Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malezji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Kuala Lumpur dnia 8 lipca 2013 r.

–
Umowa o współpracy gospodarczej, naukowej i technicznej z 22 marca 1996 roku,
–
Umowa o współpracy w dziedzinie nauki i techniki z 30 sierpnia 2000 roku.

3. Wymiana handlowa z Polską (mln USD)




2010
2011
2012
Dynamika
2011=100



Obroty
943,3
852,5
883,8
103,7

Eksport
207,0
165,3
195,8
118,5

Import
752,7
687,2
688,0
100,1

Saldo
-545,7
-521,9
-492,2
*
Źródło: GUS

Główne towary eksportowane z Polski do Malezji w 2012 roku
– wyroby z metali nieszlachetnych, urządzenia mechaniczne i elektryczne, przyrządy
i aparaty optyczne, tworzywa sztuczne i wyroby z kauczuku, produkty pochodzenia
zwierzęcego,

Główne towary importowane do Polski z Malezji w 2012 roku
– urządzenia mechaniczne i elektryczne, tłuszcze i oleje, tworzywa sztuczne i kauczuk
naturalny oraz wyroby z kauczuku, produkty przemysłu chemicznego.

W 2012 roku Malezja została w polskich statystykach sklasyfikowana na 56 pozycji
pod względem wartości polskiego eksportu i na 35 pod względem wielkości importu
z poszczególnych krajów. Malezja znajduje się na 16 miejscu wśród krajów, z którymi
Polska odnotowała największe saldo ujemne w obrotach handlowych.
4. Współpraca inwestycyjno-kapitałowa
Wg danych NBP łączna wartość malezyjskich inwestycji bezpośrednich w Polsce na
koniec 2011 r. wyniosła 198 mln zł. Z kolei łączne polskie inwestycje bezpośrednie
w Malezji zamknęły się (na koniec 2011 r.) kwotą 301 mln zł.

4

5. Dostęp do rynku
Polsko-malezyjska współpraca gospodarcza, na podstawie wcześniej zawartych
porozumień, ma pełne podstawy prawnotraktatowe, pozwalające na nieskrępowany
rozwój aktywności podmiotów gospodarczych z obydwu krajów w zakresie tak handlu,
jak i bardziej złożonych form współpracy, np. tworzenie spółek joint-ventures
z podmiotami malezyjskimi czy inwestowanie w Malezji.
Mimo licznych deklaracji zmiany i poprawy bieżącej sytuacji, malezyjskie procedury są
bardzo mocno zbiurokratyzowane oraz nieprzejrzyste. Do najważniejszych, formalnych
i pozataryfowych przeszkód w dostępie do rynku malezyjskiego, obowiązujących także
inne kraje, należy zaliczyć:
– zezwolenia na import mięsa wołowego,
– zezwolenia na import mięsa wieprzowego,
– konieczność posiadania certyfikatów zgodności z zasadami islamu HALAL-
MALAYSIA (dotyczy żywności i napojów do bezpośredniego spożycia, półproduktów
żywnościowych oraz wyrobów i półproduktów kosmetycznych), świadectw
fitosanitarnych oraz rejestracji wyrobów farmaceutycznych i kosmetycznych,
– obowiązek holograficznego znakowania leków i wymagania homologacyjne.
Ograniczeniem jest także preferowanie przez malezyjskich handlowców i klientów
produktów znanych marek i znaków firmowych oraz kraju pochodzenia towaru.

Produkty te, niezależnie od ich jakości, mają znacznie łatwiejszą drogę dostępu
do rynku malezyjskiego i są stosunkowo łatwo sprzedawane w obrocie wewnętrznym,
uzyskując przy tym lepsze ceny. Ta nieformalna przeszkoda, niewątpliwie bardzo
utrudnia dostęp polskich towarów na rynek malezyjski.

W zakresie przetargów publicznych ograniczeniem jest dopuszczenie do nich
w większości przypadków jedynie firm zarejestrowanych w Malezji i dodatkowo
jeszcze będących własnością rdzennych Malajów (Bumiputra). Na ogół dochodzi także
wymóg rejestracji firmy w malezyjskich stowarzyszeniach branżowych, a w przypadku
większych przetargów, także w Ministerstwie Finansów Malezji, jako dostawcy
publicznego (występuje tu wiele różnych klas rejestracji, szczególnie wymaganych
w budownictwie).


5

III.
Krótka charakterystyka nowej Umowy

Nowa Umowa między Polską a Malezją o unikaniu podwójnego opodatkowania jest
oparta o aktualną wersję Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu
i majątku.
Art. 2 – Podatki, których dotyczy Umowa
Obowiązująca Umowa z 1977 r., wymienia w art. 2 podatki, do których znajduje ona
w Polsce zastosowanie: podatek dochodowy, podatek od wynagrodzeń i podatek
wyrównawczy. Zmiana w tym zakresie jest podyktowana dostosowaniem przepisów
Umowy do obowiązującego stanu prawnego.
Art. 2 Umowy przewiduje, zgodnie z obowiązującym prawem, iż do obecnie
istniejących podatków, których dotyczy Umowa, należą w Polsce: podatek dochodowy
od osób fizycznych i podatek dochodowy od osób prawnych, zwane dalej podatkami
polskimi. W przypadku Malezji będzie to podatek dochodowy oraz podatek dochodowy
od ropy naftowej.

