Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

poz. 555, z późn. zm.). Skarżący ma prawo wziąć udział
w posiedzeniu sądu.
8. W przypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności
doprowadzenia, przyjęcia albo zatrzymania, albo poważnych
nieprawidłowości związanych z ich wykonywaniem sąd określony
w ust. 6 zawiadamia o tym prokuratora i przełożonego
doprowadzającego albo przełożonego osób dokonujących przyjęcia
albo zatrzymania.
9. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, jest żołnierzem, przekazuje
się ją Żandarmerii Wojskowej lub wojskowemu organowi
porządkowemu.
10. O przypadkach uzasadniających wszczęcie postępowania
w sprawie zastosowania obowiązku poddania się leczeniu
odwykowemu dyrektor izby wytrzeźwień, kierownik placówki
albo jednostka Policji zawiadamia niezwłocznie właściwą gminną
komisję rozwiązywania problemów alkoholowych.
11. O przyjęciu do izby wytrzeźwień lub placówki albo o zatrzymaniu
w jednostce Policji zawiadamia się niezwłocznie:
1) w przypadku małoletnich – ich rodziców lub opiekunów oraz
sąd opiekuńczy;
2) w przypadku innych osób – na ich żądanie, wskazane przez
nie osoby.”;

5) po art. 40 dodaje się art. 401–404 w brzmieniu:
„Art. 401. 1. Podstawą przyjęcia osoby doprowadzonej do izby wytrzeźwień,
placówki lub jednostki Policji jest wynik badania na zawartość
alkoholu w organizmie tej osoby wskazujący na stan nietrzeźwości.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się za zgodą
osoby doprowadzonej.
3. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badania, o którym
mowa w ust. 1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50,
poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106,
poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188,
z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z
2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143,
poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66,
poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr
226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr
99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100,
poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz.
1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz.
104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168,
poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98,
poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz.
1307, z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678, Nr 142,
poz. 829, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1430, 1431 i 1438 i Nr 279, poz. 1645
oraz z 2012 r. poz. 886, 1091, 1101, 1327, 1426, 1447 i 1529.




wytrzeźwień lub placówki albo zatrzymuje się w jednostce Policji
wyłącznie w przypadku występowania symptomów wskazujących
na stan nietrzeźwości, potwierdzonych pisemnie przez lekarza lub
felczera izby wytrzeźwień lub placówki, a w przypadku osób
doprowadzonych do jednostki Policji – przez upoważnionego
funkcjonariusza Policji.

Art. 402. 1. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki jest
poddawana niezwłocznie badaniom lekarskim.
2. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki może
zostać poddana badaniu, o którym mowa w ust. 1, również
w przypadku braku zgody na jego przeprowadzenie, jeżeli jej
zachowanie wskazuje na to, że może ona zagrażać swojemu życiu
lub zdrowiu albo życiu lub zdrowiu innych osób.
3. Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki podaje
się, jeżeli wymaga tego jej stan zdrowia, produkty lecznicze,
których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 425 pkt
7.
4. Jeżeli osoba doprowadzona wymaga hospitalizacji, niezwłocznie
przewozi się ją do podmiotu leczniczego. Transport, w zależności
od stanu zdrowia tej osoby, wykonują jednostki Policji, straż
gminna, podmioty wykonujące transport sanitarny lub zespoły
ratownictwa medycznego.
5. Osobę przyjętą do izby wytrzeźwień lub placówki, zwaną dalej
„osobą przyjętą”, poddaje się, za jej zgodą, detoksykacji.

Art. 403. 1. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby wytrzeźwień lub
placówki albo zatrzymaniu w jednostce Policji decyduje
odpowiednio:
1) dyrektor izby wytrzeźwień;
2) kierownik placówki;
3) komendant jednostki Policji.
2. Dyrektor izby wytrzeźwień lub kierownik placówki informuje
jednostkę Policji lub straż gminną o braku wolnych miejsc w izbie
lub placówce.
3. W razie powzięcia przez pracownika izby wytrzeźwień lub
placówki podejrzenia, że osoba doprowadzona popełniła
przestępstwo izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie
jednostkę Policji, podając termin, do którego osoba będzie
przebywać w izbie lub placówce.

