Poselski projekt ustawy o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych

4
uznał tego rodzaju rozważania za czysto subiektywne i stwierdził, że nie mogą
one ograniczać możliwości wykonywania tak podstawowej swobody, jaką jest
swoboda przepływu osób.
Z dotychczasowego orzecznictwa TS wynika, że przepisy obecnej ustawy
– w zakresie, w jakim uniemożliwiają pracownikom skorzystanie z usług
świadczonych przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku,
działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej, jeśli są one
świadczone poza terytorium kraju – mogłyby zostać uznane za pośrednio
dyskryminujące pracowników migrujących z innych państw członkowskich.
Taka sama konkluzje można odnieść także do projektowanego nowego
brzmienia przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych, w zakresie, w którym dotyczy dobrowolnych dodatkowych
ubezpieczeń zdrowotnych. Ze względu na związki łączące ich na ogół z
państwem pochodzenia, pracownicy migrujący mogą być bowiem bardziej
zainteresowani niż pracownicy krajowi korzystaniem z usług świadczonych za
granicą. Zawężenie możliwości sfinansowania przez pracodawcę usług do
świadczonych wyłącznie na terytorium Polski stanowi więc warunek, który
może w szczególności pogarszać sytuację tej kategorii pracowników. Ponadto
ogranicza on możliwość wykonywania podstawowej swobody przepływu osób,
lub co najmniej może do tego zniechęcać.
c)
Na marginesie należy podnieść także wątpliwość dotyczącą
zgodności z Konstytucją proponowanego nowego brzmienia art. 8 ust. 2a
ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Trybunał Konstytucyjny
wyrokiem z dnia 28 marca 2007 r. (sygn. akt K 40/04; Dz. U. Nr 69, poz. 467 i
poz. 469), stwierdził niezgodność z Konstytucją RP przepisów art. 2 pkt 1 oraz
art. 8 ust. 2a ustawy zmienianej „w zakresie, w jakim przepisy te uniemożliwiają
pracownikom skorzystanie z usług świadczonych przez pracodawcę na rzecz
różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-
rekreacyjnej, jeśli są one świadczone poza terenem kraju”.

IV. Konkluzja
Przepis art. 15 poselskiego projektu ustawy o dobrowolnych
dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych, w zakresie, w którym dotyczy art.
8 ust. 2a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jest –
niezależnie od podniesionych w punkcie IIIc) niniejszej opinii wątpliwości
natury konstytucyjnej – niezgodny z prawem Unii Europejskiej, ze względu na
ograniczenie możliwości finansowania z zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych usług i świadczeń w zakresie dobrowolnych dodatkowych
ubezpieczeń zdrowotnych do usług i świadczeń świadczonych wyłącznie na
terenie kraju.

4 Wyrok Trybunału z 23 maja 1996 r. sprawie O’Flynn, C–237/94, Zbiory Orzecznictwa TE 1996, str. I–2617,
pkt 21.

5
W pozostałym zakresie projekt ustawy nie jest sprzeczny z prawem Unii
Europejskiej.

Sporządził: Zespół Prawa Europejskiego

Akceptował: Dyrektor Biura Analiz Sejmowych


Michał Królikowski



Deskryptory Bazy REX: ubezpieczenia, zdrowie, dyskryminacja, praca, świadczenia socjalne, Unia Europejska.
Warszawa, 29 stycznia 2008 r.
BAS-WAEM-142/08
Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej


Opinia prawna
dotycząca możliwości uznania przedstawionego poselskiego projektu
ustawy o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych
(przedstawiciel wnioskodawców: poseł Joanna Mucha) za projekt ustawy
wykonującej prawo Unii Europejskiej w rozumieniu art. 95a ust. 1
Regulaminu Sejmu

