Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw

– 15 – 
3) 
zgłoszenie  identyfikacyjne  albo  aktualizacyjne,  o  którym mowa w  ustawie z  dnia 
13 października  1995  r. o  zasadach ewidencji i  identyfikacji  podatników i  płatników 
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 oraz z 2013 r. poz. 2) 
– stosuje się przepisy dotychczasowe, z tym że do przedmiotu działalności, o którym mowa 
w art.  40 pkt  1  ustawy zmienianej w art.  1,  stosuje  się  przepisy  art.  40 pkt  1  tej ustawy, 
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 
2. Nadanie identyfikatora podatkowego NIP na podstawie zgłoszenia identyfikacyjnego 
złożonego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, następuje na podstawie przepisów 
dotychczasowych. 
3.  Nadanie numeru identyfikacyjnego REGON na podstawie wniosku o  wpis do 
krajowego  rejestru  urzędowego  podmiotów  gospodarki  narodowej  złożonego  przed  dniem 
wejścia w życie niniejszej ustawy następuje na podstawie przepisów dotychczasowych. 
4.  Do  zgłoszeń  płatnika  składek  oraz  zawiadomień  o  zmianach danych wykazanych 
w zgłoszeniu  złożonych  przed  dniem  wejścia  w  życie  ustawy  stosuje  się  przepisy 
dotychczasowe. 
5.  Do  postępowań  rejestrowych  wszczętych  przed  dniem  wejścia  w  życie  niniejszej 
ustawy w przedmiocie wpisu identyfikatora podatkowego NIP lub numeru identyfikacyjnego 
REGON do Krajowego Rejestru Sądowego stosuje się przepisy dotychczasowe. 
Art. 8.  1.  Podmiot  wpisany  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  przed  dniem  wejścia 
w życie  niniejszej  ustawy,  któremu  nie  nadano  identyfikatora  podatkowego  NIP,  składa 
zgłoszenie identyfikacyjne do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. 
2.  Podmiot  wpisany  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  przed  dniem  wejścia  w  życie 
niniejszej  ustawy,  któremu  nie  nadano  numeru  identyfikacyjnego  REGON,  składa  wniosek 
o wpis  do  krajowego  rejestru  urzędowego  podmiotów  gospodarki  narodowej  do  urzędu 
statystycznego województwa właściwego dla jego siedziby. 
3.  Wpis  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  identyfikatora  podatkowego  NIP  i  numeru 
identyfikacyjnego REGON nadanych w trybie określonym w ust. 1 i 2, następuje na wniosek 
i nie podlega opłacie sądowej i ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. 
4.  Podmiot  wpisany  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  przed  dniem  wejścia  w  życie 
niniejszej  ustawy,  który  nie  złożył  zgłoszenia  płatnika  składek  w  Zakładzie  Ubezpieczeń 
Społecznych,  składa  to  zgłoszenie  zgodnie  z  art.  43 ust.  1  ustawy zmienianej w  art.  5 
niniejszej ustawy. 
– 16 – 
Art. 9.  1. Wpis identyfikatora podatkowego NIP i  numeru identyfikacyjnego REGON 
do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  może  nastąpić  po  ich  automatycznym  przekazaniu 
z Centralnego Rejestru Podmiotów – Krajowej Ewidencji Podatników i z krajowego rejestru 
urzędowego podmiotów gospodarki narodowej w związku z dokonywaną po wejściu w życie 
niniejszej ustawy zmianą wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, jeżeli podmiot, któremu 
nadano identyfikator podatkowy NIP lub numer identyfikacyjny REGON, nie złożył wniosku 
o  wpis w  tym zakresie. Wpis identyfikatora podatkowego NIP i  numeru identyfikacyjnego 
REGON nie podlega opłacie sądowej i ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. 
2.  Podmioty  wpisane  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  mają  obowiązek  zgłosić  dane 
o przeważającym  przedmiocie  działalności  na  poziomie  podklasy  przy  pierwszym  wniosku 
o zmianę danych w Rejestrze, najpóźniej w terminie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej 
ustawy. 
Art. 10.  Wprowadzone do Centralnego Rejestru Podmiotów –  Krajowej Ewidencji 
Podatników  dane  objęte  treścią  wpisu  w  Krajowym  Rejestrze  Sądowym,  z  dniem  wejścia 
w życie niniejszej ustawy nie są objęte tajemnicą skarbową. 
Art. 11. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 48, art. 54, 
art. 60 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów 
wykonawczych wydanych na podstawie art.  35a ustawy  zmienianej w art.  1, w  brzmieniu 
nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie 
niniejszej ustawy. 
2.  Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art.  46  ustawy 
zmienianej w art.  3,  zachowują  moc  do  dnia  wejścia  w  życie  przepisów  wykonawczych 
wydanych na podstawie art. 46 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą 
ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 
Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2014 r. 
 
 
 
 
18/01/KC 
UZASADNIENIE 
 
I. 
Funkcjonowanie zasady jednego okienka w aktualnym stanie prawnym 
Obszar  funkcjonowania  zasady  jednego  okienka,  będący  stykiem  działań  sądu 
rejestrowego  (dokonującego  wpisu  w  rejestrze  przedsiębiorców)  i  działań  organów 
administracji publicznej (prowadzących właściwe rejestry i ewidencje, egzekwujących 
wykonanie  obowiązków  w  trybie  przepisów  administracyjnych),  regulują  przepisy 
następujących ustaw: 
1)  ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, 
2)  ustawy o statystyce publicznej, 
3)  ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, 
4)  ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. 
Aktualnie  podstawę  funkcjonowania  zasady  jednego  okienka stanowi art. 19b ustawy 
z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze  Sądowym  (Dz.  U.  z  2013  r. 
poz. 1203).  Przepis  ten  stanowi,  że  podmiot  podlegający  wpisowi  do  rejestru 
przedsiębiorców  Krajowego  Rejestru  Sądowego,  składając  do  sądu  rejestrowego 
wniosek o  dokonanie  wpisu  lub  jego  zmianę,  jest  zobowiązany  jednocześnie  z  tym 
wnioskiem  złożyć  formularze  wniosków  (zgłoszeń  identyfikacyjnych  lub 
aktualizacyjnych) skierowane do Głównego Urzędu Statystycznego, naczelnika urzędu 
skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Rolą sądu rejestrowego jest jedynie 
przekazanie tych formularzy właściwym organom w celu ich rozpoznania. Przekazanie 
formularzy  wniosków  do  Głównego  Urzędu  Statystycznego  i  naczelnika  urzędu 
skarbowego  następuje  w  terminie  3  dni  po  dokonaniu  przez  sąd  wpisu  w  rejestrze 
przedsiębiorców wraz z odpisem postanowienia o wpisie i zaświadczeniem o dokonaniu 
wpisu, a w przypadku naczelnika urzędu skarbowego – także z odpisem umowy spółki 
i dokumentem potwierdzającym tytuł do lokalu, w przypadku zaś Zakładu Ubezpieczeń 
Społecznych  –  po uzyskaniu  informacji  od  naczelnika  urzędu  skarbowego  o  nadaniu 
identyfikatora podatkowego NIP. 
Do tej regulacji dostosowano przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce 
publicznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 591 oraz z 2013 r. poz. 2), ustawy z dnia 
13 października  1995  r.  o  zasadach  ewidencji  i  identyfikacji  podatników  i  płatników 
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 oraz 2013  r. poz. 2) oraz ustawy  z  dnia  13  października 
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442, z późn. zm.). 
 
