Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 5 –
Art. 4. W sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właściwości wojewody,
w których wojewoda jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania lub w których
organem wyższego stopnia jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, nie stosuje się
przepisu art. 20 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w
województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206, z późn. zm.).
Art. 5. 1. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie należących do
właściwości konsulów stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach
konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz. 1823, z późn. zm.), o ile
ustawa nie stanowi inaczej.
2. W zakresie nieuregulowanym przepisami działu IV do wydawania, cofania lub
unieważniania wiz krajowych lub przedłużenia okresu ich ważności lub okresu pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objętego tymi wizami stosuje się
przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca
2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy), zwanego dalej
„Wspólnotowym Kodeksem Wizowym” .
Art. 6. 1. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu prowadzonym na
podstawie przepisów ustawy może odstąpić od ich uzasadnienia w części dotyczącej
uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Nie można odstąpić od sporządzenia uzasadnienia w części dotyczącej stwierdzenia
przesłanki polskiego pochodzenia cudzoziemca.
Art. 7. 1. Organ:
1)
prowadzący postępowanie w sprawach o:
a)
wydanie cudzoziemcowi wizy,
b)
przedłużenie okresu ważności wydanej wizy lub okresu pobytu objętego tą wizą,

poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r.
Nr 116, poz. 731, Nr 163, poz. 1012, Nr 220, poz. 1425 i 1431 i Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 42, poz. 341,
Nr 79, poz. 662 i Nr 131, poz. 1075, z 2010 r. Nr 40, poz. 222 i Nr 155, poz. 1037 oraz z 2011 r. Nr 80,
poz. 432, Nr 85, poz. 458 i Nr 230, poz. 1370.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz. 230 oraz z 2011 r. Nr 22,
poz. 114, Nr 92, poz. 529, Nr 163, poz. 981 i Nr 185, poz. 1092.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1808,
z 2007 r. Nr 180, poz. 1280 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, z 2010 r. Nr 81, poz. 531
i Nr 167, poz. 1131 oraz z 2012 r. poz. 161.
– 6 –
c)
udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt
stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
zwanego dalej „zezwoleniem na pobyt rezydenta długoterminowego UE”,
d)
zobowiązanie cudzoziemca do powrotu,
2)
podejmujący czynności kontrolne wobec cudzoziemca
– poucza cudzoziemca pisemnie w języku dla niego zrozumiałym o zasadach i trybie
postępowania oraz o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach.
2. W przypadku postępowania w sprawach o zobowiązanie cudzoziemca do powrotu,
w pouczeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się także informację o możliwości:
1)
wystąpienia z roszczeniem przeciwko podmiotowi powierzającemu wykonywanie pracy
cudzoziemcowi oraz wyegzekwowania orzeczenia wydanego przeciwko takiemu
podmiotowi, w związku z zaległym wynagrodzeniem, również w przypadku wykonania
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
2)
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na okres trwania postępowania
karnego toczącego się przeciwko podmiotowi powierzającemu wykonywanie pracy,
w którym cudzoziemiec występuje w charakterze pokrzywdzonego:
a)
w wyniku przestępstwa powierzenia wykonywania pracy w warunkach
szczególnego wykorzystania, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom
przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
poz. 769),
b)
małoletniego przebywającego bez ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, któremu powierzono wykonywanie pracy
w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674 i 675), zwane
dalej „wykonywaniem pracy”;
3)
podjęcia innych działań przeciwko podmiotowi powierzającemu wykonywanie pracy
cudzoziemcowi, w szczególności zawiadomienia właściwych organów.
Art. 8. 1. Wnioski w sprawach uregulowanych w ustawie sporządza się w języku
polskim.
2. Dokumenty sporządzone w języku obcym służące za dowód w postępowaniu
prowadzonym na podstawie ustawy składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski,
dokonanym przez tłumacza przysięgłego.
– 7 –
3. Wniosek o wydanie wizy przez konsula oraz dokumenty sporządzone w języku
obcym służące za dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy przed
konsulem składa się w języku wskazanym przez konsula.
4. W protokołach przesłuchania cudzoziemców, w sprawach uregulowanych w ustawie,
podaje się imię i nazwisko tłumacza.
Art. 9. 1. W sprawach uregulowanych w ustawie pisma doręcza się osobom fizycznym
pod wskazanym przez nie adresem albo w każdym miejscu, w którym się adresata zastanie.
2. Cudzoziemcom pozbawionym wolności pisma doręcza się za pośrednictwem
administracji zakładu, w którym przebywają.
3. W razie wyjazdu za granicę w rozumieniu art. 1–3 ustawy z dnia 12 października
1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 67, z 2010 r. Nr 164,
poz. 1108 oraz z 2011 r. Nr 50, poz. 255 i Nr 217, poz. 1280), zwaną dalej „granicą”, stosuje
się przepisy art. 40 § 4 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267).
Art. 10. W toku postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustawy nie stosuje
się art. 73 § 1 i 1a, art. 79 § 2 oraz art. 81 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego, jeżeli cudzoziemiec będący stroną postępowania przebywa
za granicą i nie ustanowił pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 11. 1. W toku postępowań prowadzonych na podstawie przepisów ustawy
funkcjonariusze Straży Granicznej mogą:
1)
przeprowadzać wywiad środowiskowy lub
2)
ustalać miejsce pobytu małżonka lub innego członka rodziny cudzoziemca, a także
osoby, z którą cudzoziemca łączą więzi o charakterze rodzinnym.
