Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej

Stosowanie instrumentu finansowego, jakim są dopłaty do opłat leasingowych, będzie
finansowane z przychodów NFOŚiGW wynikających z art. 401 ustawy – Prawo
ochrony środowiska.
Zmiany w art. 411 przewidują również, aby przy wyborze banków, które będą
zainteresowane udostępnianiem środków finansowych przez NFOŚiGW i WFOŚiGW,
fundusze te stosowały procedury zapewniające poszanowanie zasady przejrzystości
i równego traktowania banków oraz zawarcie umowy z każdym bankiem spełniającym
obiektywne, proporcjonalne i niedyskryminacyjne warunki określone w tych
procedurach. Aby zapewnić szeroki dostęp banków do systemu dystrybucji środków
publicznych przeznaczonych na finansowanie inwestycji proekologicznych, w projekcie
zrezygnowano z utrzymywania kryteriów określonych w ust. 10b i zaproponowano
wykreślenie tego przepisu. Obecnie art. 411 ust. 10b ustawy – Prawo ochrony
środowiska zezwala na zawieranie umów dotyczących udostępniania środków tym
bankom, które posiadają fundusze własne nie niższe niż 5 mln euro (1 mln euro
w przypadku banków spółdzielczych) oraz działają na obszarze co najmniej
3 województw. Proponowane przepisy powodują, że każdy bank – niezależnie od jego
wielkości, obrotów czy zakresu terytorialnego – spełniający obiektywne,
proporcjonalne i niedyskryminacyjne warunki określone w procedurach funduszy
ochrony środowiska i gospodarki wodnej, będzie miał prawo do uczestnictwa
w dystrybucji środków tych funduszy (środków publicznych) przeznaczonych na cele
ekologiczne.
Przewiduje się przepis przejściowy, który ma na celu zagwarantowanie stosowania
przepisów dotychczasowych (tj. art. 411 ust. 10a–10e w brzmieniu dotychczasowym)
do umów z bankami dotyczących instrumentów dopłatowych, zawartych przed dniem
wejścia w życie projektowanej ustawy, oraz do spraw wyboru banków
zainteresowanych zawarciem takich umów, rozpoczętych i niezakończonych przed
dniem wejścia w życie projektowanej ustawy.
11. Zmiana w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej
(art. 12 projektowanej ustawy)
Doprecyzowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej (dodanie tiret trzeciego
w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) przyczyni się do wyeliminowania ewentualnych wątpliwości
dotyczących uznawania orzeczeń sądów i trybunałów za informację publiczną.
Dostępność orzeczeń przyczyni się do zapewnienia transparentności działania sądów
35
i trybunałów oraz pozytywnie wpłynie na merytoryczny poziom wydawanych przez nie
rozstrzygnięć, a także na poprawę stanu świadomości prawnej i pewność obrotu
prawnego. Udostępnianie orzeczeń sądów i trybunałów będzie następować na zasadach
i w trybie przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji
publicznej oraz innych ustaw odmiennie określających zasady i tryb dostępu do
informacji publicznej.
12. Zmiany w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (art. 13
projektu ustawy)
1) umożliwienie złożenia potwierdzenia zapoznania się z warunkami korzystania
z certyfikatu w formie dokumentu elektronicznego
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając certyfikaty, jest obowiązany
uzyskać pisemne potwierdzenie zapoznania się z informacją o warunkach użycia
certyfikatu, w tym o systemie dobrowolnej rejestracji podmiotów kwalifikowanych,
przed zawarciem umowy dotyczącej wydawania certyfikatu. Obecna regulacja w sposób
nadmiarowy nakłada obowiązki zarówno na wystawców certyfikatów kwalifikowanych,
jak i niekwalifikowanych. Zawarcie umowy w odniesieniu do certyfikatów
niekwalifikowanych powinno być realizowane na zasadzie dobrowolności. Certyfikaty
zwykłe mogą być świadczone jako usługa komercyjna z wyraźnym określeniem
wzajemnych praw i obowiązków stron, chociaż częstokroć są wydawane jako usługa
gratisowa.
