Rządowy projekt ustawy o ochronie żeglugi i portów morskich

Art. 21. 1. Zarządzający obiektem portowym sporządza plan ochrony
obiektu portowego stosownie do działań statek – obiekt portowy.

2. Do planu ochrony obiektu portowego stosuje się postano-
wienia sekcji 16 w części A Kodeksu ISPS oraz w sekcjach 16.3 i 16.8 w części
B Kodeksu ISPS.
3.

Zarządzający obiektem portowym zapewnia, aby ocena
stanu ochrony i plan ochrony obiektu portowego były chronione przed nie-
uprawnionym dostępem i ujawnieniem.

4. Plan ochrony obiektu portowego zatwierdza, w drodze de-
cyzji administracyjnej:
1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej – jeżeli
plan ochrony obiektu portowego został sporządzony
przez dyrektora urzędu morskiego;
2) dyrektor właściwego urzędu morskiego – dla pozosta-
łych obiektów portowych usytuowanych w jego teryto-
rialnym zakresie działania.

5. Plan ochrony obiektu portowego zatwierdza się po uzgod-
nieniu z właściwym terytorialnie wojewodą, w zakresie zadań wynikających
z art. 15 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej
w województwie, w drodze decyzji administracyjnej, w terminie 2 miesięcy, jeże-
li zostały spełnione wymagania określone w Kodeksie ISPS.

6. W przypadku gdy obiekt portowy znajduje się w terytorial-
nym zasięgu morskiego przejścia granicznego, plan ochrony obiektu portowego
uzgadnia się, w terminie 14 dni, z właściwym terytorialnie komendantem
oddziału Straży Granicznej, w zakresie funkcjonowania morskiego przejścia
granicznego.
7.

Zatwierdzając plan ochrony obiektu portowego, potwier-
dzenie zgodności obiektu portowego, na okres 5 lat, wydaje:

20
1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej – jeżeli
plan ochrony obiektu portowego został sporządzony
przez dyrektora urzędu morskiego;
2) dyrektor właściwego urzędu morskiego – dla pozosta-
łych obiektów portowych znajdujących się w jego teryto-
rialnym zakresie działania.

8. Dokument, o którym mowa w ust. 7, wymaga corocznego
potwierdzenia, którego dokonuje się nie wcześniej niż 3 miesiące przed upły-
wem kolejnego roku od daty wydania potwierdzenia zgodności obiektu porto-
wego i nie później niż 3 miesiące po upływie tej daty.

9. Wzór potwierdzenia zgodności obiektu portowego określa
załącznik nr 2 do części B Kodeksu ISPS.

Rozdział 5
Opłaty

Art. 22. 1. Za dokonanie czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1,
art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 20 ust. 4 i art. 21 ust. 7 pkt 2, oraz za zatwier-
dzenie dokumentów, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i art. 21 ust. 4 pkt 2,
oraz poprawek do tych dokumentów, a także w przypadku, gdy oceny stanu
ochrony i plany ochrony portu były przygotowane przez RSO, pobiera się opła-
ty, które stanowią dochód budżetu państwa.
2.

Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, określa załącz-
nik nr 3 do ustawy.
3.

Opłaty za dokonanie czynności, o której mowa w art. 20
ust. 4, nie pobiera się, jeżeli ocenę stanu ochrony obiektu portowego sporządził
dyrektor urzędu morskiego.

Rozdział 6

21
Poziomy ochrony żeglugi i portów morskich

Art. 23. 1. Ustala się trzy poziomy ochrony żeglugi i portów morskich:
1) poziom ochrony 1 – poziom, dla którego w każdym cza-
sie będą utrzymywane minimalne środki ochrony wyni-
kające z planu ochrony;
2) poziom ochrony 2 – poziom, dla którego w wyniku
zwiększonego ryzyka zajścia zdarzenia naruszającego
ochronę przez określony czas będą utrzymywane od-
powiednie, dodatkowe środki ochrony wynikające z pla-
nu ochrony;
3) poziom ochrony 3 – poziom, dla którego przez ograni-
czony czas będą utrzymywane dodatkowe środki
ochrony wynikające z planu ochrony, związane z praw-
dopodobieństwem lub bezpośrednią groźbą zajścia
zdarzenia naruszającego ochronę, przy czym identyfi-
kacja konkretnego celu ataku może nie być możliwa.
2.

