Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw

– 30 –
8)
w art. 25 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Komisja, w drodze uchwały, decyduje o przekazaniu do publicznej
wiadomości informacji o zastosowaniu sankcji za naruszenia obowiązków, o których
mowa w art. 4 i art. 7–11 rozporządzenia 648/2012, chyba że ujawnienie takich
informacji zagroziłoby poważnie rynkom finansowym lub zaszkodziłoby
w niewspółmierny sposób zainteresowanym stronom. Przekazane informacje nie mogą
zawierać danych osobowych.”;
9)
w art. 26 ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) podmiotu nadzorowanego, o którym mowa w art. 5 pkt 1, 2, 4–6c i 8–17, członka
rozliczającego lub klienta świadczącego pośrednie usługi rozliczeniowe,”;
10) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
„Art. 26a. Zasady współpracy Komisji z organami nadzoru w innych państwach
członkowskich w zakresie kontroli sprawowanej dla celów rozporządzenia 236/2012
określa art. 37 tego rozporządzenia.”;
11) w art. 37:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio:
1)
w toku postępowania likwidacyjnego lub upadłościowego w stosunku do
podmiotu określonego w art. 5 pkt 1, 2, 4–6c i 8–17, członka rozliczającego
lub klienta świadczącego pośrednie usługi rozliczeniowe – do czasu
zaprzestania prowadzenia działalności podlegającej nadzorowi Komisji;
2)
w przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie przez podmiot, o którym
mowa w pkt 1, działalności podlegającej nadzorowi Komisji – do czasu
zaprzestania prowadzenia tej działalności.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio:
1)
w toku postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
2)
w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2
– do osoby trzeciej, której podmiot, o którym mowa w ust. 1, powierzył,
w granicach upoważnienia wynikającego z właściwych przepisów, wykonywanie
niektórych czynności z zakresu podlegającego nadzorowi Komisji – do czasu
zaprzestania przez ten podmiot prowadzenia działalności podlegającej nadzorowi
Komisji.”;
– 31 –
12) w art. 38:
a)
ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Przepisy art. 32 i art. 33 stosuje się odpowiednio do czynności
podejmowanych w toku postępowania wyjaśniającego wobec podmiotów,
o których mowa w art. 5 pkt 1, 2 i 4–17 i art. 26 ust. 1 pkt 2, wystawców
instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, członków
rozliczających, klientów świadczących pośrednie usługi rozliczeniowe oraz do
czynności podejmowanych w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego
w celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wszczęcia postępowania
administracyjnego w sprawach, o których mowa w art. 171a–171e i art. 173b
ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.”,
b)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W granicach koniecznych do sprawdzenia, czy zachodzi:
1)
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w ust. 1,
lub potrzeba wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawach,
o których mowa w art. 171a–171e lub w art. 172 ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi, Przewodniczący Komisji może zażądać od
podmiotu świadczącego usługi telekomunikacyjne udostępnienia informacji,
stanowiących tajemnicę telekomunikacyjną w rozumieniu ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243 i 827)
w zakresie wykazu połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji,
dotyczących podmiotu dokonującego czynności faktycznych lub prawnych
mających związek z wyjaśnianymi faktami, z uwzględnieniem danych
abonenta pozwalających na jego identyfikację, czasu ich dokonania i innych
informacji związanych z połączeniem lub przekazem, niestanowiących treści
przekazu;
2)
uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w ust. 1,
lub potrzeba wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawach,
o których mowa w art. 172 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi,
Przewodniczący Komisji może zażądać od Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej udostępnienia określonych informacji stanowiących tajemnicę
– 32 –
skarbową w rozumieniu ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214, z późn. zm.).”,
c)
po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Udostępnienie informacji zgodnie z:
1)
ust. 5 pkt 1 – nie stanowi naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy
telekomunikacyjnej;
2)
ust. 5 pkt 2 – nie stanowi naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy
skarbowej.”,
d)
uchyla się ust. 10;
13) art. 42 otrzymuje brzmienie:
„Art. 42. 1. Pisemne żądanie dokonania blokady rachunku może być przekazane
firmie inwestycyjnej również w przypadku:
1)
otrzymania od niej przez Komisję informacji, o których mowa w art. 40 i art. 161
ustawy o obrocie instrumentami finansowymi;
2)
powzięcia przez Komisję uzasadnionego podejrzenia:
a)
naruszenia ograniczeń w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży,
określonych w art. 12 lub art. 13 rozporządzenia 236/2012,
b)
naruszenia zakazu lub ograniczeń w zakresie dokonywania krótkiej sprzedaży
lub zawierania innych transakcji, w przypadku których spadek ceny lub
wartości instrumentu finansowego wiąże się z uzyskaniem korzyści
majątkowej, wprowadzonych na podstawie art. 20 lub art. 28 ust. 1 lit. b
rozporządzenia 236/2012,
c)
naruszenia zakazu lub ograniczeń w zakresie dokonywania na rynku
regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu krótkiej sprzedaży
określonego instrumentu finansowego lub zawierania innych transakcji
mających za przedmiot określony instrument finansowy, wprowadzonych na
podstawie art. 23 rozporządzenia 236/2012.
2. W przypadku, o którym mowa w:
1)
ust. 1 pkt 1 – przepisy art. 39 i art. 40 stosuje się odpowiednio;
2)
ust. 1 pkt 2 – przepis art. 39 stosuje się odpowiednio.”.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 53, poz. 273
i Nr 230, poz. 1371, z 2012 r. poz. 362 i 1544, z 2013 r. poz. 628 i 1145 oraz z 2014 r. poz. 915 i 1055.
– 33 –
Art. 6. W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U.
z 2012 r. poz. 1149, z późn. zm.)) w art. 12 w ust. 2 w pkt 4 w lit. y średnik zastępuje się
przecinkiem i dodaje się lit. z i za w brzmieniu:
„z) wydawania decyzji, o których mowa w art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o nadzorze nad rynkiem kapitałowym,
za) udzielenia zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych jako CCP na
podstawie art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących
przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych
i repozytoriów transakcji (Dz. Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 1, z późn. zm.),
a także cofnięcia zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych jako CCP na
podstawie art. 20 tego rozporządzenia;”.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 1 pkt 10, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.


