Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego oraz niektórych innych ustaw

6. Wpływ aktu normatywnego na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie projektowanych przepisów nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój
regionalny.
7. Wskazanie źródeł finansowania
Wejście w życie projektowanych przepisów nie spowoduje bezpośrednich obciążeń budżetu
państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego.




































07/12-kt
20

TABELA ZBIEŻNOŚCI
TYTUŁ PROJEKTU:
Projekt ustawy o zmianie ustawy o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami
ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu
finansowego oraz niektórych innych ustaw
TYTUŁ WDRAŻANEGO AKTU PRAWNEGO:
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zmiany
dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad
podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego
Jedn. red.
Treść przepisu UE
Treść przepisu/ów projektu

ej

a T/N
ian

eni
ien
oż

dr
zm
y

ć w

staw
. u

ecznoś
ed
. r

oni
n
K
Jed


Zmiany w dyrektywie 98/78/WE
N


Definicja mieszanego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego w art. 2 ust. 1 pkt 5b
W dyrektywie 98/78/WE wprowadza się następujące zmiany:
ustawy o działalności ubezpieczeniowej odpowiada definicji zawartej

w przedmiotowym przepisie dyrektywy.
1)
w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)
lit. j) otrzymuje brzmienie:
Art. 1 pkt 1
„j)
„ubezpieczeniowa grupa kapitałowa prowadząca
działalność mieszaną” oznacza zakład macierzysty inny niż
zakład ubezpieczeń, zakład ubezpieczeń mieszczący się w
państwie trzecim, zakład reasekuracji, zakład reasekuracji
mieszczący się w państwie trzecim, ubezpieczeniową grupę
kapitałową lub finansową spółkę holdingową o działalności
mieszanej, które wśród swoich zakładów zależnych posiadają
co najmniej jeden zakład ubezpieczeń lub reasekuracji;”;
b)
dodaje się literę w brzmieniu:
„m)
„finansowa spółka holdingowa o działalności
mieszanej” oznacza
finansową spółkę holdingową
o działalności mieszanej zdefiniowaną w art. 2 pkt 15

1
dyrektywy 2002/87/WE;”;
art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

art. 2 ust. 1
w art. 2 ustawy w ust. 1 w pkt 5c lit b otrzymuje brzmienie:
Art. 1 pkt 2
pkt 5c lit. b
„2.
Każdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, T
„b) jest podmiotem zależnym od dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub
którego zakład macierzysty jest ubezpieczeniową grupą
ust. o dz. u.
dominującego podmiotu nieregulowanego w rozumieniu ustawy o nadzorze
kapitałową, finansową spółką holdingową o działalności
uzupełniającym, lub zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie niebędącym
mieszanej, zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w
państwem członkowskim Unii Europejskiej, lub zakładu reasekuracji mającego siedzibę
państwie trzecim lub zakładem reasekuracji mieszczącym się
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, lub”;
w państwie trzecim, podlega nadzorowi dodatkowemu w

sposób przewidziany w art. 5 ust. 2 oraz w art. 6, 8 i 10.”;
dodaje się artykuł w brzmieniu:
N