W
zależności od stopnia prawdopodobieństwa wystąpienia
zdarzenia naruszającego ochronę, w różnych obiektach portowych na terenie
tego samego portu mogą być wprowadzane różne poziomy ochrony oraz różne
środki ochrony na każdym z poziomów.

Art. 24. 1. Dyrektor właściwego urzędu morskiego wprowadza poziom
ochrony 2 dla obiektu portowego lub portu, jeżeli istnieje zwiększone ryzyko
zajścia zdarzenia naruszającego ochronę.
2.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej, na wnio-
sek dyrektora urzędu morskiego, wprowadza poziom ochrony 3, jeżeli istnieją
wiarygodne informacje o prawdopodobieństwie zajścia zdarzenia naruszające-
go ochronę albo o bezpośrednim zagrożeniu. O wprowadzeniu poziomu ochro-
ny 3 niezwłocznie informuje się Prezesa Rady Ministrów oraz właściwego tery-
torialnie wojewodę.

22
3.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej, na wnio-
sek dyrektora urzędu morskiego, wprowadza poziomy ochrony na statkach
o polskiej przynależności.
4.

Podejmując decyzję o zmianie poziomu ochrony, bierze się
pod uwagę stopień wiarygodności informacji o zagrożeniu oraz potencjalne
konsekwencje wystąpienia zdarzenia naruszającego ochronę.

5. W przypadku wprowadzenia poziomu ochrony 3 stosuje się
odpowiednio art. 21 i 23-25 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu
kryzysowym (Dz. U. Nr 89, poz. 590).

6. Poziomy ochrony obniżają organy upoważnione do ich
wprowadzania.

Art. 25. 1. W sprawach, o których mowa w art. 24 ust. 1-3, wydaje się
decyzje administracyjne.
2. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Decyzję doręcza się przy użyciu telefaksu, poczty elektro-
nicznej albo w szczególnych przypadkach – ogłasza się ustnie.

Art. 26. W celu zapobieżenia lub ograniczenia zagrożenia ochrony że-
glugi i portów morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, w odniesieniu
do każdego statku, może:
1) nakazać, aby statek udał się na określoną pozycję na mo-
rzu;
2) nakazać statkowi wyjście z portu;
3) zakazać statkowi wejścia do portu;
4) zakazać statkowi wyjścia z portu;
5) wstrzymać działania: statek – obiekt portowy lub statek –
statek.


23
Art. 27. 1. W celu zapobieżenia, ograniczenia lub usunięcia poważne-
go i bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego statkom, obiektom porto-
wym i portom oraz związanej z nimi infrastrukturze, powstałego na skutek uży-
cia statku morskiego do działań sprzecznych z prawem, a w szczególności jako
środek ataku terrorystycznego, po wyczerpaniu przez Straż Graniczną środków
przewidzianych w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej
(Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997, z późn. zm.4)), Minister Obrony Narodowej
może wydać decyzję o zastosowaniu na polskich obszarach morskich niezbęd-
nych środków, włącznie z zatopieniem lub zniszczeniem tego statku.
2.

Rada
Ministrów
określi, w drodze rozporządzenia, tryb
postępowania przy stosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, i sposób
współdziałania organów, mając na względzie:
1) zapewnienie prawidłowego sposobu zastosowania tych
środków oraz użycia ich wyłącznie w przypadku braku
możliwości zapewnienia przestrzegania prawa polskie-
go w inny sposób;
2) sprawność i skuteczność współdziałania organów
chroniących obszary morskie Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 28. 1. Każdy, a w szczególności SSO, CSO i PFSO, ma obowią-
zek zastosowania się do poleceń i instrukcji dotyczących ochrony żeglugi i por-
tów morskich, wydanych przez organy administracji morskiej.
2.

Minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania i obiegu informacji w zakresie
ochrony żeglugi i portów, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpie-
czeństwa teleinformatycznego przetwarzanych i przekazywanych informacji
oraz ochronę informacji niejawnych.

Rozdział 7


24