Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

7. Szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury może odbywać wyłącznie lekarz
nieposiadający I lub II stopnia specjalizacji lub tytułu specjalisty.

Art. 16j. 1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne przez cały okres jego trwania
w wymiarze czasu równemu czasowi pracy lekarza zatrudnionego w zakładzie opieki
zdrowotnej, o którym mowa w art. 32g ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.3)), oraz pełni dyżury lub
pracuje w systemie zmianowym lub równoważnym w maksymalnym czasie pracy
dopuszczonym przepisami o zakładach opieki zdrowotnej.
2. Lekarz:
1) będący żołnierzem oraz pełniący służbę lub zatrudniony w zakładzie opieki
zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej,
2) będący funkcjonariuszem w stosunku służby w jednostkach organizacyjnych
podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
3) będący funkcjonariuszem Służby Więziennej lub zatrudniony w zakładzie opieki
zdrowotnej utworzonym przez Ministra Sprawiedliwości lub organy Służby
Więziennej
– może odbywać szkolenie specjalizacyjne w innym wymiarze czasu niż określony
w ust. 1, na warunkach określonych przez właściwe organy, które są obowiązane
zapewnić, aby łączny czas trwania, poziom i jakość odbywanego przez lekarza
szkolenia specjalizacyjnego nie były niższe niż w przypadku odbywania odpowiedniego
szkolenia specjalizacyjnego w wymiarze czasu, o którym mowa w ust. 1.
3. Lekarzowi pełniącemu dyżur medyczny w ramach realizacji programu specjalizacji
przysługuje wynagrodzenie na podstawie umowy o pełnienie dyżurów, zawartej
z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne lub staż kierunkowy.

                                                           
 
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166,
poz. 1172, Nr 176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r.
Nr 19, poz. 100, Nr 76, poz. 641, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1707 oraz z 2010 r. Nr 96,
poz. 620 i Nr 107, poz. 679.
20
 
 
 
Art. 16k. 1. Rezydentura jest przyznawana i finansowana przez ministra właściwego do
spraw zdrowia w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem.
2. Lekarz, który odbywa szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury, otrzymuje
zasadnicze wynagrodzenie miesięczne ustalane przez ministra właściwego do spraw
zdrowia na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku,
w wysokości nie mniejszej niż 70 % tego wynagrodzenia.
3. Wysokość zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2,
podlega zróżnicowaniu ze względu na:
1) dziedzinę medycyny, w której lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne w ramach
rezydentury, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzin uznanych za priorytetowe;
2) rok odbywanego przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego w ramach rezydentury.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego, z podziałem na wynagrodzenie
w
poszczególnych dziedzinach medycyny, w których jest odbywane szkolenie
specjalizacyjne w ramach rezydentury, kierując się koniecznością zapewnienia
dostępności pacjentów do świadczeń specjalistycznych.

Art. 16l. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu
państwa, których jest dysponentem, dofinansować koszty związane ze szkoleniem
specjalizacyjnym.
2.
rodki finansowe na dofinansowanie kosztów związanych ze szkoleniem
specjalizacyjnym są przekazywane na podstawie umowy zawartej między ministrem
właściwym do spraw zdrowia a podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne.
3. W przypadku gdy środki określone w ust. 2 stanowią dla podmiotu prowadzącego
szkolenie specjalizacyjne, będącego przedsiębiorcą, pomoc publiczną w rozumieniu
art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będzie ona udzielana jako pomoc
de minimis zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE)
nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do
pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5).
21
 
 
 

Art. 16m. 1. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego ulega przedłużeniu o czas
nieobecności w pracy lekarza:
1) w przypadkach przewidzianych w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512);
2) z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy
niż 3 miesiące w okresie trwania szkolenia specjalizacyjnego;
3) w przypadkach określonych w art. 92, 176 – 179, 1823, 185, 187 i 188 Kodeksu
pracy;
4) urlopu bezpłatnego, nie dłuższego niż 2 lata, udzielonego przez pracodawcę w celu
odbycia stażu zagranicznego zgodnego z programem odbywanego szkolenia
specjalizacyjnego, po uzyskaniu zgody kierownika specjalizacji;
5) przerwy nie dłuższej niż 14 dni wynikającej z procedur stosowanych przy zmianie
trybu lub miejsca odbywania szkolenia specjalizacyjnego.
2. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego może być dodatkowo przedłużony o okres
udzielonego lekarzowi przez pracodawcę urlopu wychowawczego na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
3. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może wyrazić
zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu trwania specjalizacji.
4. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego w stosunku do lekarzy będących
żołnierzami w czynnej służbie wojskowej oraz pełniących służbę lub zatrudnionych
w zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej może
być przedłużony dodatkowo przez Ministra Obrony Narodowej o czas pełnienia służby
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo oddelegowania do pełnienia służby
w innej jednostce wojskowej.
5. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego w stosunku do lekarzy będących
funkcjonariuszami w stosunku służby w jednostkach organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych może być
przedłużony dodatkowo przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych o czas
pełnienia służby poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
22
 
