Poselski projekt ustawy o Narodowym Programie Zatrudnienia

interesów państwa jak i zagwarantowanie właściwego udzielania kredytów przez banki
komercyjne. Taka kontrola ma nie dopuścić to łamania zasad udzielania kredytów przez
banki.

Art. 124: zgodnie z tym przepisem Rada Nadzorcza BGK ma przedstawiać ministrowi
właściwemu do spraw pracy, oraz ministrowi właściwemu w sprawach finansów publicznych
sprawozdania w zakresie zadań dotyczących Programu. Ma to na celu bieżącą kontrolę
wykonania Programu. Sprawozdania składne będą do dnia 15 marca roku następującego po
każdym roku realizacji Programu.

Rozdział 3. Nadzór i kontrola prowadzone przez Komisję Nadzoru Finansowego

Art. 125: zgodnie z tym przepisem Komisja Nadzoru Finansowego zobligowana jest składać
ministrowi właściwemu do spraw pracy, ministrowi właściwemu w sprawach finansów
publicznych, a także Prezesowi Rady Ministrów półroczne raporty dotyczące udzielania
kredytów, o których mowa w art. 90 projektu ustawy. Ma to za zadanie dostarczenie
informacji wskazanym członkom Rady Ministrów o realizacji tego Programu.

Rozdział 4. Nadzór i kontrola prowadzone przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów

Art. 126: zgodnie z tym przepisem włączono do kompetencji Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów monitorowanie pomocy publicznej udzielanej poprzez
Narodowy Program Zatrudnienia. Oznacza to objęcie programu zasadami dotyczącymi
pomocy publicznej.

DZIAŁ VI. PRZEPISY KARNE

Art. 127 i 128: dział VI projektowanej ustawy określa odpowiedzialność osób za popełnienie
czynów zabronionych przeciwko przepisom ustawy. Odpowiedzialność ta dotyczy zarówno
osób ubiegających się o pomoc określoną w ustawie (art. 127 ust. 1 i 3), jak również osób
uczestniczących w procesie przyznawania tej pomocy (art. 127 ust. 2 i 3, art. 128).
Przesłankami wypełniającymi znamiona czynu zabronionego są dokumenty podrobione,
przerobione, nieprawdziwe oraz nierzetelne. Ponadto przesłanką odpowiedzialności są

140
wszelkie przejawy dyskryminacji ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię,
pochodzenie, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie czy też
przynależność związkową. Najniższą karą w przypadku popełnienia powyższego czynu
zabronionego jest grzywna w kwocie nie niższej 10 000 zł. Określenie odpowiedzialności, o
której mowa w niniejszym Dziale ma zapobiegać jakimkolwiek nadużyciom i w procesie
przyznawania pomocy na podstawie przepisów ustawy o Narodowym Programie
Zatrudnienia.
Postanowienia te mają przede wszystkim spełniać funkcję prewencji generalnej – zniechęcać
do działań o charakterze korupcyjnym, lub dyskryminacyjnym, odstraszać potencjalnych
oszustów. Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez penalizację bezprawnych zachowań
mogących wystąpić w procesie przyznawania pomocy.


DZIAŁ VII. PRZEPSIY ZMIENIAJ CE

W związku z realizacją tego Programu, konieczne jest wprowadzenie zmian w szeregu ustaw,
w celu zachowania spójności systemu prawa w Polsce. Rozwiązanie problemu powiązań i
odesłań pomiędzy obowiązującymi przepisami jest konieczne, gdyż szereg obowiązujących
przepisów odwołuje się wprost do konkretnych przepisów innych ustaw bądź do konkretnych
instytucji zawartych w tych ustawach. Z uwagi na powyższe należało wprowadzić zmiany w
obowiązujących przepisach, aby po wejściu w życie projektowanej ustawy można było
stworzyć normy prawne o tym samym lub odpowiednim zakresie (lub celu regulacji).
W związku z powyższym, przepisy innych ustaw w polskim systemie prawa odwołujące się
do uchylanych bądź zmienianych regulacji, muszą być zachowane w odrębnych ustawach, w
wielu przypadkach wymagają też zmian o charakterze legislacyjnym, wykraczającym poza
potrzeby wynikające z dążenia do jednolitości pojęciowej.
Część wprowadzonych zmian ma charakter porządkowy i dostosowujący - są skutkiem
uporządkowania materii, która obecnie jest po części regulowana w wielu aktach prawnych.
W rozdziale tym zawarte zostały również zmiany o charakterze merytorycznym.
Wprowadzono szereg zmian dotychczas obowiązujących przepisów, które w swej treści
odwołują się do poszczególnych przepisów lub instytucji ustaw, które obecnie obowiązują.


