Poselski projekt ustawy o zasadach planowania i realizacji polityki społecznej

Druk nr 665

Warszawa, 16 stycznia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zasadach planowania i realizacji
polityki społecznej.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Krzysztofa Michałkiewicza.

(-) Waldemar Andzel; (-) Piotr Babinetz; (-) Piotr Cybulski; (-) Witold
Czarnecki; (-) Marzenna Drab; (-) Jan Dziedziczak; (-) Adam Gawęda;
(-) Zbigniew Girzyński; (-) Jerzy Gosiewski; (-) Dariusz Kaczanowski;
(-) Mariusz Kamiński; (-) Sławomir Kłosowski; (-) Leonard Krasulski;
(-) Ewa Malik; (-) Gabriela Masłowska; (-) Jerzy Materna; (-) Anna
Paluch; (-) Marek Polak; (-) Józef Rojek; (-) Edward Siarka; (-) Piotr
Stanke; (-) Marek Suski; (-) Aleksander Marek Szczygło; (-) Jolanta
Szczypińska; (-) Stanisław Szwed; (-) Beata Szydło; (-) Robert Telus;
(-) Grzegorz Tobiszowski; (-) Teresa Wargocka; (-) Jadwiga Wiśniewska;
(-) Tadeusz Woźniak; (-) Sławomir Zawiślak; (-) Zbigniew Ziobro.
Projekt


Ustawa
z dnia .............
o zasadach planowania i realizacji polityki społecznej


Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1
Ustawa określa zasady planowania, realizacji i oceny polityki społecznej prowadzonej w ramach
polityki rozwoju oraz w ramach przedsięwzięć Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia, rozwoju
zasobów ludzkich i integracji społecznej, a także podmioty realizujące tę politykę.

Art. 2
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) instrumenty aktywnej integracji - usługi o charakterze zatrudnieniowym, edukacyjnym,
zdrowotnym i społecznym realizowane w szczególności w ramach pracy socjalnej, mające na
celu przywrócenie możliwości lub zdolności zatrudnienia oraz integrację społeczną osób;
2) polityce społecznej – oznacza to działania podejmowane przez administrację publiczną oraz
partnerów społecznych i gospodarczych podejmowanych i realizowanych w zakresie
zatrudnienia, zabezpieczenia społecznego, edukacji, zdrowia, kultury, kultury fizycznej i
sportu oraz mieszkalnictwa
3) partnerach
społecznych i gospodarczych - oznacza to partnerów społecznych i gospodarczych
w rozumieniu przepisów o zasadach prowadzenia polityki rozwoju;
4) politykach
szczegółowych - oznacza to obszar polityki społecznej objęty jednym lub kilkoma
działami administracji rządowej, w rozumieniu przepisów o działach administracji rządowej
lub obszar polityki społecznej obejmujący kwestie społeczne z różnych działów administracji
rządowej;
5) program
aktywności lokalnej – program realizowany na zasadach partnerstwa samorządowych
jednostek organizacyjnych, a w szczególności instytucji realizujących zadania z zakresu
pomocy społecznej, kultury, edukacji, służby zdrowia oraz organizacji pozarządowych
skierowany do grupy osób w ramach konkretnego środowiska lub członków danej

społeczności,
6) programach operacyjnych - oznacza to programy operacyjne w rozumieniu przepisów o
zasadach prowadzenia polityki rozwoju, służących osiąganiu celów, o których mowa w art. 3
ust. 1, przy wykorzystaniu środków publicznych;
7) właściwych ministrach – oznacza to ministrów właściwych dla danego działu administracji
rządowej.


