Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 160 –
8. Przepisy ust. 3–7 nie mają zastosowania do spółek osobowych określonych
w ustawie z dnia 15 września 2000 r. − Kodeks spółek handlowych, w których co
najmniej jednym wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania spółki bez
ograniczenia całym swoim majątkiem jest osoba fizyczna.”;
9)
uchyla się art. 12;
10) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
„Art. 12a. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości złożony przez wierzyciela,
jeżeli dłużnik wykaże, że wierzytelność ma w całości charakter sporny, a spór zaistniał
między stronami przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości.”;
11) w art. 13:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek
niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania
lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów.”,
b)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, gdy zostanie uprawdopodobnione, że
obciążenia majątku dłużnika są bezskuteczne według przepisów ustawy albo gdy
dokonane zostały w celu pokrzywdzenia wierzycieli, jak również gdy zostanie
uprawdopodobnione, że dłużnik dokonał innych czynności prawnych
bezskutecznych według przepisów ustawy, którymi wyzbył się majątku
wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania, a okoliczności sprawy
wskazują, że zastosowanie przepisów o bezskuteczności i zaskarżaniu czynności
upadłego doprowadzi do uzyskania majątku o wartości przekraczającej
prognozowaną wysokość kosztów.”,
c)
dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie
ust. 1 lub 2 podlega obwieszczeniu.”;
12) uchyla się art. 14–17;
13) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art. 19. 1. Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd właściwy dla głównego
ośrodka podstawowej działalności dłużnika.
– 161 –
2. Głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce, w którym dłużnik
regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze ekonomicznym, które jako takie
jest rozpoznawalne dla osób trzecich.
3. W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, domniemywa
się, że głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest miejsce siedziby.
4. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub
zawodową domniemywa się, że głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest
główne miejsce wykonywania działalności tej osoby fizycznej; w przypadku każdej
innej osoby fizycznej domniemywa się, że głównym ośrodkiem podstawowej
działalności jest miejsce zwykłego pobytu tej osoby.
5. Jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej głównego ośrodka
podstawowej działalności, właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu albo siedziby
dłużnika, a gdy dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zwykłego pobytu
albo siedziby, właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się majątek dłużnika.”;
14) w art. 20:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego
wierzycieli osobistych.”,
b)
w ust. 2:
–
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w stosunku do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje
zdolność prawną – każdy, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub
statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentacji,
samodzielnie lub łącznie z innymi osobami;”,
–
w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) w stosunku do dłużnika, wobec którego prowadzona jest egzekucja przez
zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa w całości, na
podstawie Kodeksu postępowania cywilnego − zarządca ustanowiony
w tym postępowaniu.”;
– 162 –
15) w art. 21:
a)
ust. 1–3 otrzymują brzmienie:
„1. Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie jednego miesiąca od
dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie
wniosek o ogłoszenie upadłości.
2. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna
nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na każdym, kto na
podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw
dłużnika i do jego reprezentacji, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą odpowiedzialność za szkodę
wyrządzoną wskutek niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1, chyba
że nie ponoszą winy. Osoby te mogą uwolnić się od odpowiedzialności,
w szczególności jeżeli wykażą, że w terminie określonym w ust. 1 otwarto
postępowanie restrukturyzacyjne bądź zatwierdzono układ w postępowaniu
w przedmiocie zatwierdzenia układu.”,
b)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. W przypadku dochodzenia odszkodowania przez wierzyciela
niewypłacalnego dłużnika, domniemywa się, że szkoda, o której mowa w ust. 3,
obejmuje wysokość niezaspokojonej wierzytelności tego wierzyciela wobec
dłużnika.”,
c)
uchyla się ust. 4,
d)
po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, nie ponoszą odpowiedzialności za
niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie, gdy prowadzona jest
egzekucja przez zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa
w całości, na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli
obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości powstał w czasie prowadzenia
egzekucji.”;
16) w art. 22:
a)
w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) imię i nazwisko dłużnika, jego nazwę albo firmę oraz PESEL lub numer KRS
dłużnika albo, w przypadku ich braku, inne dane umożliwiające jego
– 163 –
jednoznaczną identyfikację, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a gdy
dłużnikiem jest spółka osobowa lub osoba prawna albo inna jednostka
organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa
przyznaje zdolność prawną – reprezentantów i likwidatorów, jeżeli są
ustanowieni, a ponadto w przypadku spółki imiona i nazwiska oraz miejsce
zamieszkania wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez
ograniczenia;
2)
wskazanie miejsca, w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej
działalności dłużnika;”,
b)
uchyla się ust. 2;
17) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:
„Art. 22a. Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na poczet wydatków w toku
postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości 3000 zł i wraz
z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia. W razie braku uiszczenia zaliczki
przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodniowym pod rygorem
zwrotu wniosku.”;
18) w art. 23:
a)
w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) informację o postępowaniach dotyczących ustanowienia na majątku dłużnika
hipotek, zastawów, zastawów rejestrowych i zastawów skarbowych oraz
innych obciążeń podlegających wpisowi w księdze wieczystej lub
w rejestrach, jak również o prowadzonych innych postępowaniach sądowych,
administracyjnych oraz przed sądami polubownymi dotyczących majątku
dłużnika;”,
b)
uchyla się ust. 2,
c)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli dłużnik nie może dołączyć do wniosku dokumentów, o których
mowa w ust. 1, powinien podać przyczyny ich niedołączenia oraz je
uprawdopodobnić.”;
19) art. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza wierzyciel, powinien we
wniosku uprawdopodobnić swoją wierzytelność.”;
– 164 –
20) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym.”;
21) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu:
„Art. 29a. 1. Sąd może uznać cofnięcie wniosku o ogłoszenie upadłości za
niedopuszczalne, jeżeli prowadziłoby to do pokrzywdzenia wierzycieli.
2. Wykonanie przez dłużnika zobowiązań wobec wnioskodawcy po złożeniu
wniosku o ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na dalszy bieg postępowania.”;
22) uchyla się art. 31;
23) w art. 32:
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Kosztami sądowymi obciąża się dłużnika w razie oddalenia wniosku na
podstawie art. 13.”,
b)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Od wnioskodawcy sąd może zażądać zaliczki na wydatki postępowania
w przedmiocie ogłoszenia upadłości w kwocie przewyższającej sumę określoną
w art. 22a pod rygorem odrzucenia wniosku. Na postanowienie sądu w przedmiocie
zaliczki zażalenie nie przysługuje. Żądanie dodatkowej zaliczki nie wstrzymuje
rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości.”,
c)
dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Wydatki pokrywane są w pierwszej kolejności z zaliczki wpłaconej przez
wnioskodawcę.”;
24) art. 35 i art. 36 otrzymują brzmienie:
„Art. 35. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania
w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej
części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem przepisów o dowodzie
z opinii biegłego, zawieszeniu i wznowieniu postępowania.
Art. 36. Po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, sąd na wniosek albo
z urzędu może dokonać zabezpieczenia majątku dłużnika. W przedmiocie
zabezpieczenia sąd orzeka niezwłocznie.”;
25) w art. 38:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Sąd może zabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie
tymczasowego nadzorcy sądowego. Do tymczasowego nadzorcy sądowego stosuje