Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 listopada 1992 r.

2
22
Federacja Rosyjska
10 maja 2001 r.
---
23
Rumunia
17 lipca 1995 r.
---
24
Rzeczpospolita Polska
12 maja 2003 r.
---
25
Republika Serbii
22 marca 2005 r.
15 lutego 2006 r.
26 Republika
Słowacka
20 lutego 2001 r.
5 września 2001 r.
27 Republika
Słowenii
3 lipca 1997 r.
4 października
2000 r.
28
Konfederacja Szwajcarska
8 października
23 grudnia 1997 r.
1993 r.
29
Królestwo Szwecji
9 lutego 2000 r.
9 lutego 2000 r.
30
Ukraina
2 maja 1996 r.
19 września 2005 r.
31 Republika
Węgierska
5 listopada 1992 r.
26 kwietnia 1995 r.
32 Republika
Włoska
27 czerwca 2000 r.
---
33 Zjednoczone Królestwo Wielkiej 2 marca 2000 r.
27 marca 2001 r.
Brytanii i Irlandii Północnej






26/12/tg


EUROPEJSKA KARTA J ZYKÓW
REGIONALNYCH LUB MNIEJSZO CIOWYCH
Strasburg, 5 listopada 1992 r.


2



Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych,
sporządzona w Strasburgu dnia 5 listopada 1992 r.



Preambuła

Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej karty
zważywszy, że celem Rady Europy jest uzyskanie większej jedności między jej
członkami, szczególnie w celu zagwarantowania i urzeczywistnienia ideałów i zasad, które
stanowią ich wspólne dziedzictwo,
zważywszy, że ochrona historycznych języków regionalnych lub mniejszościowych
Europy, spośród których niektórym grozi całkowite wyginięcie, przyczynia się do utrzymania
i rozwoju kulturowego bogactwa i tradycji Europy,
zważywszy, że prawo do używania języka regionalnego lub mniejszościowego
w życiu prywatnym i publicznym stanowi prawo niezbywalne, zgodnie z zasadami zawartymi
w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych Organizacji Narodów
Zjednoczonych i zgodnie z duchem Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności Rady Europy,

uwzględniając pracę wykonaną w ramach KBWE, a w szczególności Akt Końcowy
KBWE z 1975 roku oraz Dokument Spotkania Kopenhaskiego Konferencji w Sprawie
Ludzkiego Wymiaru KBWE z 1990 roku,
podkreślając wartość wielokulturowości i wielojęzyczności, a także uznając,
że ochrona języków regionalnych lub mniejszościowych i poparcie dla nich nie powinny
przebiegać ze szkodą dla języków oficjalnych i potrzeby ich poznawania,
rozumiejąc, że ochrona i promowanie języków regionalnych lub mniejszościowych w
różnych krajach i regionach Europy stanowi ważny wkład w budowę Europy opartej na
zasadach demokracji i różnorodności kulturowej w ramach suwerenności narodowej oraz
integralności terytorialnej,



3
uwzględniając specyficzne warunki i tradycje historyczne w różnych regionach
państw europejskich,
uzgodniły co następuje:


Część I
Postanowienia ogólne

Artykuł 1
Definicje

Dla celów niniejszej karty:
a) „języki regionalne lub mniejszościowe” oznaczają języki, które:
(i) są tradycyjnie używane na określonym terytorium państwa przez obywateli tego
państwa, tworzących grupę mniejszą liczebnie od pozostałej części ludności tego
państwa;
(ii) różnią się od oficjalnego języka (języków) tego państwa;
nie obejmuje to ani dialektów oficjalnego języka (języków) tego państwa, ani języków
migrantów;
b) „terytorium, na którym używany jest język regionalny lub mniejszościowy” oznacza
obszar geograficzny, na którym wspomniany język jest środkiem komunikowania się
takiej liczby ludzi, która uzasadnia przyjęcie różnych środków ochronnych
i wspierających, przewidzianych w niniejszej karcie;
c) „języki nieterytorialne” oznaczają języki używane przez obywateli danego państwa, które
różnią się od języka lub języków stosowanych przez pozostałą część ludności tego
państwa, które jednak, chociaż są tradycyjnie używane na terytorium tego państwa, nie
mogą być identyfikowane z określonym jego obszarem.

4
Artykuł 2
Zobowiązania

1. Każda ze Stron zobowiązuje się do stosowania postanowień Części II w odniesieniu
do wszystkich języków regionalnych lub mniejszościowych, którymi mówi się na jej
terytorium i które odpowiadają definicji, o której mowa w artykule 1.

2. W odniesieniu do każdego języka, określonego w czasie ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia, zgodnie z artykułem 3, każda ze Stron zobowiązuje się do stosowania co
najmniej trzydziestu pięciu ustępów bądź punktów, wybranych spośród postanowień Części
III karty, włączając w to co najmniej trzy wybrane z każdego z artykułów 8 i 12 oraz po
jednym z każdego z artykułów 9, 10, 11 i 13.


Artykuł 3
Ustalenia praktyczne

1. Każde z Umawiających się Państw określi w swoim dokumencie ratyfikacyjnym,
przyjęcia lub zatwierdzenia każdy język regionalny lub mniejszościowy lub język oficjalny,
który jest mniej powszechnie stosowany na całości lub części jego terytorium, w odniesieniu
do którego zastosowane zostaną ustępy wybrane zgodnie z artykułem 2 ustęp 2.

2. Każda Strona może w dowolnym późniejszym czasie powiadomić Sekretarza
Generalnego, że przyjmuje zobowiązania wynikające z postanowień któregokolwiek innego
ustępu karty, nieokreślone w jej dokumencie ratyfikacyjnym, przyjęcia lub zatwierdzenia,
albo że będzie stosować ustęp 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do innych języków
regionalnych lub mniejszościowych lub do innych języków oficjalnych, które są mniej
powszechnie stosowane na całości lub części jej terytorium.

3. Zobowiązania wymienione w poprzednim ustępie będą uznawane za stanowiące
integralną część ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia i będą miały taki sam skutek,
począwszy od dnia notyfikowania o nich.