1
Art. 3
1. Celem polityki społecznej państwa jest zapewnienie spójności i solidarności społecznej oraz
zagwarantowanie realizacji praw społecznych obywateli.
2. Polityka
społeczna jest realizowana w szczególności z wykorzystaniem zasad:
1) pomocniczości, obejmującej pierwszeństwo i samodzielność obywateli i jednostek
samorządu terytorialnego tworzących wspólnotę samorządową na określonym terytorium
w programowaniu, realizacji i ocenie polityki społecznej z uwzględnieniem
zagwarantowania określonych praw społecznych;
2) partnerstwa, obejmującej współpracę władz publicznych i partnerów społecznych i
gospodarczych w programowaniu, realizacji i ocenie polityki społecznej;
3) koordynacji, obejmującej współdziałanie instytucji publicznych w programowaniu,
realizacji i ocenie polityki społecznej, tak aby instytucje, środki i instrumenty stanowiły
spójny system polityki państwa;
4) komplementarności, obejmującej ocenę wzajemnego wpływu poszczególnych działań w
programowaniu realizacji i ocenie polityki społecznej przez władze publiczne;
5) prognozowania, obejmującej diagnozowanie ryzyk i problemów społecznych celem
efektywnego programowania i realizacji polityki społecznej;
6) efektywności, obejmującej obowiązek tworzenia i realizowania pomiaru oraz badań
efektywności realizowanej polityki społecznej oraz wspierania i promowania działań
innowacyjnych i najbardziej efektywnych;
7) uczestnictwa, obejmującej zespół działań zmierzających do programowania, realizacji i
oceny polityki Unii Europejskiej na rzecz budowy wspólnotowej polityki społecznej, w
tym w realizacji metody otwartej koordynacji.
3. Polityka społeczna finansowana jest ze środków publicznych, w tym środków budżetu Unii
Europejskiej oraz środków prywatnych.
4. Polityka
społeczna jest realizowana przez polityki szczegółowe:
1) politykę zatrudnienia obejmującą sprawy z działu administracji rządowej „praca”, w
szczególności działania w zakresie stosunków pracy, poprawy warunków pracy,
wynagrodzeń i świadczeń pracowniczych;
2) politykę rynku pracy obejmującą sprawy z działu administracji rządowej „praca”, w
szczególności działania w zakresie aktywizacji zawodowej, promocji zatrudnienia,
łagodzenia skutków bezrobocia;
3) politykę zabezpieczenia społecznego obejmującą sprawy z działu administracji rządowej
„zabezpieczenie społeczne”, w szczególności działania na rzecz realizacji prawa do
ubezpieczeń społecznych, rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych,
pomocy społecznej i świadczeń rodzinnych, wzmacniania potencjału organizacji
pozarządowych do działań w sferze społecznej i współpracy z sektorem publicznym;
4) politykę rodzinną obejmującą sprawy z działu administracji rządowej „sprawy rodziny”, w
szczególności działania na rzecz rozwoju, wsparcia i ochrony rodziny oraz
przeciwdziałania patologiom i dyskryminacji w rodzinie;
5) politykę edukacyjną obejmującą sprawy z działu administracji rządowej „oświata i
wychowanie” w szczególności w zakresie kształcenia, nauczania, wychowania, kultury
fizycznej dzieci i młodzieży, organizacji dziecięcych i młodzieżowych, w tym systemu
dofinansowania zadań państwa realizowanych przez te organizacje oraz udzielania
pomocy materialnej dzieciom i młodzieży;

2
6) politykę ochrony zdrowia obejmującą sprawy z działu administracji rządowej „zdrowie”,
w szczególności w zakresie realizacji prawa do ochrony zdrowia oraz zasad organizacji
opieki zdrowotnej;
7) politykę upowszechniania kultury obejmującą sprawy z działu administracji rządowej
„kultura i ochrona dziedzictwa narodowego”, w szczególności w zakresie działań na rzecz
dostępu do edukacji kulturalnej, dostępu do bibliotek i czytelnictwa oraz podtrzymywania
i upowszechniania kultury narodowej i państwowej;
8) politykę mieszkaniową obejmującą sprawy z działu administracji rządowej
„budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa”, w szczególności działania na
rzecz poprawy poszanowania, ochrony i realizacji prawa do mieszkania dla wszystkich
przez wspieranie rozwoju mieszkalnictwa socjalnego, społecznego oraz mieszkań
chronionych;
9) politykę upowszechniania kultury fizycznej i turystyki obejmującą sprawy z działu
administracji rządowej „kultura fizyczna i sport” oraz „turystyka”, w szczególności
upowszechniania kultury fizycznej, rekreacji i rehabilitacji ruchowej oraz
upowszechniania turystyki.
5. Polityki szczegółowe jako kwestie społeczne obejmują w szczególności politykę wobec
niepełnosprawności, osób starych, dzieci i młodzieży.

Art. 4
1. Politykę społeczną prowadzą:
1) w skali kraju – Rada Ministrów, w szczególności minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego, minister właściwy do spraw pracy, a w zakresie programów
operacyjnych współfinansowanych ze środków pochodzących ze źródeł zagranicznych
minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego oraz właściwi ministrowie;
2) w skali województwa – samorząd województwa, przy pomocy jednostek i instytucji
publicznych realizujących i odpowiadających za polityki szczegółowe w województwie,
3) w skali lokalnej - samorząd powiatowy i gminny, w szczególności przy pomocy jednostek i
instytucji publicznych realizujących i odpowiadających za polityki szczegółowe w powiecie
i gminie.
2. Programowanie i realizacja polityki społecznej jest koordynowana przez Prezesa Rady Ministrów.
3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 2, Prezes Rady Ministrów powołuje, w drodze
zarządzenia, Pełnomocnika do spraw polityki społecznej, zwanego dalej „Pełnomocnikiem”,
określając jego strukturę oraz środki niezbędne do realizacji zadań wynikających z ustawy.
4. Pełnomocnik w szczególności:
1) koordynuje przygotowanie, realizację i ocenę Strategii Polityki Społecznej;
2) gromadzi, przetwarza, analizuje informacje, w tym statystyczne na temat realizacji
polityki społecznej w kraju;
3) inicjuje przeprowadzanie badań jakościowych i ilościowych w celu podniesienia poziomu
wiedzy w zakresie, o którym mowa w pkt 2, i w tym celu może konsultować się z
ekspertami;
4) przedstawia opinie i wnioski w zakresie dostosowań i zmian w kierunkach i sposobach
realizacji strategii oraz programów operacyjnych;
5) upowszechnia i promuje dobre praktyki z zakresu realizacji polityki społecznej.
6. Szczegółowe zadania oraz organizację podmiotów, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy
właściwe dla tych podmiotów.

3

Art. 5
1. Politykę społeczną prowadzi się na podstawie:
1) Krajowej strategii polityki społecznej;
2) wojewódzkiej strategii polityki społecznej;
3) powiatowej strategii polityki społecznej;
4) gminnej strategii polityki społecznej.
2. Politykę społeczną realizuje się, przy pomocy:
1) programów operacyjnych;
2) regionalnych programów operacyjnych;
3) programów rządowych, resortowych lub samorządowych;

Rozdział 2
Planowanie polityki społecznej

Art. 6
1. Planowanie polityki społecznej odbywa się przez opracowywanie i przyjęcie:
1) Krajowej strategii polityki społecznej;
2) wojewódzkich strategii polityki społecznej;
3) powiatowych strategii polityki społecznej;
4) gminnych strategii polityki społecznej.
2. Strategie, o których mowa w ust. 1, obejmują okres niewykraczający poza okres objęty
obowiązującą strategią rozwoju kraju, o której mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 roku o
zasadach prowadzenia polityki rozwoju.
3. Strategie, o których mowa w ust. 1 zawierają w szczególności:
1) diagnozę sytuacji w odniesieniu do polityki społecznej;
2) prognozę trendów rozwojowych w zakresie objętym strategią;
3) określenie celów strategicznych polityki społecznej;
4) określenie kierunków interwencji podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1;
5) określenie systemu realizacji oraz ram finansowych;
6) wskaźniki realizacji.

4. Politykę państwa w zakresie polityki społecznej określa Krajowa strategia polityki społecznej,
uwzględniająca zasady realizacji wytycznych i zaleceń Europejskiej Strategii Zatrudnienia,
priorytetów Unii Europejskiej w zakresie zabezpieczenia społecznego, integracji społecznej, edukacji
oraz przeciwdziałania dyskryminacji.
5. Krajowa strategia polityki społecznej jest strategią sektorową, w rozumieniu ustawy z dnia 6
grudnia 2006 roku o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, z zastrzeżeniem ust. 6-10.
6. Krajowa strategia polityki społecznej określa priorytety w zakresie:
1) zatrudnienia;

4