W opinii projektodawcy nie jest konieczne implementowanie art. 1 pkt 3 dyrektywy
Art. 1 pkt 3
2011/89/UE. Zgodnie z dodanym tym przepisem art. 2a dyrektywy w sprawie grup
„Artykuł 2a
ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w przypadku gdy dominujący podmiot
Poziom stosowania w odniesieniu do finansowych spółek
nieregulowany podlega równoważnym przepisom na mocy dyrektywy w sprawie grup
holdingowych o działalności mieszanej
ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz dyrektywy w sprawie konglomeratów
1.
W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa
finansowych, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, właściwy organ
o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na
odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego, po skonsultowaniu się z
mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2002/87/WE,
innymi zainteresowanymi organami nadzoru może stosować w odniesieniu do tego
w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku,
dominującego podmiotu nieregulowanego jedynie stosowny przepis dyrektywy w
właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru
sprawie konglomeratów finansowych. W przypadku zatem gdyby dominujący podmiot
dodatkowego,
po
skonsultowaniu
się
z innymi
nieregulowany podlegał równoważnym do wymagań wynikających z nadzoru
zainteresowanymi właściwymi organami, może stosować
dodatkowego wymaganiom wynikającym z nadzoru uzupełniającego możliwe byłoby
w odniesieniu do tej finansowej spółki holdingowej
stosowanie do takiego podmiotu wyłącznie wymagań z zakresu nadzoru
o działalności mieszanej jedynie stosowny przepis dyrektywy
uzupełniającego. Wymagania wynikające z przepisów ustawy o działalności
2002/87/WE.
ubezpieczeniowej dotyczących sprawowania nadzoru dodatkowego oraz z przepisów
ustawy o nadzorze uzupełniającym nie są jednak równoważne – różnice dotyczą w
2.
W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa
szczególności rozwiązań dotyczących:
o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na
mocy niniejszej dyrektywy i dyrektywy 2006/48/WE,
1) wymogów, które muszą spełniać członkowie organu zarządzającego dominującego
w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku,
podmiotu nieregulowanego na terytorium RP;
właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru
2) nadzoru nad znaczącymi transakcjami wewnątrzgrupowymi;
dodatkowego, w porozumieniu z organem odpowiedzialnym
za nadzór skonsolidowany w sektorze bankowym i w sektorze
3) nadzoru nad znaczącą koncentracją ryzyka;
usług inwestycyjnych, może stosować jedynie przepis
dyrektywy dotyczący najbardziej istotnego sektora
4) obowiązków podmiotów regulowanych w zakresie zarządzania ryzykiem i kontroli
określonego zgodnie z
wewnętrznej.
art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE.
W związku z powyższym do dominującego podmiotu nieregulowanego powinny być
3.
Organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru
stosowane zarówno przepisy o nadzorze dodatkowym, jak i przepisy o nadzorze
dodatkowego
informuje Europejski Urząd Nadzoru
(Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na
uzupełniającym. Wymogi, które muszą spełniać członkowie organu zarządzającego
mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
dominującego podmiotu nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium RP,
Rady (UE)
zostały określone w art. 13 ustawy o nadzorze uzupełniającym. Ustawa o działalności
nr 1093/2010* („EUNB”) oraz Europejski Urząd Nadzoru
(Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i
ubezpieczeniowej nie zawiera analogicznych przepisów.
Pracowniczych
Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy
Oddział 3 rozdziału 3 ustawy o nadzorze uzupełniającym (art. 29-34) zawiera przepisy
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr
dotyczące nadzoru nad znaczącymi transakcjami wewnątrzgrupowymi w