Stosownie do art. 95a ust. 1 Regulaminu Sejmu, projektem ustawy
wykonującym prawo Unii Europejskiej jest projekt ustawy mający na celu
wykonanie prawa Unii Europejskiej.
Przedstawiony projekt ustawy o dobrowolnych dodatkowych
ubezpieczeniach zdrowotnych ma na celu uregulowanie zasad wykonywania
działalności ubezpieczeniowej oraz zawierania i wykonywania umów w zakresie
dobrowolnego, dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego, a także zasad
sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej w
zakresie dobrowolnego dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego.
Ponadto projekt przewiduje zmiany w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w ustawie z dnia 22 maja 2003 r.
o działalności ubezpieczeniowej, w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze
nad rynkiem finansowym oraz w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zmiany w ostatniej z wymienionych ustaw polegają m.in. na uchyleniu
działu dotyczącego nadzoru nad Narodowym Funduszem Zdrowia i dodaniu
nowego działu dotyczącego nadzoru. W ramach tych zmian miałby zostać
powołany Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych.
Ponieważ opiniowany projekt ustawy nie wykonuje żadnego przepisu
prawa Unii Europejskiej, nie ma podstaw, by uznać go, w trybie art. 95a ust. 3
Regulaminu Sejmu, za projekt ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej

Opracował: Zespół Prawa Europejskiego

Akceptował: Dyrektor Biura Analiz Sejmowych




Michał Królikowski

Deskryptory Bazy REX: ubezpieczenia, zdrowie, dyskryminacja, praca, świadczenia socjalne, Unia Europejska.

2
II.
Stan prawa wspólnotowego w materii objętej projektem ustawy
Ze względu na przedmiot projektu ustawy należy wskazać art. 49 Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE),

III. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa
wspólnotowego
Przepis art. 49 TWE normuje zasadę swobody przepływu usług.
Doprecyzowanie zasady swobodnego świadczenia usług w odniesieniu do usług
z zakresu ubezpieczeń zostało unormowane w szczególności w dyrektywie Rady
92/49/WE z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów
ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającej
dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie
ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie).
Przewidywane w projekcie ustawy zasady prowadzenia działalności
ubezpieczeniowej w zakresie dodatkowych dobrowolnych ubezpieczeń
zdrowotnych nie są sprzeczne z przywołaną dyrektywą.

IV. Konkluzja
Poselski projekt ustawy o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach
zdrowotnych nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej.

Sporządził: Zespół Prawa Europejskiego

Akceptował: Dyrektor Biura Analiz Sejmowych


Michał Królikowski

Deskryptory Bazy REX: ubezpieczenia, zdrowie, Unia Europejska.
Warszawa, 5 marca 2008 r.
BAS-WAEM-579/08


Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej



Opinia prawna
w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu
ustawy o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych, w
wersji uwzględniającej autopoprawkę (przedstawiciel wnioskodawców:
poseł Joanna Mucha)

Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca
1992 r. - Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2002 r. Nr 23, poz. 398, ze
zmianami) sporządza się następującą opinię:


I.
Przedmiot projektu ustawy
Przedstawiony projekt ustawy o dobrowolnych dodatkowych
ubezpieczeniach zdrowotnych ma na celu uregulowanie zasad wykonywania
działalności ubezpieczeniowej oraz zawierania i wykonywania umów w zakresie
dobrowolnego, dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego, a także zasad
sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej w
zakresie dobrowolnego dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego.
Ponadto projekt przewiduje zmiany w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o
działalności ubezpieczeniowej, w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad
rynkiem finansowym oraz w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zmiany w ostatniej z wymienionych ustaw polegają m.in. na uchyleniu
działu dotyczącego nadzoru nad Narodowym Funduszem Zdrowia i dodaniu
nowego działu dotyczącego nadzoru. W ramach tych zmian miałby zostać
powołany Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych.
Proponowana ustawa ma wejść w życie 1stycznia 2009 r., z wyjątkiem
przepisu upoważniającego Ministra Zdrowia do podjęcia działań
przygotowujących powołanie Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, który
miałby wejść w życie z dniem ogłoszenia ustawy.