ewidencjonowania,
przechowywania oraz stosowania środków odurzających, substancji
psychotropowych, ich preparatów, prekursorów kategorii 1, środków zastępczych
lub nowych substancji psychoaktywnych, w celu przeprowadzania badań lub
szkoleń, o których mowa w art. 23 ust. 2 i art. 24 ust. 2 i 4, mając na uwadze
bezpieczeństwo ich przechowywania oraz konieczność opracowywania odrębnej
ewidencji dla danego środka, substancji lub preparatu;
2)
sposób i tryb przekazywania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1, zakres
przekazywanych informacji oraz wzory zgłoszeń, uwzględniając konieczność
zapewnienia sprawności w przekazywaniu zgłoszeń oraz zagwarantowania
przejrzystości i spójności przekazywanych informacji;
3)
sposób niszczenia środków odurzających, substancji psychotropowych, ich
preparatów, prekursorów kategorii 1, środków zastępczych lub nowych substancji
psychoaktywnych, uwzględniając konieczność zabezpieczenia tych środków,
substancji lub preparatów przed dostępem osób nieuprawnionych oraz zapewnienia
bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w ich niszczeniu.”;
– 8 –
12) w art. 24b:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmioty lecznicze prowadzące leczenie lub rehabilitację osób
uzależnionych są obowiązane do współpracy z Biurem, w szczególności do
gromadzenia i przekazywania Biuru informacji na temat osób zgłaszających się do
leczenia z powodu używania środków odurzających, substancji psychotropowych
lub środków zastępczych.”,
b)
w ust. 2 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) wzór używania substancji, o których mowa w ust. 1, zawierający rodzaj
i status używanych środków odurzających, substancji psychotropowych lub
środków zastępczych, częstotliwość ich używania oraz sposób ich
przyjmowania;
4)
historię używania środków odurzających, substancji psychotropowych lub
środków zastępczych, zawierającą wiek inicjacji używania poszczególnych
substancji oraz wiek rozpoczęcia używania problemowego;”,
c)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
zakres i tryb współpracy podmiotów leczniczych prowadzących leczenie lub
rehabilitację
osób
używających
środków
odurzających,
substancji
psychotropowych lub środków zastępczych z Biurem, sposób gromadzenia,
przechowywania i przetwarzania informacji, o których mowa w ust. 1, tryb ich
przekazywania oraz wzór indywidualnego kwestionariusza sprawozdawczego
osoby zgłaszającej się do leczenia z powodu używania środków odurzających,
substancji psychotropowych lub środków zastępczych, z uwzględnieniem
konieczności ochrony prywatności osób, o których mowa w ust. 1.”;
13) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Leczenie osoby uzależnionej prowadzi podmiot leczniczy lub lekarz
wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej.”;
14) w art. 28:
a)
ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Leczenie substytucyjne może prowadzić podmiot leczniczy po uzyskaniu
zezwolenia marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę tego
– 9 –
podmiotu, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora Biura odnośnie do
spełniania wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
3. Zezwolenie na leczenie substytucyjne w podmiotach leczniczych dla osób
pozbawionych wolności wydaje Dyrektor Generalny Służby Więziennej po
uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora Biura.”,
b)
w ust. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zezwolenie na leczenie substytucyjne może otrzymać podmiot leczniczy, który
posiada:”,
c)
ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Zezwolenie na leczenie substytucyjne cofa się, gdy podmiot leczniczy
przestał spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia.”,
d)
ust. 6b i 7 otrzymują brzmienie:
„6b. Podmiot leczniczy prowadzący leczenie substytucyjne jest obowiązany
do niezwłocznego przekazywania Biuru informacji o zakwalifikowaniu,
wyłączeniu lub zakończeniu udziału pacjenta w programie realizującym takie
leczenie.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy tryb postępowania przy leczeniu substytucyjnym, szczegółowe
warunki, jakie powinien spełniać podmiot leczniczy prowadzący leczenie
substytucyjne, oraz szczegółowy sposób gromadzenia, przechowywania
i przekazywania informacji, o których mowa w ust. 6b, mając na względzie dobro
osób uzależnionych, w tym potrzebę zachowania anonimowości osób
umieszczanych w Centralnym Wykazie Osób Objętych
Leczeniem
Substytucyjnym.”;
15) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie:
„Prekursory, środki odurzające, substancje psychotropowe, środki zastępcze i nowe
substancje psychoaktywne”;
16) art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. 1. Przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 38 ust. 1
lub 1a ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wytwarza, przetwarza,
przerabia lub dokonuje przywozu środków odurzających lub substancji
psychotropowych będących produktami leczniczymi, po uzyskaniu zezwolenia