141
Art. 129: w tym przepisie projektu ustawy dokonywana jest nowelizacja ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych22, wprowadzająca preferencje dotyczące
podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych dla podmiotów
prowadzących działalność gospodarczą oraz zatrudniających określoną liczbę osób do 35
roku życia.
W art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych uregulowano zagadnienie maksymalnych
stawek podatku od nieruchomości. Stawki podatku wprowadzone są na terenie danej gminy
uchwałą jej rady – w granicach stawek maksymalnych wynikających z ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych oraz corocznych waloryzacji dokonywanych na podstawie art. 20 tej
ustawy. Projekt niniejszej ustawy nowelizuje art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
poprzez dodanie do niej ust. 1a, zgodnie z którym maksymalna stawka podatku dla gruntów,
budynków i budowli – związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (stawka o
której mowa w art.5 ust. 1 pkt. 1 lit. a), pkt 2 lit b-d i pkt 3) zmniejszona będzie do 50%
stawki maksymalnej. Preferencja dotyczyła będzie jednak wyłącznie tych podatników, którzy
zatrudnili w pełnym wymiarze czasu pracy w trakcie roku kalendarzowego co najmniej
siedmiu pracowników, w wieku do 35 roku życia na okres nie krótszy niż dwa lata na terenie
gmin zdegradowanych ekonomicznie i uzyskania w każdym z tych lat przychodów w
wysokości mniejszej niż 1 300 000 zł w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Obniżenie stawki stosuje się wyłącznie w stosunku do nieruchomości i obiektów
budowlanych położonych na terenie gmin zdegradowanych ekonomicznie, o których mowa w
odrębnych przepisach. Wprowadzenie tej nowej preferencyjnej stawki maksymalnej nie
pozbawi rady gminy – tak jak i w dotychczasowym stanie prawnym - określenia stawki w
wysokości niższej niż maksymalna ustawowa.
W art. 10 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nowelizacja wprowadza z kolei ust. 2a,
który obniża o 50% stawkę maksymalną w podatku od środków transportowych. W
przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w trakcie roku kalendarzowego co
najmniej siedmiu pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, w wieku do 35
roku życia na okres nie krótszy niż 2 lata na terenie gmin zdegradowanych ekonomicznie i
uzyskania w każdym z tych lat przychodów w wysokości mniejszej niż 1 300 000 zł w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, maksymalna stawka podatku, wynosić będzie
50% stawki maksymalnej. Biorąc jednak pod uwagę regulację Dyrektywy Rady UE
1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury

22 Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613.

142
przez pojazdy ciężarowe, rozszerzono zakres ust. 3 art. 10 także na przypadek nowej stawki
maksymalnej i wskazano, że w przypadku, gdy górna granica stawki podatku, w tym
„obniżona” maksymalna, okaże się niższa od odpowiedniej stawki minimalnej, określonej w
załącznikach nr 1-3 do ustawy, górnej granicy stawki nie uwzględnia się. W tym przypadku
rada gminy przyjmuje stawkę podatku od środków transportowych dla poszczególnych
rodzajów pojazdów w wysokości odpowiedniej stawki, określonej w załącznikach nr 1-3 do
ustawy.