2
1094/2010** („EUNUiPPE”) o decyzjach podjętych na mocy
konglomeracie finansowym. Poszczególne przepisy tego oddziału stanowią
ust. 1 i 2. EUNB, EUNUiPPE i Europejski Urząd Nadzoru
implementację art. 8 dyrektywy w sprawie konglomeratów finansowych. Art. 173 oraz
(Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych)
art. 223zzf ustawy o działalności ubezpieczeniowej, stanowiące implementację art. 8
ustanowiony
na
mocy
rozporządzenia
Parlamentu
dyrektywy w sprawie grup ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, określają zasady
Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010*** – poprzez
nadzoru dodatkowego nad wewnątrzgrupowymi znaczącymi transakcjami w ramach
Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru („Wspólny
ubezpieczeniowej grupy kapitałowej. W obu ww. ustawach i wydanych na ich
Komitet”) – opracowują wytyczne mające na celu
podstawie rozporządzeniach wykonawczych inny jest tryb ustalania oraz wielkość
konwergencję praktyk nadzorczych oraz opracowują projekt
progu, według którego transakcje wewnątrzgrupowe uznaje się za znaczące. Zgodnie z
regulacyjnych norm technicznych, który przedstawią Komisji
art. 31 ust. 2, 3 i 5 ustawy o nadzorze uzupełniającym, próg uznania transakcji
w ciągu trzech lat od przyjęcia tych wytycznych.
wewnątrzgrupowej za znaczącą jest ustalany przez koordynatora albo wynosi 5%
Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania
wymogu z tytułu adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego. Zgodnie z § 3
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 września 2009 r. w sprawie rocznych
regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie
sprawozdań zakładów ubezpieczeń dotyczących transakcji przeprowadzanych w
pierwszym zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr
1093/2010,
rozporządzenia
(UE)
nr
1094/2010
ubezpieczeniowej grupie kapitałowej (Dz. U. . Nr 172, poz. 1336) wydanego na
podstawie art. 173 ust. 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej obowiązkowi
i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
sprawozdawczemu podlegają transakcje, z tytułu których po stronie zakładu
_________________
ubezpieczeń podlegającego dodatkowemu nadzorowi powstało w okresie
sprawozdawczym (a w przypadku transakcji warunkowych może powstać)
*
Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
zobowiązanie lub wierzytelność o wartości przekraczającej 3% wysokości kapitału
**
Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
gwarancyjnego zakładu ubezpieczeń podlegającego dodatkowemu nadzorowi lub o
wartości przekraczającej 1 mln zł. W odniesieniu do towarzystw ubezpieczeń
***
Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.”;
wzajemnych uznanych za małe, obowiązkowi sprawozdawczemu podlegają transakcje,
z tytułu których powstało w okresie sprawozdawczym zobowiązanie lub wierzytelność
o wartości przekraczającej 50 tys. zł. Analogiczne przepisy odnoszące się do zakładów
reasekuracji wchodzących w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej są zawarte w §
3 rozporządzenia wydanego na podstawie art. 223zzf ust. 2 ustawy o działalności
ubezpieczeniowej.
Przepisy oddziału 4 rozdziału 3 ustawy o nadzorze uzupełniającym (art. 35-40)
określają zasady nadzoru nad znacząca koncentracją ryzyka na poziomie konglomeratu
finansowego. Przepisy te stanowią implementację art. 7 dyrektywy w sprawie
konglomeratów finansowych.. Dyrektywa w sprawie grup ubezpieczeniowych
i reasekuracyjnych nie zawiera przepisów dotyczących nadzoru nad koncentracją
ryzyka w ramach ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, a w szczególności w ramach
ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, w skład której wchodzi dominujący podmiot
nieregulowany. W związku z powyższym ustawa o działalności ubezpieczeniowej nie
zawiera przepisów regulujących nadzór dodatkowy nad koncentracją ryzyka na
poziomie ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.
Przepisy oddziału 5 rozdziału 3 ustawy o nadzorze uzupełniającym (art. 41-45) dotyczą
obowiązków podmiotów regulowanych wchodzących w skład konglomeratu
finansowego i podlegających nadzorowi uzupełniającemu sprawowanemu przez
krajowy organ nadzoru w zakresie zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej.
Przepisy te stanowią implementację art. 9 dyrektywy w sprawie konglomeratów
finansowych. W szczególności art. 45 zobowiązuje podmioty regulowane wchodzące w
skład konglomeratu finansowego (w tym zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji)

