Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

Druk nr 1571


Warszawa, 22 maja 2013 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja



Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:
- o zmianie ustawy o wychowaniu w
trzeźwości
i
przeciwdziałaniu
alkoholizmowi.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Rajmunda Millera.

(-) Elżbieta
Achinger;
(-) Małgorzata
Adamczak;
(-) Tadeusz
Arkit;
(-) Urszula Augustyn; (-) Joanna Bobowska; (-) Łukasz
Borowiak;
(-) Jacek Brzezinka; (-) Andrzej
Buła;
(-) Renata
Butryn;
(-) Piotr
Cieśliński;
(-) Marian
Cycoń;
(-) Czesław
Czechyra;
(-) Ewa Drozd; (-) Krzysztof Gadowski; (-) Elżbieta
Gapińska; (-) Artur Gierada; (-) Rafał Grupiński; (-) Agnieszka
Hanajczyk; (-) Andrzej Kania; (-) Małgorzata Kidawa-Błońska; (-) Krystyna
Kłosin; (-) Ewa Kołodziej; (-) Zbigniew Konwiński; (-) Sławomir
Kowalski;
(-) Iwona
Kozłowska; (-) Ligia Krajewska; (-) Józef
Lassota;
(-) Arkadiusz
Litwiński;
(-) Jagna
Marczułajtis-
Walczak; (-) Katarzyna Matusik-Lipiec; (-) Rajmund Miller; (-) Izabela
Katarzyna Mrzygłocka; (-) Małgorzata Niemczyk; (-) Marzena Okła-
Drewnowicz; (-) Janina Okrągły; (-) Lucjan Marek Pietrzczyk; (-) Julia
Pitera;
(-) Dorota Rutkowska; (-) Marek
Rząsa;
(-) Wojciech
Saługa; (-) Henryk Siedlaczek; (-) Krystyna Skowrońska; (-) Bożena
Sławiak; (-) Michał Szczerba; (-) Adam Szejnfeld; (-) Bożena
Szydłowska;
(-) Iwona
Śledzińska-Katarasińska;
(-) Marcin
Święcicki; (-) Cezary Tomczyk; (-) Robert Tyszkiewicz; (-) Marek
Wojtkowski; (-) Ewa Wolak; (-) Ryszard Zawadzki; (-) Ewa Żmuda-
Trzebiatowska.
Projekt


USTAWA
z dnia …………….. 2013 r.

o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi


Art. 1.
W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2012 r. poz. 1356) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 21 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2
w brzmieniu:
„2. Ilekroć w ustawie jest mowa o felczerze – rozumie się przez to także starszego
felczera.”;

2) w art. 39 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2–4
w brzmieniu:
„2. Do zadań izby wytrzeźwień należy:
1) sprawowanie opieki nad osobami w stanie nietrzeźwości;
2) wykonywanie wobec osób w stanie nietrzeźwości zabiegów higieniczno-
sanitarnych;
3) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy;
4) prowadzenie detoksykacji, jeżeli izba wytrzeźwień posiada odpowiednie
pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i wykwalifikowany personel,
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 425;
5) informowanie osób przyjętych do izby wytrzeźwień o szkodliwości
spożywania alkoholu oraz motywowanie ich do podjęcia leczenia
odwykowego;
6) współpraca z właściwymi gminnymi komisjami rozwiązywania
problemów alkoholowych, podmiotami określonymi w art. 21 ust. 1 oraz
innymi instytucjami i organizacjami, których działalność ma na celu
przeciwdziałanie problemom alkoholowym i ich skutkom.
3. Jednostka samorządu terytorialnego może zlecić wykonywanie zadań izby
wytrzeźwień innej placówce lub utworzyć taką placówkę, zwaną dalej
„placówką”.
4. Dyrektor izby wytrzeźwień lub kierownik placówki składa corocznie
ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 1 marca,
sprawozdanie za rok poprzedni zawierające w szczególności informacje
o liczbie osób umieszczonych odpowiednio w izbie wytrzeźwień albo
placówce, z uwzględnieniem płci oraz podziału na dorosłych i małoletnich,
w tym o liczbie osób przebywających w izbie albo placówce co najmniej trzy
razy w okresie roku oraz o zastosowanych środkach przymusu



bezpośredniego, w tym o rodzajach zastosowanych środków przymusu
bezpośredniego i długości ich trwania.”;