 
 
6. Lekarz, o którym mowa w ust. 1 i 2, ma obowiązek poinformować wojewodę
o planowanej przez niego nieobecności w pracy z powodów, o których mowa w ust. 1
lub 2, trwającej dłużej niż 3 miesiące.
7. Wojewoda posiadający informację o nieobecności, o której mowa w ust. 6, może
skierować na okres tej nieobecności innego lekarza zakwalifikowanego do odbywania
szkolenia specjalizacyjnego do odbywania tego szkolenia w podmiocie prowadzącym
szkolenie specjalizacyjne, biorąc pod uwagę możliwość odbycia przez niego części lub
całości programu specjalizacji oraz możliwość wykorzystania miejsc szkoleniowych.

Art. 16n. 1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne pod kierunkiem lekarza
zatrudnionego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej albo
wykonującego zawód na podstawie stosunku służby w podmiocie prowadzącym
szkolenie specjalizacyjne, wyznaczonego przez kierownika tego podmiotu
w
porozumieniu z właściwym konsultantem wojewódzkim w danej dziedzinie
medycyny, który wyraził zgodę na pełnienie tej funkcji, zwanego dalej „kierownikiem
specjalizacji”.
2. Kierownikiem specjalizacji może być lekarz posiadający II stopień specjalizacji lub
tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny będącej przedmiotem szkolenia
specjalizacyjnego, a w uzasadnionych przypadkach w pokrewnej dziedzinie medycyny.
3. Lekarz odbywa staż kierunkowy pod kierunkiem lekarza posiadającego II stopień
specjalizacji lub tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny wyznaczonego przez
kierownika jednostki realizującej staż kierunkowy, który wyraził zgodę na pełnienie tej
funkcji, zwanego dalej „kierownikiem stażu”.
4. Kierownik specjalizacji oraz kierownik stażu mogą prowadzić jednocześnie szkolenie
specjalizacyjne nie więcej niż trzech lekarzy, a w uzasadnionych potrzebami
kadrowymi przypadkach, za zgodą konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny
– czterech lekarzy.
5. Kierownik specjalizacji jednocześnie może dodatkowo kierować stażem
kierunkowym nie więcej niż dwóch lekarzy.
6. Kierownik specjalizacji jest odpowiedzialny za ustalanie rocznych szczegółowych
planów szkolenia specjalizacyjnego, w tym za ustalenie miejsc odbywania staży
kierunkowych w sposób zapewniający realizację programu specjalizacji, w okresie nie
23
 
 
 
krótszym niż miesiąc od rozpoczęcia kolejnego roku odbywanego szkolenia
specjalizacyjnego w uzgodnieniu z kierownikiem podmiotu prowadzącego szkolenie
specjalizacyjne.
7. Kierownik specjalizacji sprawuje nadzór nad realizacją programu specjalizacji przez
lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne. W ramach sprawowanego nadzoru
kierownik specjalizacji, a w odniesieniu do pkt 2 – 4 lekarz kierujący stażem
kierunkowym:
1) ustala szczegółowy plan szkolenia specjalizacyjnego;
2) konsultuje i ocenia proponowane i wykonywane przez lekarza badania
diagnostyczne i ich interpretację, rozpoznania choroby, sposoby leczenia, rokowania
i zalecenia dla pacjenta;
3) prowadzi nadzór nad wykonywaniem przez lekarza zabiegów diagnostycznych,
leczniczych i rehabilitacyjnych objętych programem specjalizacji do czasu nabycia
przez lekarza umiejętności samodzielnego ich wykonywania;
4) uczestniczy w wykonywanym przez lekarza zabiegu operacyjnym albo stosowanej
metodzie leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko dla pacjenta,
do czasu nabycia przez lekarza umiejętności samodzielnego ich wykonywania lub
stosowania;
5) wystawia opinię zawodową, w tym dotyczącą uzdolnień i predyspozycji
zawodowych, umiejętności manualnych, stosunku do pacjentów
i współpracowników, zdolności organizacyjnych i umiejętności pracy w zespole;
6) wnioskuje odpowiednio do wojewody, Ministra Obrony Narodowej albo ministra
właściwego do spraw wewnętrznych o przerwanie szkolenia specjalizacyjnego przez
lekarza, który nie realizuje programu specjalizacji;
7) wnioskuje odpowiednio do wojewody, Ministra Obrony Narodowej albo ministra
właściwego do spraw wewnętrznych o przedłużenie czasu trwania szkolenia
specjalizacyjnego;
8) potwierdza odbycie szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji.
8. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne w pierwszym roku trwania tego
szkolenia, po uzyskaniu pozytywnej opinii kierownika specjalizacji, może wystąpić do
dyrektora CMKP z wnioskiem o uznanie za równoważne ze zrealizowaniem elementów
24