Proponowana zmiana art. 14 ust. 5 umożliwi złożenie potwierdzenia zapoznania się
z warunkami korzystania z certyfikatu na piśmie lub w postaci elektronicznej
dostarczonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Propozycja usuwa
anachroniczne przepisy, które powodowały dotychczas stosowanie pisemnych
potwierdzeń w obszarze usług certyfikacyjnych, czyli technik, które same miały
posłużyć zastąpieniu komunikacji przy użyciu pisma.
2) ograniczenie wymogu formy pisemnej umowy przy usługach certyfikacyjnych
Zmiana art. 16 ma na celu ograniczenie wymogu formy pisemnej umowy tylko do tych
usług certyfikacyjnych, które polegają na wydawaniu certyfikatów, oraz rezygnację
z rygoru nieważności umowy. Obecnie umowa o świadczenie usług certyfikacyjnych
powinna być sporządzona w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Wymóg formy
pisemnej pod rygorem nieważności dla zawierania umów o wszelkie usługi
36
certyfikacyjne jest zbyt szeroki. Oznacza w szczególności, że dla zakupu usługi
znakowania czasem konieczne jest pod rygorem nieważności zawarcie umowy
w formie pisemnej. Forma pisemna musi być zachowana także przy użyciu
kwalifikowanego podpisu elektronicznego. Przepis ogranicza możliwość zakupu online
tego rodzaju usług przez osoby nieposiadające bezpiecznego podpisu elektronicznego,
a osoby nieposiadające własnego podpisu elektronicznego także powinny mieć łatwość
w skorzystaniu ze znakowania czasem, np. na potrzeby konserwacji mocy dowodowej
dokumentów podpisanych przez posiadające podpis osoby trzecie. Nakładanie wymogu
formy pisemnej na zakup usługi znakowania czasem czy usługi wydawania
certyfikatów innych niż kwalifikowane może zniechęcać również do świadczenia tego
rodzaju usług, gdyby miały mieć charakter nieodpłatny. Umowy tego rodzaju mogą
i powinny być zawierane na odległość w sposób odformalizowany drogą elektroniczną.
Tym bardziej zastrzeżenie rygoru nieważności jest w tym przypadku nadmiarowe.
Sankcja nieważności w tych przypadkach wydaje się zbyt dotkliwa i godząca zwłaszcza
w odbiorców usług certyfikacyjnych.
3) umożliwienie podmiotom kwalifikowanym złożenia wniosków wraz z załącznikami
w formie elektronicznej
Zgodnie z obowiązującym art. 24 wniosek o wpis do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne powinien być złożony w formie
papierowej. Do wniosku dołączane są bardzo obszerne załączniki, na przykład
dotyczące określenia polityki certyfikacji, zgodnie z którą będą tworzone i stosowane
kwalifikowane certyfikaty, wskazania technicznych i organizacyjnych możliwości
wykonywania usług, określenia sposobu zapobiegania ujawnianiu informacji itp.
Elektronizacji powinien podlegać opcjonalnie zarówno wniosek, jak i wszelkie jego
załączniki. Wynika to z art. 8 dyrektywy o usługach na rynku wewnętrznym, który
stanowi, że: „Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie procedury i formalności
dotyczące podejmowania i prowadzenia działalności usługowej były łatwe do
wypełnienia na odległość oraz drogą elektroniczną, poprzez odpowiedni pojedynczy
punkt kontaktowy i w odpowiednich właściwych organach”. Wszelkie czynności
związane z prowadzeniem działalności usługowej w zakresie usług certyfikacyjnych
powinny być zatem możliwe do realizacji według wyboru usługodawcy drogą
elektroniczną lub w formie tradycyjnej. Zmiana art. 24 ust. 1 umożliwi złożenie
wniosku o wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
37
certyfikacyjne wraz z załącznikami, według wyboru wnioskodawcy, pismem
wniesionym do urzędu, w tym przesłanym pocztą lub drogą elektroniczną za
pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej lub pojedynczego punktu
kontaktowego. Złożenie wniosku wraz z załącznikami drogą elektroniczną musi zostać
dokonane z zapewnieniem integralności i autentyczności pochodzenia. Oznacza to
między innymi, że w odniesieniu do załączników wniosku konieczne będzie
zapewnienie niezbędnych wymogów bezpieczeństwa w zakresie zapewnienia poufności
ich przekazywania, w szczególności w odniesieniu do żądań wygenerowania
zaświadczeń certyfikacyjnych. Rozwiązanie to pozwoli na ograniczenie kosztów
związanych ze złożeniem w postaci papierowej obszernego wniosku o wpis do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne.
