Rządowy projekt ustawy o działalności leczniczej

społeczności posługujących się językiem regionalnym, szkół sportowych, szkół
mistrzostwa sportowego, szkół artystycznych, szkół z oddziałami specjalnymi,
szkół z oddziałami integracyjnymi, szkół z oddziałami dwujęzycznymi, szkół z
oddziałami dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności
posługujących się językiem regionalnym, szkół z oddziałami sportowymi oraz
szkół w podmiotach leczniczych, w domach pomocy społecznej, szkół dla
dorosłych a także szkół, o których mowa w art. 5 ust. 3b i art. 35 ust. 2a.”;
4) w art. 71c ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1.
Podmiot leczniczy, a także jednostka pomocy społecznej, w których
zorganizowana jest szkoła specjalna, zapewniają korzystanie z pomieszczeń dla
prowadzenia zajęć edukacyjnych i wychowawczych. Warunki korzystania z
pomieszczeń oraz ponoszenia kosztów ich utrzymania określa umowa zawarta
pomiędzy podmiotem, w którym zorganizowana jest szkoła a organem
prowadzącym szkołę.”.

Art. 128. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r.
Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.26)) w art. 16b w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) świadczeń zdrowotnych w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności
leczniczej (Dz. U. Nr …, poz…) udzielanych wyłącznie na podstawie
skierowania lekarza;”.

Art. 129. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko–Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323, z
późn. zm.27)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. Kościelne wydawnictwa, zakłady charytatywno–opiekuńcze,
opiekuńczo–wychowawcze, szkoły, placówki oświatowo–wychowawcze,
podmioty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności leczniczej (Dz.
U. Nr …, poz…), a także zakłady gospodarcze nieposiadające osobowości
prawnej działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały.”;

26) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 85,
poz. 728 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz. 935, z 2007 r. Nr 25, poz.
162 i Nr 61, poz. 411, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 115, poz. 965 i Nr 201, poz. 1540 oraz z 2010 r. Nr 28, poz.
146, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz.1023 i Nr 182, poz. 1228.
27) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117,
poz. 756, z 2004 r. Nr 68, poz. 623 oraz z 2010 r. Nr 106, poz. 673.

80
2) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Uczącym się w szkołach prowadzonych przez kościelne osoby prawne
przysługują świadczenia zdrowotne i ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
3) w art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1.
Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki
duszpasterskiej zapewnia się osobom przebywającym w podmiotach leczniczych
wykonujących stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu
ustawy z dnia … o działalności leczniczej oraz zamkniętych zakładach pomocy
społecznej.”;
4) art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art. 25. Kościół i jego osoby prawne prowadzą własną działalność
charytatywno–opiekuńczą, w szczególności mogą prowadzić wyznaniowe
zakłady opiekuńczo–wychowawcze, charytatywno–opiekuńcze i podmioty
lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności leczniczej.”.

Art. 130. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko–Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 324,
z późn. zm.28)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. Kościół i jego osoby prawne mogą prowadzić działalność
charytatywno–opiekuńczą, w szczególności placówki opiekuńczo–wychowawcze
i podmioty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności leczniczej
(Dz. U. Nr …, poz…).”;
2) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby przebywające w placówkach opiekuńczo–wychowawczych oraz w
podmiotach leczniczych w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności leczniczej
mają prawo do praktyk religijnych i opieki duszpasterskiej.”.

Art. 131. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.
U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm.29)) wprowadza się następujące zmiany:

28) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668, z 2004 r.
Nr 68, poz. 623 oraz z 2010 r. Nr 106, poz. 673.

81
1) w art. 3 w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) innego przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego w rozumieniu ustawy z dnia
… o działalności leczniczej (Dz. U. Nr …, poz…), sprawującego całodobową
opiekę psychiatryczną lub odwykową,”;
2) w art. 4 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) rozwijanie działalności zapobiegawczej w zakresie ochrony zdrowia
psychicznego przez podmioty lecznicze,”;
3) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Samorząd województwa zgodnie z potrzebami wynikającymi w szczególności
z liczby i struktury społecznej ludności województwa tworzy i prowadzi
podmioty lecznicze udzielające
świadczenia zdrowotne w zakresie
psychiatrycznej opieki zdrowotnej.”;
4) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo bez względu na stopień
upośledzenia organizuje się naukę i zajęcia rewalidacyjno–wychowawcze, w
szczególności w przedszkolach, szkołach, placówkach opiekuńczo–
wychowawczych, ośrodkach rehabilitacyjno–wychowawczych, w domach
pomocy społecznej i podmiotach leczniczych, a także w domu rodzinnym.”;
5) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jednostki organizacyjne i inne podmioty działające na podstawie ustawy o
pomocy społecznej, zwane dalej „organami do spraw pomocy społecznej”, w
porozumieniu z podmiotami leczniczymi udzielającymi świadczenia zdrowotne
w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej organizują na obszarze swojego
działania oparcie społeczne dla osób, które z powodu choroby psychicznej lub
upośledzenia umysłowego mają poważne trudności w życiu codziennym,
zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakresie edukacji,
zatrudnienia oraz w sprawach bytowych.”;
6) w art. 10b:
a) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

29) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2005 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 167,
poz. 1398 i Nr 175, poz. 1462, z 2007 r. Nr 112, poz. 766 i Nr 121, poz. 831, z 2008 r. Nr 180, poz. 1108, z
2009 r. Nr 76, poz. 641 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 182, poz. 1228.