Na  podstawie art. 42 ustawy o statystyce publicznej osoby prawne i jednostki 
organizacyjne niemające osobowości prawnej mają obowiązek wypełniania i składania 
wniosku o wpis do rejestru podmiotów oraz informowania o zachodzących zmianach 
w zakresie danych określonych  w  ust.  3  pkt  1–6,  złożenie  zaś  wniosku  przez 
przedsiębiorców  podlegających  wpisowi  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  następuje 
na podstawie przepisów ustawy o Krajowym Rejestrze  Sądowym.  Art.  5a  ustawy 
o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i  płatników  stanowi,  że  podatnicy 
rozpoczynający  działalność  gospodarczą  w  ramach wniosku o wpis do rejestru 
przedsiębiorców  albo  do  ewidencji  działalności  gospodarczej  składają  zgłoszenie 
identyfikacyjne albo aktualizacyjne. Z kolei art. 43 ustawy o  systemie  ubezpieczeń 
społecznych nakłada na płatników składek obowiązek dokonywania zgłoszenia płatnika 
składek w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w terminie 7 dni od zaistnienia takich 
zdarzeń,  jak  zatrudnienie  pierwszego  pracownika  lub  powstanie  stosunku  prawnego 
uzasadniającego  objęcie  ubezpieczeniami  emerytalnym  i  rentowymi  pierwszej  osoby 
lub powstanie obowiązku ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. 
II.  Potrzeba i cel uchwalenia zmian w obowiązujących przepisach 
Obecnie  obowiązujące  przepisy  prawa,  regulujące  zasady  funkcjonowania  rejestrów 
i ewidencji  prowadzonych  przez  organy  państwa,  zakres  obowiązków  ewidencyjnych 
przedsiębiorców wpisywanych do Krajowego Rejestru Sądowego, zakres obowiązków 
w  postępowaniu  rejestrowym,  jak  też  zakres  współdziałania  sądu,  organów  państwa 
i przedsiębiorcy,  wymagają  kompleksowej  zmiany  uwzględniającej  konieczność 
budowania  nowoczesnej  administracji  publicznej  i  możliwości,  jakie  przynosi  rozwój 
techniczny, w  sposób  gwarantujący  przedsiębiorcy  możliwość  szybkiego  rozpoczęcia 
działalności gospodarczej, przy ograniczeniu do minimum niezbędnych formalności. 
Regulacja wprowadzająca zasadę jednego okienka opierała się na słusznym założeniu, 
że  konieczne  jest  usprawnienie  procedury  związanej  z  rozpoczęciem  prowadzenia 
działalności  gospodarczej  przez  podmioty  podlegające  rejestracji  w  rejestrze 
przedsiębiorców  Krajowego  Rejestru  Sądowego.  Jednak jej aktualna konstrukcja 
w praktyce nie pozwala na osiągnięcie zakładanego celu. Wprowadzenie w życie zasady 
jednego okienka w obecnym kształcie sprowadziło się jedynie do ustalenia centralnego 
miejsca  składania  przez  przedsiębiorcę  całości  wymaganej  przez  przepisy  prawa 
dokumentacji, stanowiącej podstawę do rozpoczęcia działalności gospodarczej, który to 
status  nadano  sądowi  rejestrowemu,  narzucając  przedsiębiorcy  (poza  spółkami 
2 
w organizacji)  ten  model  działania  jako  obligatoryjny.  Ustalenie  jednego  miejsca 
składania  pakietu  dokumentacji  ani  nie  rozwiązało  problemu  powielania  szeregu 
informacji przez podmiot w formularzach wniosków kierowanych odrębnie do różnych 
organów,  choć  składanych  w  jednym  miejscu,  ani  nie  przyspieszyło  procedur 
rozpoznawania  tych  wniosków  przez  właściwe  organy  i  nadawania  identyfikatora 
podatkowego NIP i numeru identyfikacyjnego REGON. W praktyce rezultatem tej 
regulacji nie jest więc przyspieszenie procedury  umożliwiającej faktyczne rozpoczęcie 
działalności  gospodarczej  przez  podmiot  podlegający  wpisowi  w  rejestrze 
przedsiębiorców, lecz jej wydłużenie. 
W  wielu  przypadkach  wydłużeniu  uległ  proces  rejestrowania  podmiotu w rejestrze 
przedsiębiorców  wyłącznie  z  powodu  niezłożenia  formularzy  wniosków  bądź 
dodatkowych dokumentów, które przedsiębiorca jest zobowiązany złożyć do naczelnika 
urzędu  skarbowego  (umowa  spółki,  tytuł  prawny  do  lokalu).  Sąd  bowiem  nie  może 
dokonać  rejestracji  podmiotu,  mimo  kompletności  i  prawidłowości  dokumentacji 
stanowiącej  podstawę  do  wpisu,  bez  uprzedniego  wezwania  do  uzupełnienia  braków 
przez  przedsiębiorcę  w  zakresie  dokumentacji  kierowanej  za  pośrednictwem  sądu  do 
właściwych organów państwa. Przedsiębiorca nie może w takiej sytuacji samodzielnie 
uzupełnić tych braków we właściwych organach w późniejszym terminie. 
W poprzednim stanie prawnym, przed wprowadzeniem zasady jednego okienka, 
przedsiębiorca  zmuszony  był  co  prawda  samodzielnie  składać  zgłoszenia 
identyfikacyjne  w  Głównym  Urzędzie  Statystycznym,  do  naczelnika  urzędu 
skarbowego  i  w  Zakładzie  Ubezpieczeń  Społecznych,  po  dokonaniu  przez  sąd 
rejestrowy  wpisu  do  rejestru  przedsiębiorców,  i  trzykrotnie  wypełniać  formularze 
zawierające  zbliżone  dane.  Korzyścią  wynikającą  z  tego  mechanizmu  było  to,  że 
przedsiębiorca  wiedział,  czy  złożone  przez  niego  formularze  i  dodatkowe  dokumenty 
zostały prawidłowo wypełnione i czy były kompletne (z uwagi na możliwość uzyskania 
na miejscu informacji o sposobie  wypełnienia  formularzy).  Znał  też  datę  złożenia 
wniosku we właściwym urzędzie i zdecydowanie krócej czekał na jego rozpoznanie. 
Obecnie, w sytuacji gdy nie ma przeszkód do dokonania wpisu w rejestrze 
przedsiębiorców,  sąd  rejestrowy  po  dokonaniu  wpisu  w  rejestrze przekazuje za 
pośrednictwem  poczty  wnioski  kierowane  przez  przedsiębiorcę  do  właściwych 
organów. W  związku  z  tym  przedsiębiorca  nie  zna  daty  doręczenia  właściwemu 
organowi  składanej  przez  siebie  dokumentacji.  Obrót  pocztowy  bardzo  wydłuża 
3