Art. 130: Przepis ten wprowadza do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych23 definicję określającą nową kategorię podatnika. W ustawie nowelizującej
dodano pkt 28 w art. 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. który definiuje pojęcie młodym
przedsiębiorcy. Tą kategorią mogą być osoby fizyczne, które nie ukończyły 35 roku życia,
utrzymujące przez co najmniej 3 lata podatkowe faktyczne przeciętne zatrudnienie na
poziomie nie niższym niż trzy osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy (do 35
roku życia), osiągające przychody z działalności gospodarczej w każdym roku podatkowym
w wysokości mniejszej niż 1 300 000 zł oraz prowadzące działalność usługową oraz
działalność wytwórczą na terenie gmin zdegradowanych ekonomicznie, z wyłączeniem:
1) przychodów osiąganych w zakresie wolnych zawodów,
2) z działalności usługowej w zakresie handlu,
3) ze świadczenia usług związanych z produkcją zwierzęcą (PKWiU 01.62.10.0),
4) z działalności rybaków morskich i zalewowych w zakresie sprzedaży ryb i innych
surowców pochodzących z własnych połowów, z wyjątkiem sprzedaży konserw oraz
prezerw z ryb i innych surowców z połowów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 i
5-10 ustawy o podatku dochodowym,
5) z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku będących środkami trwałymi,
ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz
składników majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona
zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł, nieujętych
w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed
zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym

23 Dz. U. z 2012 r. poz. 361.

143
dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został
wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.
W pkt 2 znowelizowano przepis, na podstawie którego umożliwia się dziecku, rozliczającemu
się wspólnie z rodzicami na uzyskiwanie dochodów z minipracy.
W pkt 3 proponuje się aby młody przedsiębiorca uprawniony został do obniżenia dochodu o
wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym w najbliższych
kolejno po sobie następujących dziewięciu latach podatkowych (dla pozostałej grupy
podatkowej okres ten wynosi 5 lat). Wprowadzenie wydłużonego okresu rozliczania straty ma
pozwolić tej grupie podatnikom w większym zakresie rozwinąć działalność, wiążącej się z
poniesieniem znaczących wydatków inwestycyjnych, gdzie przychody pojawiają się w
późniejszym okresie ich działalności.
W pkt 5 proponuje się uchylenie zwolnień podatkowych aktualnie obowiązujących w ustawie
o podatku dochodowym od osób fizycznych. Likwidacja niektórych zwolnień pozwoli na
pozyskanie środków finansowych na realizację założeń projektowanej ustawy.
Zmiany w pkt 6 wyłączają z kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych
lub niepostawionych do dyspozycji świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk
szkoleniowych. Celem tych zmian jest zniechęcenie pracodawców do zalegania z
należnościami wobec osób odbywających praktyki szkoleniowe.
Zmiany w pkt 7 nakładają obowiązek na przedsiębiorcę przyjmującego praktykanta na
odbycie odpłatnej praktyki szkoleniowej. Przedsiębiorca ten zgodnie z proponowanym
przepisem jest płatnikiem obowiązanym do poboru zaliczek od świadczeń pieniężnych
wypłacanych z tytułu odbywania praktyk szkoleniowych.
W pkt 8 tego artykułu wprowadzono dwie istotne zmiany dotyczące art. 44 ustawy.
Wprowadza on mianowicie preferencję podatkową dla młodych przedsiębiorców. Wysokość
płaconych przez te podmioty zaliczek zostanie zmniejszona o 50%. Preferencja ta ułatwi im
prowadzenie działalności gospodarczej. Ponieważ zaliczki które będą regularnie uiszczali
będą niższe, będą oni dysponowali większymi środkami finansowymi co pozwoli
zdynamizować prowadzoną działalność. W punkcie tym uchyla się także preferencja dla,
którzy po raz pierwszy rozpoczęli prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.
Preferencja ta przyczynia się do obniżenia dochodów budżetowych i jej utrzymywanie nie jest
celowe.


144