2. Wywiad środowiskowy obejmuje zebranie informacji dotyczących:
1)
danych cudzoziemca, wobec którego prowadzone jest postępowanie, o którym mowa
w ust. 1;
2)
miejsca pobytu cudzoziemca;
3)
członków rodziny cudzoziemca oraz osób, z którymi zamieszkuje on we wspólnym
gospodarstwie domowym;
4)
wykonywania przez cudzoziemca pracy lub prowadzenia działalności gospodarczej;
5)
podjęcia lub kontynuowania przez cudzoziemca nauki lub szkolenia zawodowego;
– 8 –
6)
sytuacji materialnej i warunków bytowych cudzoziemca;
7)
podejmowania przez cudzoziemca działań mogących mieć wpływ na ochronę
bezpieczeństwa i porządku publicznego albo stanowiących zagrożenie dla obronności
lub bezpieczeństwa państwa;
8)
okoliczności, których istnienie mogłoby mieć wpływ na rozstrzygnięcie w postępowaniu
prowadzonym wobec cudzoziemca.
3. Jeżeli w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, nie potwierdzono informacji
podanych przez cudzoziemca lub zgromadzone informacje okazały się sprzeczne albo
nasuwają wątpliwości odnośnie do ich prawdziwości, funkcjonariusze Straży Granicznej
mogą dokonać sprawdzenia lokalu, który cudzoziemiec wskazał jako miejsce swego pobytu.
Do sprawdzenia lokalu nie stosuje się przepisu art. 79 § 1 Kodeksu postępowania
administracyjnego.
4. Funkcjonariusz Straży Granicznej dokonujący sprawdzenia lokalu, o którym mowa
w ust. 3, ma prawo:
1)
wejścia do lokalu,
2)
żądania okazania rzeczy i przedmiotów należących do cudzoziemca i zamieszkującego
z nim członka rodziny,
3)
żądania udzielenia wyjaśnień
– w celu potwierdzenia pobytu cudzoziemca w sprawdzanym lokalu.
5. Podczas przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 4, powinien być obecny
cudzoziemiec lub osoba trzecia, jeżeli lokal znajduje się w jej posiadaniu, albo inny dorosły
domownik. Czynności te są podejmowane i przeprowadzane w godzinach od 6.00 do 22.00.
6. Czynności, o których mowa w ust. 4, funkcjonariusze Straży Granicznej
przeprowadzają za zgodą cudzoziemca lub osoby trzeciej, jeżeli lokal znajduje się w jej
posiadaniu, albo innego dorosłego domownika. Czynności te wymagają późniejszego
udokumentowania.
7. W przypadku gdy cudzoziemiec nie wyrazi zgody na dokonanie sprawdzenia lokalu
albo utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie czynności, o których mowa w ust. 4, uznaje
się, że informacje o faktycznym miejscu pobytu cudzoziemca nie zostały potwierdzone.
8. Jeżeli dokonanie sprawdzenia lokalu nie jest możliwe z przyczyn niezależnych od
cudzoziemca, funkcjonariusze Straży Granicznej informują o tym fakcie organ prowadzący
postępowanie oraz przekazują temu organowi informacje zgromadzone w toku czynności,
o których mowa w ust. 1.
– 9 –
Art. 12. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
sposób przeprowadzania przez funkcjonariuszy Straży Granicznej wywiadu
środowiskowego;
2)
miejsce i czas przeprowadzania wywiadu, o którym mowa w pkt 1;
3)
formę sprawozdania z wywiadu, o którym mowa w pkt 1.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni konieczność takiej organizacji przeprowadzenia wywiadu
środowiskowego, aby możliwe było zebranie informacji niezbędnych do postępowań
prowadzonych na podstawie ustawy oraz poszanowanie sfery prywatności cudzoziemca.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
sposób dokonania przez funkcjonariuszy Straży Granicznej sprawdzenia lokalu,
o którym mowa w art. 11 ust. 3;
2)
dokumenty upoważniające do dokonania sprawdzenia lokalu, o którym mowa w art. 11
ust. 3, oraz sposób dokumentowania tego sprawdzenia.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni cel sprawdzenia lokalu, o którym mowa w art. 11 ust. 4, oraz
poszanowanie sfery prywatności osób, których sprawdzenie dotyczy.
Art. 13. W rejestrach i ewidencji prowadzonych na podstawie ustawy mogą być
przetwarzane następujące dane lub informacje dotyczące cudzoziemca:
1)
imię (imiona) i nazwisko;
2)
imię (imiona) i nazwiska poprzednie;
3)
nazwisko rodowe;
4)
płeć;
5)
imię ojca;
6)
imię i nazwisko rodowe matki;
7)
data urodzenia, a w razie braku dokumentu potwierdzającego datę urodzenia −
prawdopodobny rok urodzenia;
8)
miejsce i państwo urodzenia;
9)
rysopis:
a)
wzrost w centymetrach,
b) kolor oczu,
c)
znaki szczególne;