6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1166 i 1385 oraz
z 2013 r. poz. 70, 1012, 1036 i 1567.

08/55rch
UZASADNIENIE
1. Wprowadzenie
Projektowana ustawa reguluje materię związaną z dokonywaniem krótkiej sprzedaży,
rozumianej jako strategia inwestycyjna polegająca na sprzedaży papierów
wartościowych niebędących własnością sprzedającego. Transakcje takie zawierane są
w celu zarabiania na spadkach kursów papierów wartościowych. Inwestor, przewidując,
iż cena danego papieru wartościowego spadnie, zobowiązuje się do jego zbycia. Jeżeli
jego oczekiwania się sprawdzą, osiągnie zysk stanowiący różnicę pomiędzy kwotą
uzyskaną ze sprzedaży (po kursie wyższym) a kwotą, za jaką dokonał zakupu papieru
wartościowego.
Projektowana ustawa zawiera także postanowienia dotyczące instrumentów pochodnych
będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
Celem projektu jest dostosowanie przepisów krajowych dotyczących krótkiej sprzedaży
do rozwiązań przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych
aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego (Dz. Urz. UE L 86 z 24.03.2012,
str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem 236/2012”. Ponadto projekt ustawy zakłada
zakończenie procesu wdrażania do prawa krajowego rozwiązań przewidzianych
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca
2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza
rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz.
UE L 201 z 27.07.2012, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem 648/2012”.
Ponieważ rozporządzenie 236/2012 dotyczy także kwestii związanych z transakcjami
zawieranymi w celu przenoszenia ryzyka kredytowego związanego z długiem
państwowym (transakcje swapów ryzyka kredytowego z tytułu długu państwowego),
konieczne jest dostosowanie krajowych przepisów również w tym zakresie.
Podstawowe regulacje dotyczące dokonywania krótkiej sprzedaży zawarte są obecnie
w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U.
z 2014 r. poz. 94 i 586). Do krótkiej sprzedaży nawiązują też przepisy ustawy z dnia
27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157), zaś
w ustawach z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) oraz z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym