Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw

2) określać audiowizualną usługę medialną na żądanie i sposób jej dostarczenia odbiorcom;
3) zawierać oświadczenie o stosowaniu zabezpieczeń technicznych, o których mowa
w art. 20d ust. 2, i ich rodzaju;
4) zawierać oświadczenie o wybranym sposobie promowania audycji europejskich zgodnie
z art. 20e.
3. Wpis do wykazu zawiera dane, o których mowa w ust. 2, z wyjątkiem adresu zamieszkania,
jeżeli jest on inny niż adres siedziby.
4. Dostawca usługi medialnej jest obowiązany zgłaszać Przewodniczącemu Krajowej Rady,
w terminie 14 dni, zmiany stanu faktycznego i prawnego objętego wpisem do wykazu, powstałe
po dniu dokonania wpisu. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy o wpisie do
wykazu.
5. Przewodniczący Krajowej Rady wykreśli z wykazu audiowizualną usługę medialną na
żądanie, jeżeli zachodzą łącznie następujące okoliczności:
1) jest to niezbędne ze względu na ochronę porządku, zdrowia lub bezpieczeństwa
publicznego, lub ochronę konsumentów;
2) udostępnianie publiczne usługi stanowiłoby poważne zagrożenie tych wartości;
3) zagrożenia tego nie można usunąć przez zastosowanie przez organ prowadzący wykaz
innych odpowiednich środków.
6. Wykreślenie z wykazu następuje w drodze decyzji administracyjnej, do której stosuje się
odpowiednio przepis art. 33 ust. 3.”;

36) art. 46 otrzymuje brzmienie:
„Art. 46. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb
prowadzenia rejestru programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym
i programów rozprowadzanych oraz wykazu udostępnianych publicznie audiowizualnych usług
medialnych na żądanie, w tym:
1) wzór rejestru i wykazu,
2) wzór zgłoszenia o wpis do rejestru i wykazu
– uwzględniając możliwość prowadzenia rejestru i wykazu oraz zgłaszania do nich wniosków
w systemie teleinformatycznym, konieczność zapewnienia przejrzystości i kompletności zapisu
informacji znajdujących się w rejestrze i wykazie oraz sprawność postępowania rejestracyjnego
i zgłoszeniowego, a także nieobciążanie dostawców usług medialnych utrudnieniami w zakresie
25
wykonywanej działalności.”;

37) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu:
„Art. 46a. 1. Jeżeli nadawca programu, o którym mowa w art. 45 ust. 3 pkt 1, jest
ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a jego program jest kierowany
w całości lub w przeważającej części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu ominięcia
przepisów obowiązujących na tym terytorium, Krajowa Rada zawiadamia tego nadawcę
i Komisję Europejską o stwierdzonych naruszeniach oraz o zamiarze wykreślenia
rozprowadzanego programu z rejestru. Program jest wykreślany z rejestru, jeżeli w ciągu dwóch
miesięcy od zawiadomienia, w wyniku konsultacji prowadzonych przez Krajową Radę
z państwem, w którym jest ustanowiony nadawca, i z Komisją Europejską, nie nastąpi
zaniechanie naruszeń.
2. rodki, o których mowa w ust. 1, muszą być obiektywnie niezbędne, stosowane w sposób
niedyskryminacyjny i proporcjonalny do zamierzonych celów oraz zostały spełnione następujące
warunki:
1) Krajowa Rada powiadomiła Komisję Europejską i państwo członkowskie, w którym
nadawca ma swoją siedzibę, o zamiarze podjęcia takich środków i uzasadniła swoją ocenę
oraz
2) Komisja Europejska stwierdziła, że środki te są zgodne z prawem unijnym.
3. Oceniając, czy w konkretnym przypadku przekaz dostawcy usługi medialnej mającego
siedzibę w innym państwie członkowskim jest w całości lub w przeważającej części kierowany
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Krajowa Rada może się odwołać do takich kryteriów,
jak źródło dochodów z reklam telewizyjnych lub abonamentu, główny język danej usługi lub
obecność audycji lub przekazów handlowych skierowanych bezpośrednio do widzów w państwie
członkowskim, w którym są one odbierane.
4. Przewodniczący Krajowej Rady może zakazać z przyczyn określonych w art. 45a ust. 5
dostarczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej audiowizualnej usługi medialnej na
żądanie, której dostawca jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
tylko po bezskutecznym wystąpieniu do tego państwa o podjęcie odpowiednich środków oraz po
zawiadomieniu tego państwa i Komisji Europejskiej o zamiarze wydania zakazu. Nie dotyczy to
sytuacji nagłych, w których Przewodniczący Krajowej Rady niezwłocznie zawiadomi to państwo
i Komisję Europejską o zakazie oraz przyczynach jego nagłego wydania.”;
26

38) uchyla się art. 47;

39) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jeżeli dostawca usług medialnych narusza obowiązek wynikający z przepisów art. 14a
ust. 1 i 2, art. 15 ust. 1, 2 i 3, art. 15a ust. 1, art. 16 ust. 1 – 6, art. 16a, art. 16b ust. 1 – 3, art. 16c,
art. 17 ust. 1 – 7, art. 17a ust. 1 – 6, art. 18 ust. 1 – 5b, art. 18a ust. 1, art. 20 ust. 1 i 1a, art. 20b
ust. 1 i 6, art. 20c ust. 1 – 5, art. 20d ust. 1 – 4 i art. 20e ust. 1 i 3 lub z przepisów wydanych na
podstawie art. 14a ust. 3, art. 15 ust. 4, art. 15a ust. 2, art. 16 ust. 7, art. 16b ust. 3b, art. 17 ust. 8,
art. 17a ust. 8, art. 18 ust. 6 i art. 18a ust. 2, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję
nakładającą na dostawcę karę pieniężną w wysokości do 50 % rocznej opłaty za używanie
częstotliwości przeznaczonej do dostarczania usługi medialnej, a w przypadku gdy dostawca nie
uiszcza opłaty za częstotliwość, karę pieniężną w wysokości do 10 % przychodu dostawcy,
osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.”;

40) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu:
„Art. 53a. 1. Jeżeli dostawca usługi medialnej rozpowszechnia program telewizyjny
w systemie teleinformatycznym lub udostępnia publicznie audiowizualną usługę medialną na
żądanie bez wpisu do rejestru lub wykazu, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję
nakładającą na dostawcę karę pieniężną w wysokości do 10 % przychodu dostawcy, osiągniętego
w poprzednim roku podatkowym. Przepisy art. 53 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
2. W pierwszym roku prowadzonej działalności kara, o której mowa w ust. 1, nie może
przekraczać wysokości dziesięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw w kwartale poprzedzającym wydanie decyzji nakładającej karę, włącznie
z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.”;

41) w art. 54 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Jeżeli osoba kierująca działalnością dostawcy usługi medialnej nie wykonuje decyzji
wydanych na podstawie art. 10 ust. 4, Przewodniczący Krajowej Rady może wydać decyzję
nakładającą na nią karę pieniężną, nieprzekraczającą jednak jej sześciomiesięcznego
wynagrodzenia.
2. Tej samej karze może podlegać osoba kierująca działalnością dostawcy usługi medialnej
27
za nieudzielenie lub udzielenie nierzetelnych informacji na żądanie Przewodniczącego Krajowej
Rady, przewidziane przepisem art. 10 ust. 2.”;

42) art. 55 otrzymuje brzmienie:
„Art. 55. Kary, o których mowa w art. 53, 53a i 54, podlegają wpłacie do budżetu państwa.”;

43) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Od decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady wydanych na podstawie art. 10 ust. 4 oraz
art. 53, 53a i 54 służy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – sądu gospodarczego.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn.
zm.rt. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. Przepisy dotyczące rejestracji działalności prasowej nie mają zastosowania do
działalności dostawców usług medialnych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji oraz
do działalności Polskiej Agencji Prasowej, których działalność regulują odrębne przepisy.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U.
Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiowych lub programów telewizyjnych
i związanych z nimi przekazów tekstowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r.
o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.), z wyłączeniem
programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym oraz
audiowizualnych usług medialnych na żądanie,”.


8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187,
z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121,
poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 111,
poz. 1181, z 2005 r. Nr 39, poz. 377, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 235, poz. 1551.
9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808, z 2007 r.
Nr 50, poz. 331, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1371 oraz z 2009 r. Nr 201, poz. 1540.
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 85,
poz. 728 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz. 935, z 2007 r. Nr 25, poz. 162
i Nr 61, poz. 411, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 115, poz. 965 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 28, poz. 146, Nr 127,
poz. 857, Nr 152, poz. 1023 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr ..., poz. ... .
28
Art. 4. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U.
z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) w art. 46 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów
rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane
naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;”.

Art. 5. 1. Dostawca usługi medialnej rozpowszechniający program telewizyjny wyłącznie
w systemie teleinformatycznym lub udostępniający publicznie audiowizualną usługę medialną na
żądanie w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy oraz operator rozprowadzający program
w sposób bezprzewodowy, który nie wymaga rezerwacji częstotliwości na podstawie koncesji
wydanej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, może świadczyć taką usługę medialną
bez uzyskania wpisu odpowiednio do rejestru lub wykazu, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Przepisy art. 44 – 45a ustawy, o której mowa w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.
2. Za wpis do rejestru programu rozprowadzanego w sposób bezprzewodowy, który nie
wymaga rezerwacji częstotliwości, na podstawie koncesji wydanej przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, nie pobiera się opłaty.

Art. 6. 1. Przepisy dotyczące lokowania produktu stosuje się wyłącznie do audycji
wyprodukowanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Obowiązku, o którym mowa w art. 17a ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, przez rok od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie stosuje się do
audycji wytworzonych bez udziału lub zamówienia danego nadawcy.

Art. 7. W latach 2011 i 2012 dostawcy audiowizualnych usług medialnych na żądanie są
obowiązani do promowania audycji europejskich w wybrany przez siebie sposób, o którym
mowa w art. 20e ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
w ramach świadczonych przez nich audiowizualnych usług medialnych na żądanie, przez:
1) przeznaczanie w 2011 r. co najmniej 5 % zawartości katalogu na audycje europejskie lub
przeznaczanie na produkcję lub zakup praw do audycji europejskich co najmniej
równowartości 3 % wydatków poniesionych w poprzednim roku kalendarzowym na
29