Art. 404. Osoba małoletnia doprowadzona do izby wytrzeźwień, placówki lub
jednostki Policji może być zwolniona, niezwłocznie po udzieleniu
jej niezbędnych świadczeń zdrowotnych, na pisemny wniosek
rodziców lub opiekunów.”;

6) art. 41 i 42 otrzymują brzmienie:



„Art. 41. Osobie przyjętej albo zatrzymanej w jednostce Policji odbiera się
środki pieniężne lub inne przedmioty i przekazuje do depozytu.

Art. 42. 1. Wobec osoby przyjętej albo wobec osoby zatrzymanej w jednostce
Policji, która stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego
lub innej osoby, lub niszczy przedmioty znajdujące się
w otoczeniu, może być zastosowany przymus bezpośredni.
2. Przymus bezpośredni zastosowany w:
1) izbie wytrzeźwień lub placówce – polega na przytrzymaniu,
unieruchomieniu, przymusowym podaniu produktu
leczniczego lub izolacji;
2) jednostce Policji – polega na przytrzymaniu, unieruchomieniu
lub izolacji.
3. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego, o którym mowa w ust.
2 pkt 1, i zaprzestaniu jego stosowania decyduje lekarz lub felczer,
który określa rodzaj zastosowanej formy przymusu bezpośredniego
oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie.
4. W jednostkach Policji o zastosowaniu przymusu bezpośredniego,
o którym mowa w ust. 2 pkt 2, i zaprzestaniu jego stosowania
decyduje komendant jednostki Policji lub osoba przez niego
upoważniona, a podczas ich nieobecności – dyżurny jednostki
Policji.
5. Jeżeli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji osób,
o których mowa w ust. 4, o zastosowaniu przymusu
bezpośredniego decyduje oraz przymus ten wykonuje
funkcjonariusz Policji. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego
funkcjonariusz Policji niezwłocznie informuje osoby, o których
mowa w ust. 4.
6. Przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego uprzedza się
osobę, wobec której przymus ten ma być zastosowany. Stosuje się
taką formę przymusu bezpośredniego, która jest możliwie najmniej
uciążliwa dla osoby, wobec której przymus ten ma być
zastosowany. Przy zastosowaniu przymusu bezpośredniego należy
zachować szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
7. Przymus bezpośredni w formie:
1) przytrzymania – polega na doraźnym, krótkotrwałym
unieruchomieniu osoby z użyciem siły fizycznej;
2)
unieruchomienia
–
polega na dłużej trwającym
obezwładnieniu osoby z użyciem pasów, uchwytów,
prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa;
3) przymusowego podania produktu leczniczego – polega na
wprowadzeniu produktu leczniczego do organizmu osoby
w przypadku zagrożenia jej życia lub zdrowia;
4) izolacji – polega na umieszczeniu osoby pojedynczo
w zamkniętym pomieszczeniu.
8. Przymus bezpośredni w formie unieruchomienia lub izolacji może
być stosowany nie dłużej niż 4 godziny. W razie potrzeby



stosowanie przymusu bezpośredniego w tych formach może być
przedłużone na następne okresy, nie dłuższe niż 6-godzinne.
9. Pracownik wyznaczony przez dyrektora izby wytrzeźwień lub
kierownika placówki albo funkcjonariusz Policji wyznaczony
przez komendanta jednostki Policji lub osobę przez niego
upoważnioną, a podczas ich nieobecności – dyżurnego jednostki
Policji, jest obowiązany do kontroli stanu fizycznego i zachowania
osoby, wobec której zastosowano przymus bezpośredni w formie
unieruchomienia lub izolacji, nie rzadziej niż co 15 minut, również
w czasie snu tej osoby oraz niezwłocznie po zaprzestaniu
stosowania przymusu bezpośredniego.
10. Przymus bezpośredni może trwać tylko do czasu ustania przyczyn
jego zastosowania.”;