3
podlegające nadzorowi sprawowanemu przez krajowy organ nadzoru do wprowadzenia
procedur kontroli wewnętrznej zapewniających efektywne uzyskiwanie i
przekazywanie wszelkich danych i informacji, które mogą być istotne dla celów
nadzoru uzupełniającego. Natomiast art. 30 ust. 2 ustawy o działalności
ubezpieczeniowej, zobowiązuje zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wchodzące
w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej podlegające nadzorowi dodatkowemu,
aby wymagane w odniesieniu do każdego zakładu ubezpieczeń (zakładu reasekuracji)
regulacje wewnętrzne, w tym regulaminy kontroli wewnętrznej zapewniały należyte
gromadzenie i przekazywanie informacji i danych na potrzeby sprawowania nadzoru
dodatkowego oraz identyfikowanie, mierzenie i kontrole nad transakcjami
przeprowadzanymi z udziałem tego zakładu ubezpieczeń (zakładu reasekuracji) w
ubezpieczeniowej grupie kapitałowej. Powyższy przepis stanowi implementację art. 5
dyrektywy w sprawie grup ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.
W związku z tym należy stwierdzić, że wymogi wynikające z przepisów omawianych
ustaw nie mogą być uznane za równoważne, ponieważ informacje i dane istotne dla
nadzoru dodatkowego nie są tożsame z informacjami i danymi, które są istotne dla
nadzoru uzupełniającego (dotyczy to np. koncentracji ryzyka), inny jest również tryb
ustalania i wysokość progu, według którego transakcje wewnątrzgrupowe uznaje się za
znaczące.
art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
N

Art. 1 pkt 4
Zgodnie ze zmienionym przez art. 1 pkt 4 dyrektywy 2011/89/UE przepisem art. 3
„1.
Sprawowanie nadzoru dodatkowego zgodnie z art. 2
dyrektywy w sprawie grup ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych sprawowanie
w żadnym wypadku nie wiąże się z obowiązkiem prowadzenia
nadzoru dodatkowego przez właściwe organy nadzoru nie oznacza sprawowania
przez właściwe organy nadzoru nad zakładem ubezpieczeń
nadzoru nad podmiotami będącymi podmiotami dominującymi zakładów ubezpieczeń i
mieszczącym się w państwie trzecim, nad zakładem
zakładów reasekuracji objętych nadzorem dodatkowym, tzn.: zakładami ubezpieczeń z
reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, nad
siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej,
ubezpieczeniową grupą kapitałową, nad finansową spółką
zakładami reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim
holdingową o działalności mieszanej ani nad ubezpieczeniową
Unii Europejskiej, dominującymi podmiotami ubezpieczeniowymi, dominującymi
grupą kapitałową prowadzącą działalność mieszaną,
podmiotami nieregulowanymi oraz mieszanymi dominującymi podmiotami
rozpatrywanymi indywidualnie.”;
ubezpieczeniowymi rozpatrywanymi indywidualnie. W związku z powyższym nie
zachodzi potrzeba wprowadzenia zmian w ustawie o działalności ubezpieczeniowej
polegającej na wprowadzeniu przepisów dotyczących sprawowania przez organ
nadzoru nad ww. podmiotami rozpatrywanymi indywidualnie. Z ustawy o działalności
ubezpieczeniowej wynika, że krajowy organ nadzoru nie sprawuje nadzoru nad tymi
podmiotami rozpatrywanymi indywidualnie.
art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
N

Art. 1 pkt 5
Implementacja przepisu art. 1 ust. 5 dyrektywy 2011/89/UE również nie wymaga
„2.
W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń lub zakłady
dokonywania zmian w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Art. 204 tej ustawy
reasekuracji, które otrzymały zezwolenie w dwóch lub więcej
reguluje w sposób właściwy zasady współpracy Komisji Nadzoru Finansowego z
państwach członkowskich, mają za zakład macierzysty tę
organami nadzoru państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie sprawowania
samą ubezpieczeniową grupę kapitałową, zakład ubezpieczeń
nadzoru dodatkowego. Rozszerzenie zakresu podmiotowego nadzoru dodatkowego na
mieszczący się w państwie trzecim, zakład reasekuracji
zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji podlegające nadzorowi dodatkowemu,
mieszczący się w państwie trzecim, finansową spółkę
których podmiotem dominującym jest dominujący podmiot nieregulowany, nie
holdingową o działalności mieszanej lub ubezpieczeniową

4