Obecnie podmioty składające wnioski o wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne oraz podmioty składające wnioski o zmianę wpisu
zobowiązane są dostarczać zaświadczenie o niekaralności. W celu zmniejszenia
obciążeń administracyjnych proponuje się wprowadzenie w art. 24 ust. 2 pkt 6
możliwości złożenia oświadczenia o niekaralności. Zgodnie z projektem (art. 24 ust. 2a)
oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności za składanie fałszywych
zeznań analogicznie do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 25 marca 2011 r.
o ograniczaniu barier administracyjnych dla przedsiębiorców.
4) wydłużenie terminów na zgłaszanie zmian przez podmiot kwalifikowany
Zgodnie z art. 28 ust. 1 kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest
obowiązany zawiadamiać niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od zmiany
stanu faktycznego lub prawnego, ministra właściwego do spraw gospodarki o każdej
zmianie danych zawartych we wniosku o wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne. Wiele zmian wymaga potwierdzenia ich
odpowiednim wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, którego uzyskanie w terminie
7 dni nie jest możliwe. Proponowana zmiana w zakresie art. 28 ust. 1 ustawy o podpisie
elektronicznym wprowadza wydłużenie terminu zgłaszania do rejestru prowadzonego
przez Ministra Gospodarki zmian stanu faktycznego lub prawnego z 7 do 14 dni, a także
dopuszcza możliwość wcześniejszego zawiadomienia o zmianach, jednak nie wcześniej
niż na 14 dni przed ich zaistnieniem. Takie rozwiązanie daje przedsiębiorcy większą
możliwość wyboru terminu.
38
13. Zmiany w ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego (art. 14 projektu ustawy)
Wprowadzenie jednoznacznych zasad przewidujących, że uzyskanie pozwolenia na
nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego przez przedsiębiorcę wyłącza obowiązek uzyskania pozwolenia
w zakresie tych materiałów przez podmiot wykonujący w zakresie swojej działalności
zawodowej czynności powierzone mu w ruchu zakładu górniczego przez tego
przedsiębiorcę, a uzyskanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez podmiot
wykonujący w zakresie swojej działalności zawodowej czynności powierzone mu
w ruchu zakładu górniczego przez przedsiębiorcę wyłącza obowiązek uzyskania
pozwolenia w zakresie tych materiałów przez przedsiębiorcę, u którego ten podmiot
będzie wykonywał czynności.
Istniejący stan prawny w sposób nieuzasadniony może dublować rozstrzygnięcia
administracyjne, powodując opóźnienia w zakresie realizacji zadań geologicznych
i górniczych. Propozycja nie osłabi jednocześnie instrumentów nadzoru i kontroli ze
strony organów nadzoru górniczego, które są właściwe do wydawania takich pozwoleń.
Zmiany skorelowane są ze zmianą w zakresie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze.
14. Zmiany w art. 15, art. 17 i art. 27 projektowanej ustawy
Zmiany polegają na wykreśleniu delegacji ustawowych w:
– ustawie z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (art. 33
ust. 4),
– ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (art. 43a ust. 9),
– ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (art. 68 ust. 6),
zobowiązujących Radę Ministrów oraz Ministra Finansów do wydania rozporządzeń
uszczegóławiających zasady postępowania Służby Celnej oraz organów
wyspecjalizowanych, określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie
akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do
obrotu i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz. Urz. UE L 218
z 13.08.2008, str. 30).
Rozporządzenie nr 765/2008 stosowane jest przez Służbę Celną oraz organy nadzoru
rynku bezpośrednio. Polityka stosowania tego rozporządzenia wskazuje, że
39