3) po art. 39 dodaje się art. 391w brzmieniu:
,,Art. 391. 1. Izba wytrzeźwień lub placówka prowadzi ewidencję
i dokumentację osób do niej doprowadzonych.
2. W ramach prowadzonej dokumentacji izba wytrzeźwień lub
placówka może przetwarzać dane osób doprowadzonych
w zakresie:
1) informacji pozwalających na ustalenie ich tożsamości
obejmujących:
a) imię, nazwisko, imiona rodziców,
b) nazwę i numer dokumentu tożsamości,
c) datę i miejsce urodzenia lub wiek,
d) numer PESEL, jeżeli posiada,
e) stan cywilny,
f) adres zamieszkania lub miejsce pobytu;
2) stanu zdrowia, w tym o udzielonych im świadczeniach
zdrowotnych;
3) nałogów;
4) sytuacji społecznej i rodzinnej.
3. Do dokumentacji dotyczącej stanu zdrowia osoby doprowadzonej
oraz informacji o udzielonych jej świadczeniach zdrowotnych,
w zakresie dotyczącym jej prowadzenia, udostępniania
i przechowywania stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2012 r. poz. 159 i 742), z wyłączeniem obowiązku jej
prowadzenia w postaci elektronicznej.
4. Dokumentacja określona w ust. 3 w przypadku likwidacji izby
wytrzeźwień lub placówki jest przechowywana przez jednostkę
samorządu terytorialnego.”;

4) art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. 1. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają
powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy,
znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub
zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą
zostać doprowadzone do izby wytrzeźwień lub placówki, podmiotu
leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu.
2. W razie braku izby wytrzeźwień lub placówki osoby, o których
mowa w ust. 1, mogą być doprowadzone do jednostki Policji.
3. Funkcjonariusz Policji lub strażnik straży gminnej doprowadzający
osobę w stanie nietrzeźwości do izby wytrzeźwień lub placówki,
jednostki Policji, podmiotu leczniczego albo do miejsca
zamieszkania lub pobytu, zwany dalej „doprowadzającym”,



sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia. Protokół
ten zawiera:
1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy
doprowadzającego;
2) datę i godzinę doprowadzenia;
3) miejsce i okoliczności oraz opis interwencji;
4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej oraz
wiek tej osoby;
5) rodzaj i numer dokumentu tożsamości oraz rysopis osoby
doprowadzonej;
6) adres zamieszkania lub miejsce pobytu osoby doprowadzonej;
7) opis zachowania osoby doprowadzonej w czasie interwencji
i transportu, a w przypadku doprowadzenia do izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji -
z
uwzględnieniem
okoliczności
uniemożliwiających
doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu;
8) wykaz przedmiotów posiadanych przez osobę doprowadzoną;
9) informacje o okolicznościach określonych w art. 401,
będących podstawą przyjęcia do izby wytrzeźwień, placówki
albo jednostki Policji;
10) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą
doprowadzoną po wytrzeźwieniu;
11) miejsce doprowadzenia oraz w przypadku doprowadzenia do
izby wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji - decyzję
dyrektora izby wytrzeźwień, kierownika placówki albo
komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie
przyjęcia.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości osoby
doprowadzonej dane tej osoby niezwłocznie sprawdza i potwierdza
doprowadzający.
5. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki albo
jednostki Policji pozostaje tam aż do wytrzeźwienia, nie dłużej niż
24 godziny. Osoby do lat 18 umieszcza się w odrębnych
pomieszczeniach, oddzielnie od osób dorosłych.
6. Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki,
jednostki Policji, podmiotu leczniczego, w warunkach, o których
mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego
właściwego ze względu na miejsce doprowadzenia. W zażaleniu
osoba doprowadzona może domagać się zbadania zasadności
i legalności doprowadzenia, jak również decyzji o przyjęciu albo
zatrzymaniu oraz prawidłowości ich wykonania.
7. W przypadku gdy zażalenie składa się za pośrednictwem izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji, podmiot ten
przekazuje zażalenie niezwłocznie sądowi określonemu w ust. 6.
Do rozpoznania zażalenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 6
czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,