Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym

b) projektowana linia regularna będzie stanowiła bezpośrednie
zagrożenie dla istnienia już zatwierdzonych linii
regularnych, z
wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są
obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez
jedną grupę przewoźników,
c) zostanie wykazane, iż wydanie zezwolenia poważnie
wpłynęłoby na rentowność porównywalnych usług
kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą
usług drogowych,
d) można wywnioskować, że usługi wymienione we wniosku
są nastawione tylko na najbardziej dochodowe spośród
usług istniejących na danych trasach;
2) może odmówić udzielenia zezwolenia na wykonywanie
w międzynarodowym transporcie drogowym przewozów,
o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a, zezwolenia na
wykonywanie przewozów wahadłowych lub zezwolenia na
wykonywanie przewozów okazjonalnych, o których mowa
w art. 18 ust. 2, gdy przedsiębiorca:
a) nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już
zezwoleniu,
b) nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego,
przewozów regularnych co najmniej przez 3 miesiące,
c) wykonuje przewozy bez wymaganego zezwolenia.
2. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji
administracyjnej, odmawia udzielenia zezwolenia na
wykonywanie przewozów w międzynarodowym transporcie
drogowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. b, na
zasadach określonych w art. 7 i 8 rozporządzenia Rady (EWG)
nr 684/92.”;
12) w art. 24 dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu:
„7. Przepisy ust. 1 – 6 nie dotyczą zezwoleń, o których mowa w art. 18 ust. 1
pkt 2 lit. b.
 
5
8. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej,
przedłuża wydane przez siebie zezwolenia, o których mowa w art. 18 ust. 1
pkt 2 lit. b, zmienia warunki ich wykonywania, stwierdza utratę ich ważności
albo cofa je, na zasadach określonych odpowiednio w art. 8, 9 i 16
rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92.”;

13) art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art. 25. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego wydaje przewoźnikowi
drogowemu zezwolenie zagraniczne na przewóz osób pod
warunkiem posiadania przez niego licencji na wykonywanie
międzynarodowego zarobkowego przewozu osób.
2. Główny Inspektor Transportu Drogowego:
1) odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w razie braku
możliwości zapewnienia wystarczającej liczby zezwoleń;
2) odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach,
o których mowa w art. 15 ust. 1;
3) może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego
w przypadkach, o których mowa w art. 15 ust. 3.
3. Wydanie i odmowa wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz
osób są czynnościami niestanowiącymi decyzji administracyjnej
w
rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.”;
14) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:
„Art. 25a. 1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego osób na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny podmiot
wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw transportu, o ile
umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na okres
nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.
3. Wysokość kontyngentu zezwoleń, o których mowa w ust. 1
i w art. 25 ust. 1, ustala, w drodze porozumienia z odpowiednimi
władzami innych państw, minister właściwy do spraw transportu.
 
6
4. Blankiety zezwoleń na wykonywanie przewozów wahadłowych lub
zezwoleń na wykonywanie przewozów okazjonalnych, których
posiadanie jest wymagane od zagranicznego przewoźnika,
wytwarza i przekazuje za granicę, w imieniu ministra właściwego
do spraw transportu, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
5. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 25 ust. 1, przyjmuje
z zagranicy Główny Inspektor Transportu Drogowego.”;
15) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. Minister właściwy do spraw transportu, w celu usprawnienia procedur
wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz osób, może
upoważnić do ich wydawania, w drodze rozporządzenia, polskie
organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające
międzynarodowych przewoźników drogowych, uwzględniając
właściwe zabezpieczenie dokumentów związanych z wydawaniem
tych zezwoleń uniemożliwiające dostęp do nich osób niepowołanych,
wyposażenie pomieszczeń w urządzenia gwarantujące bezpieczeństwo
przechowywanych dokumentów, ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka
oraz sposób rozliczania się w przypadku zaginięcia, zniszczenia lub
utraty tych dokumentów.”;
16) w art. 27 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Formularz jazdy wydają przewoźnikowi:
1) Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2) wojewódzki inspektor transportu drogowego.

4. Wydanie formularza jazdy jest czynnością niestanowiącą decyzji
administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.”;
17) uchyla się art. 27a;
18) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wykonywanie przewozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez podmiot:
1) mający siedzibę w państwie innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie
 
7
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
2) wykorzystujący do przewozu pojazd zarejestrowany w państwie innym
niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska
lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
− wymaga uzyskania zezwolenia na przewóz kabotażowy, które wydaje
w
drodze decyzji administracyjnej Główny Inspektor Transportu
Drogowego.”;
19) po art. 29b dodaje się art. 29c w brzmieniu:
„Art. 29c. 1. Wysokość kontyngentu zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1
i art. 30 ust. 1, ustala, w drodze porozumienia z odpowiednimi
władzami innych państw, minister właściwy do spraw transportu.
2. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1, wytwarza
i przekazuje za granicę, w imieniu ministra właściwego do spraw
transportu, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
3. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 30 ust. 1, przyjmuje
z zagranicy Główny Inspektor Transportu Drogowego.”;
20) art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego wydaje przewoźnikowi
drogowemu zezwolenie zagraniczne na przewóz rzeczy pod
warunkiem posiadania przez niego licencji na wykonywanie
międzynarodowego transportu drogowego rzeczy.
2. Przepis art. 25 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Wydanie i odmowa wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz
rzeczy są czynnościami niestanowiącymi decyzji administracyjnej
w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.
4. Podziału zezwoleń zagranicznych między przewoźnikami
drogowymi, o których mowa w ust. 1, dokonuje komisja społeczna
powołana przez ministra właściwego do spraw transportu.
5. Komisja, o której mowa w ust. 4, składa się z 7 osób.
 
8
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia, tryb wyłaniania składu oraz tryb działania komisji
społecznej, o której mowa w ust. 4, mając na uwadze usprawnienie
sposobu podziału zezwoleń zagranicznych oraz zapewnienie
w pracach komisji przedstawicieli polskich organizacji o zasięgu
ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników
drogowych.
7. Skargi i wnioski związane z wydawaniem zezwoleń zagranicznych
rozpatruje minister właściwy do spraw transportu.
8. Przepisy ustawy dotyczące zezwoleń zagranicznych stosuje się do
ekopunktów wydawanych zgodnie z rozporządzeniem
nr 2327/2003/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. ustanawiającego
przejściowy system ekopunktów mający zastosowanie do pojazdów
ciężarowych przejeżdżających przez Austrię w 2004 r. w ramach
polityki zrównoważonego rozwoju (Dz. Urz. WE L 345
z 31.12.2003, str. 30; Dz. Urz. UE L Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 7, t. 7, str. 706, z późn. zm.).
9. W przypadku zezwoleń zagranicznych, których wykorzystanie jest
uzależnione od spełnienia przez pojazd odpowiednich wymogów
bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, odpowiedni
certyfikat potwierdzający ich spełnienie wydają:
1) Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2) wojewódzki inspektor transportu drogowego.”;
21) art. 32 otrzymuje brzmienie:
„Art. 32. Minister właściwy do spraw transportu, w celu usprawnienia procedur
wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz rzeczy, może, w drodze
rozporządzenia, upoważnić do ich wydawania polskie organizacje o zasięgu
ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych,
uwzględniając właściwe zabezpieczenie dokumentów związanych
z wydawaniem tych zezwoleń uniemożliwiające dostęp do nich osób
niepowołanych, wyposażenie pomieszczeń w urządzenia gwarantujące
bezpieczeństwo przechowywanych dokumentów, ubezpieczenie od wszelkiego
 
9