Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych

4. W przypadkach, o których mowa w art. 106e
i art. 106g ust. 2, wypowiedzenie może nastąpić
w terminie krótszym niż wskazany w art. 106d
ust. 1.
5.
Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio
w przypadku zmiany umowy o przyjmowanie
składek.
Art. 106i. 1. Zakład ubezpieczeń na życie nie może zatrudniać
oraz w skład władz statutowych tego zakładu nie
mogą wchodzić osoby, które są:
1) członkami zarządu, rady nadzorczej lub
pracownikami pracowniczego towarzystwa
zarządzającego pracowniczym funduszem,
którego aktywa przechowuje;
2) członkami organu zarządzającego, rady
nadzorczej lub pracownikami podmiotu
związanego w stosunku do pracowniczego
towarzystwa zarządzającego pracowniczym
funduszem, którego aktywa przechowuje.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń na życie w trakcie
trwania umowy o przyjmowanie składek
przestanie spełniać przynajmniej jeden

z warunków, o których mowa w ust. 1, jest
obowiązany:
1) zawiadomić o tym niezwłocznie organ nadzoru
oraz pracowniczy fundusz;
2) dostosować się do warunków, o których mowa
w ust. 1, w terminie nie dłuższym niż
3 miesiące, licząc od dnia, w którym naruszył
te warunki.


11
Art. 106j. 1. Zakład ubezpieczeń na życie, w przypadku
zapewnienia ubezpieczenia od ryzyk
biometrycznych lub gwarancji, ma obowiązek
zapewnić:
1) kwotę pasywów w wysokości odpowiadającej
zobowiązaniom finansowym, które wynikają
z umowy o przyjmowanie składek;
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w odpo-
wiedniej wysokości, w odniesieniu do pełnego
zakresu programu emerytalnego pracodawcy
zagranicznego;
3) coroczne ustalenie wartości i poświadczenie
przez aktuariusza rezerw techniczno-
-ubezpieczeniowych.
2. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe oblicza się
zgodnie z następującymi zasadami:
1) kwota rezerw techniczno-ubezpieczeniowych
jest wyliczana na podstawie dostatecznie
ostrożnej wyceny aktuarialnej, biorąc pod
uwagę wszystkie zobowiązania z tytułu
świadczeń i składek zgodnie z posta-
nowieniami dotyczącymi wypłaty świadczeń
w przypadku danego pracodawcy zagra-
nicznego;
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe muszą
być wystarczające zarówno do pokrycia
wypłat emerytur i innych świadczeń już
wypłacanych dla beneficjentów w rozumieniu
prawa krajowego pracodawcy zagranicznego,
którym nadal będą wypłacane, oraz
odzwierciedlać zobowiązania, jakie wynikają

12
z należnych uprawnień emerytalnych
uczestników;
3) założenia ekonomiczne i aktuarialne przyjęte
dla wyceny pasywów są określane w sposób
ostrożny;
4) stosowane techniczne stopy procentowe są
ustalane w sposób ostrożny i określone
zgodnie z odpowiednimi przepisami
krajowego prawa pracodawcy zagranicznego;
techniczne stopy procentowe są ustalane
z uwzględnieniem: przychodu z odpowiednich
aktywów posiadanych przez instytucję
i przyszłych dochodów z inwestycji lub
przychodów rynkowych z obligacji o wysokiej
jakości lub obligacji państwowych;
5) tablice biometryczne wykorzystywane w celu
ustalania wartości
rezerw
techniczno-
-ubezpieczeniowych uwzględniają główne
cechy charakterystyczne grupy uczestników
i

systemów emerytalnych, w szczególności
przewidywane zmiany odpowiednich ryzyk;
6)
metody i podstawy wyliczenia rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych są stosowane
w sposób ciągły w kolejnych latach
obrotowych, a ewentualny brak ciągłości może
być uzasadniony zmianami prawnymi,
zmianami demograficznymi lub okolicz-
nościami gospodarczymi, leżącymi u podstaw
założeń przyjętych do wyliczenia tych rezerw.
3. Zakład ubezpieczeń na życie jest obowiązany
posiadać:

13
1) aktywa i pasywa odpowiadające działalności
wynikającej z umowy o przyjmowanie
składek, wyodrębnione, zarządzane i tworzone
odrębnie w stosunku do innej działalności
zakładu, bez możliwości ich przeniesienia;
2) dodatkowe aktywa ponad rezerwy techniczno-
-ubezpieczeniowe, które służą jako
zabezpieczenie zobowiązań wynikających
z

umowy o przyjmowanie składek,
w wysokości równej marginesowi wypłacal-
ności ustalonemu dla odpowiednich rodzajów
ryzyka określonych w dziale I załącznika do
ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej.
Art.106k. Przy ustalaniu wartości aktywów netto pracow-
niczego funduszu nie uwzględnia się składek
pracowników zagranicznych, o których mowa

w art. 2 ust. 4.”.


Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.



1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych
programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z 23.09.2003,
str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 4, str. 350).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 858
i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 75, poz. 389 i Nr 106, poz. 622.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 81, poz. 530,
Nr 126, poz. 853 i Nr 127, poz. 858 oraz z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 80, poz. 432, Nr 106, poz. 622
i Nr 112, poz. 654.
06/05rch

14


UZASADNIENIE

I.
Przedstawienie istniejącego stanu rzeczy w dziedzinie, która ma być unormowana,
oraz wyjaśnienie potrzeby i celu wydania ustawy o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych
I. 1. Aktualny stan stosunków społecznych w dziedzinie, której dotyczy projektowana ustawa

Pracownicze programy emerytalne działające w ramach III filara zreformowanego systemu
ubezpieczenia społecznego stanowią dobrowolną formę oszczędzania na cele emerytalne.
Pracowniczy program emerytalny jest tworzony przez pracodawcę dla swoich pracowników
w celu umożliwienia gromadzenia dodatkowych środków na przyszłą emeryturę.
Do wskazanej w zakładowej umowie emerytalnej instytucji finansowej są odprowadzane
środki z tytułu składki podstawowej, którą finansuje pracodawca oraz z tytułu składki
dodatkowej wnoszonej dobrowolnie przez uczestników programu z własnych środków.
Poza realizacją celu akumulacji kapitału w związku z ryzykiem upadku sił wytwórczych,
instytucja pracowniczych programów emerytalnych przynosi pracodawcom i pracownikom
obopólne korzyści związane ze zwiększeniem zaangażowania się pracowników w sprawy
przedsiębiorstwa, stanowiąc jednocześnie wyraz partnerskiej współpracy między
pracownikami a pracodawcą w ważnym w gospodarce wolnorynkowej aspekcie socjalnym.
Według danych Komisji Nadzoru Finansowego opublikowanych na koniec 2009 r., liczba
uczestników pracowniczych programów emerytalnych wyniosła na koniec 2009 r. 334 tys.
osób. W 2009 r. do pracowniczych programów emerytalnych odprowadzono łącznie 888,9
mln zł składek, w tym 864,4 mln zł z tytułu składek podstawowych i 24,5 mln zł z tytułu
składek dodatkowych. Wartość zgromadzonych aktywów w pracowniczych programach
emerytalnych na koniec 2009 r. wyniosła prawie 5 mld zł.
W rejestrze pracowniczych programów emerytalnych wpisanych było na koniec 2009 r.
1099 programów prowadzonych przez 1132 pracodawców, w tym:
• 802 – w formie umowy grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym
funduszem kapitałowym,

1) „Pracownicze programy emerytalne w 2009 roku”, Urząd Komisji Nadzoru Finansowego, Warszawa 2010 r.,
str. 3 – 5.