Art. 9 – Przedsiębiorstwa powiązane – rozszerzenie Umowy o możliwość
dokonania tzw. „korekty wtórnej”
Umowa rozszerza treść przepisu o uregulowania pozwalające na dokonanie tzw.
„korekty wtórnej” przez Umawiające się Państwa, które są zbieżne z treścią art. 9 ust. 2
Modelowej Konwencji OECD. Obecnie obowiązująca Umowa nie przewiduje
procedury tzw. „korekty wtórnej”, co w przypadku dokonania w Umawiającym się
Państwie korekty podstawy opodatkowania, z uwagi na przebieg transakcji w grupie
kapitałowej, prowadzi do ekonomicznego podwójnego opodatkowania (podwójne
opodatkowanie w odniesieniu do tego samego dochodu).
Przepis Umowy został rozszerzony o następujące uregulowania:
„Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków przedsiębiorstwa tego Państwa –
i odpowiednio opodatkowuje – zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego wymienionego Państwa, gdyby warunki ustalone między
obydwoma przedsiębiorstwami były takie, jak między przedsiębiorstwami
niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku
6

wymierzonego od tych zysków, o ile to Państwo uzna taką korektę za uzasadnioną. Przy
ustalaniu takiej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej
Umowy, a właściwe organy Umawiających się Państw będą w razie konieczności
porozumiewać się ze sobą.”.
Powyższe umożliwi usunięcie ekonomicznego podwójnego opodatkowania dochodów
grup kapitałowych.

Art. 10 – Dywidendy
Umowa z 1977 r. przewiduje zwolnienie od opodatkowania w Polsce dywidend
wypłacanych przez spółki polskie podmiotom malezyjskim, jeżeli podlegają
malezyjskiemu podatkowi. W nowej Umowie dywidendy mogą podlegać
opodatkowaniu w Państwie rezydencji osoby, której wypłacane są dywidendy,
natomiast podatek u źródła nie może przekroczyć 5% kwoty dywidend brutto.

Art. 11 – Odsetki
W przypadku dochodu z odsetek, Umowa z 1977 r. przewiduje w art. 11 możliwość
opodatkowania odsetek u źródła, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć
15% kwoty brutto tych odsetek.
Postanowienia Umowy przewidują opodatkowanie u źródła stawką 10%.

Art. 12 – Należności licencyjne
Nowa Umowa obniża stawkę podatku u źródła od należności licencyjnych z 15% do 8%
kwoty należności licencyjnych brutto.

Art. 14 – Zyski z przeniesienia własności majątku
W nowej Umowie rozszerzono treść art. 13 (Zyski kapitałowe) dotychczas
obowiązującej Umowy o regulację stanowiącą, iż zyski osiągane przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia
własności akcji lub udziałów w spółce, których więcej niż 50% wartości pochodzi
bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w drugim
Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym Państwie. Jest ona zbieżna
z brzmieniem Modelowej Konwencji OECD. Uregulowania tego rodzaju mają na celu
przeciwdziałanie zjawisku uchylania się od opodatkowania i dowolnego wpływania na
7

miejsce opodatkowania majątku poprzez przeprowadzanie transakcji ekonomicznych
nieodpowiadających stanowi faktycznemu.

Art. 16 – Praca najemna
Uposażenia pracowników najemnych mających miejsce zamieszkania w jednym
Państwie i zatrudnionych w drugim Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim
Państwie, jeżeli odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie dłużej niż 183
dni w każdym 12-miesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym
roku podatkowym.
Ustęp 2 artykułu dotyczącego opodatkowania pracy najemnej doprowadził do licznych
przypadków nadużyć w postaci tzw. międzynarodowego najmu siły roboczej.
W ramach takiego systemu lokalny pracodawca pragnący zatrudnić zagraniczną siłę
roboczą na jeden lub dwa okresy krótsze niż 183 dni rekrutuje pracowników przez
urzędującego za granicą pośrednika, który przedstawia się jako pracodawca. Pracownik
spełnia prima facie trzy warunki określone w ust. 2 i może domagać się zwolnienia od
podatku w państwie, w którym czasowo pracuje. Aby zapobiec nadużyciom w tego
rodzaju sytuacjach, określenie „pracodawca” powinno być interpretowane w kontekście
ust. 2. Należy w związku z tym zauważyć, że określenie „pracodawca”, które figuruje
w ust. 2, nie jest zdefiniowane w Umowie; przyjmuje się, że pracodawca jest osobą
mającą prawo do prowadzenia prac oraz ponoszącą związane z tym ryzyko
i odpowiedzialność. W przypadkach międzynarodowego najmu siły roboczej funkcje te
w znacznej mierze spełnia użytkownik siły roboczej. W tym przypadku podejście
merytoryczne powinno górować nad stroną formalną, tj. każdy przypadek powinien być
zbadany indywidualnie, aby stwierdzić, czy funkcje pracodawcy spełnia głównie
pośrednik czy użytkownik. Należy więc do Umawiających się Państw uzgodnienie
działań w sytuacjach, gdy pośrednik nie spełnia warunków wymaganych do tego, aby
mógł być uważany za pracodawcę w rozumieniu ust. 2. W celu rozstrzygnięcia tej
kwestii właściwe organy mogą odwołać się nie tylko do wymienionych wyżej
wskazówek, lecz do szeregu przykładowo podanych niżej okoliczności
umożliwiających ustalenie, iż rzeczywistym pracodawcą jest użytkownik siły roboczej,
a nie zagraniczny pośrednik:
– wynajmujący nie ponosi odpowiedzialności lub ryzyka związanego z wynikami pracy
wykonywanej przez pracowników,
– na użytkowniku spoczywa obowiązek instruowania pracownika,
8