7) po art. 42 dodaje się art. 421–425 w brzmieniu:
„Art. 421. 1. O zwolnieniu osoby przyjętej z izby wytrzeźwień lub placówki
decyduje odpowiednio dyrektor izby wytrzeźwień, kierownik
placówki lub upoważniona przez niego osoba, na podstawie
badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej,
biorąc pod uwagę opinię lekarza lub felczera.
2. O zwolnieniu osoby zatrzymanej z jednostki Policji decyduje
komendant jednostki Policji lub upoważniona przez niego osoba,
na podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby
zwalnianej, w miarę potrzeb biorąc pod uwagę opinię lekarza lub
felczera.
3. W przypadku braku zgody osoby zwalnianej na przeprowadzenie
badania, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się ją na podstawie
opinii lekarza lub felczera izby wytrzeźwień lub placówki.
4. Osobę małoletnią po wytrzeźwieniu przekazuje się rodzicom lub
opiekunom, a w przypadku ich niezgłoszenia się – najbliższej
placówce interwencyjnej.

Art. 422. 1. Za pobyt w izbie wytrzeźwień, placówce lub jednostce Policji od
osoby przyjętej pobierana jest opłata.
2. Opłata za pobyt:
1) w izbie wytrzeźwień lub placówce – stanowi dochód jednostki
samorządu terytorialnego;
2) w jednostce policji – stanowi dochód budżetu państwa.
3. Opłata za pobyt w izbie wytrzeźwień lub placówce obejmuje także
udzielone świadczenia zdrowotne, podane produkty lecznicze oraz
detoksykację.
4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, jest określana przez:
1) organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego
w drodze uchwały – w odniesieniu do opłaty za pobyt w izbie
wytrzeźwień lub placówce;
2) wojewodę w drodze zarządzenia – w odniesieniu do opłaty za
pobyt w jednostce Policji.



5. Określając wysokość opłaty organ stanowiący jednostki samorządu
terytorialnego albo wojewoda uwzględnia przeciętny koszt pobytu
osoby przyjętej albo zatrzymanej w jednostce Policji.
6. Maksymalna wysokość opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień,
placówce lub jednostce Policji wynosi 300 zł.
7. Kwota maksymalnej wysokości opłaty za pobyt w izbie
wytrzeźwień, placówce lub jednostce Policji podlega corocznej
waloryzacji o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem, w poprzednim roku kalendarzowym.
8. Średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych
ogółem, o którym mowa w ust. 7, ustala się na podstawie
komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227,
z późn. zm.).
9. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w terminie do dnia
15 lutego, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej ,,Monitor Polski”, maksymalną
wysokość opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień, placówce lub
jednostce Policji, po waloryzacji.
10. W wyjątkowych przypadkach, kierując się szczególnym
charakterem placówki, organy jednostek samorządu terytorialnego
mogą postanowić, w drodze uchwały, o odstąpieniu od pobierania
opłat przez tę placówkę.
11. Termin uiszczenia opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień, placówce
lub jednostce Policji wynosi 14 dni od dnia doręczenia wezwania
do jej uiszczenia. Do doręczeń stosuje się przepisy ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.
U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.).
12. Roszczenie o uiszczenie opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień,
placówce lub jednostce Policji przedawnia się z upływem 3 lat od
dnia, w którym upłynął termin płatności.
13. Obowiązek uiszczenia opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień,
placówce lub jednostce Policji nie powstaje, jeżeli wezwanie,
o którym mowa w ust. 11, zostało doręczone po upływie 3 lat od
dnia zwolnienia z izby wytrzeźwień, placówki lub jednostki
Policji.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134,
poz. 903, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz.
1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118, 251, 637, 664 i 1548.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509,
z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170,
poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008
r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 182, poz.
1228 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 6, poz. 18, Nr 34, poz. 173, Nr 106, poz. 622 i Nr 186, poz. 1100 oraz z
2012 r. poz. 1101 i 1529.