82
„2) występowania z wnioskiem do lekarza prowadzącego, ordynatora oddziału
psychiatrycznego lub kierownika w rozumieniu ustawy z dnia … o działalności
leczniczej, zwanego dalej „kierownikiem”, oraz do podmiotów tworzących w
rozumieniu tej ustawy o podjęcie działań zmierzających do usunięcia przyczyny
skargi lub zaistniałych naruszeń,”,
b) w ust. 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Kierownik zapewnia Rzecznikowi Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego
warunki do wykonywania tych zadań, w szczególności:”;
7) w art. 10c w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) właścicielem podmiotu wykonującego działalność leczniczą będącym
świadczeniodawcą, o którym mowa w art. 5 pkt 41 lit. a ustawy o
świadczeniach, jego pracownikiem lub osobą współpracującą ze
świadczeniodawcą,”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) właścicielem akcji lub udziałów w spółce prowadzącej aptekę lub hurtownię
farmaceutyczną albo wytwarzającej produkty lecznicze lub wyroby
medyczne,”;
8) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. 1. Orzeczenie o stanie zdrowia osoby z zaburzeniami psychicznymi,
opinię lub skierowanie do innego lekarza lub psychologa albo podmiotu
leczniczego – lekarz może wydać wyłącznie na podstawie uprzedniego
osobistego zbadania tej osoby. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego
wydawane jest w dniu badania, a jego ważność wygasa po upływie 14 dni.
2. Wskazany w ust. 1 okres ważności skierowania ulega przedłużeniu o czas
oczekiwania na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego pod warunkiem wpisania
na listę oczekujących na udzielenie świadczenia, o której mowa w art. 20 ustawy
o świadczeniach, w terminie 14 dni od dnia wystawienia skierowania.”;
9) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. W razie stwierdzenia, że dobro osoby chorej psychicznie lub
upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia, kierownik podmiotu
leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej
opieki zdrowotnej zawiadamia o tym prokuratora.”;

83
10) art. 17 otrzymuje brzmienie:
„Art. 17. W razie stwierdzenia, że przedstawiciel ustawowy osoby chorej
psychicznie lub upośledzonej umysłowo nie wykonuje należycie swoich
obowiązków wobec tej osoby, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego
świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej
zawiadamia o tym sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby.”;
11) art. 18 otrzymuje brzmienie:
„Art. 18. 1. Przymus bezpośredni wobec osób z zaburzeniami psychicznymi, przy
wykonywaniu czynności przewidzianych w niniejszej ustawie, można stosować
tylko wtedy, gdy przepis niniejszej ustawy do tego upoważnia albo osoby te:
1) dopuszczają się zamachu przeciwko:
a) życiu lub zdrowiu własnemu lub innej osoby lub
b) bezpieczeństwu powszechnemu, lub
2) w sposób gwałtowny niszczą lub uszkadzają przedmioty znajdujące się w ich
otoczeniu, lub
3) poważnie zakłócają lub uniemożliwiają funkcjonowanie podmiotu leczniczego
udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki
zdrowotnej lub jednostki organizacyjnej pomocy społecznej.
2. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego decyduje lekarz, który określa
rodzaj zastosowanego środka przymusu oraz osobiście nadzoruje jego
wykonanie. W szpitalach psychiatrycznych, jednostkach organizacyjnych
pomocy społecznej oraz w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w
art. 21 ust. 3 oraz art. 46a ust. 3, jeżeli nie jest możliwe uzyskanie
natychmiastowej decyzji lekarza, o zastosowaniu przymusu bezpośredniego
decyduje i nadzoruje osobiście jego wykonanie pielęgniarka, która jest
obowiązana niezwłocznie zawiadomić o tym lekarza. Każdy przypadek
zastosowania przymusu bezpośredniego i uprzedzenia o możliwości jego
zastosowania odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
3. W jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, która nie zatrudnia lekarza,
informację, o której mowa w ust. 2, pielęgniarka przekazuje kierownikowi
jednostki, który niezwłocznie informuje o tym upoważnionego przez marszałka
województwa lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii.

84