Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy

i pracowników Służby Więziennej (dłuższe spacery, dodatkowe zajęcia kulturalno-oświatowe
i z zakresu kultury fizycznej i sportu). Znaczne przekroczenie limitu miejsc zakwaterowania
dla osób pozbawionych wolności w jednostkach penitencjarnych, z całą pewnością wiązać się
jednak będzie z koniecznością dodatkowego obciążenia obowiązkami określonych pionów
służb, w szczególności służby ochronnej, kwatermistrzowskiej i penitencjarnej. Jednakże na
dzień dzisiejszy nie przewiduje się, aby te dodatkowe obowiązki powodowały konieczność
wzmocnienia etatowego Służby Więziennej. Przeludnienie jest bowiem sytuacją
nadzwyczajną o charakterze krótkotrwałym i w związku z tym trudno jest planować stałe
wzmocnienie etatowe dla dodatkowych obowiązków z tym związanych.

4. Zainteresowanie pracami nad projektem ustawy

Projekt ustawy został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej – stosownie
do postanowień art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414). aden podmiot nie zgłosił zainteresowania,
w trybie i na zasadach ustawy, pracami nad projektem ustawy.

5. Zgodność z prawem Unii Europejskiej
Materia projektowanej regulacji nie jest regulowana przez prawo Unii Europejskiej.




06/09rch

12
Projekt
ROZPORZ DZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWO CI

z dnia 2009 r.

w sprawie trybu postępowania wła ciwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych
w zakładach karnych lub aresztach ledczych przekroczy w skali kraju ogóln pojemno ć
tych zakładów

Na podstawie art. 110 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy
(Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb postępowania:
1) Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, dyrektorów okręgowych oraz dyrektorów
zakładów karnych lub aresztów śledczych w zakresie zawiadamiania o przekroczonej pojemności
odpowiednio w skali kraju, obszaru działania okręgowego inspektoratu oraz zakładu karnego lub
aresztu śledczego;
2) dyrektorów zakładów karnych lub aresztów śledczych w zakresie organizowania
dodatkowych cel mieszkalnych;
3) prezesów sądów i kierowników jednostek organizacyjnych prokuratury w wypadku
przeludnienia zakładów karnych lub aresztów śledczych ponad ustaloną pojemność w skali kraju.
§ 2.
1.
W wypadku gdy liczba osadzonych zakwaterowanych w zakładach karnych
i aresztach śledczych oraz podległych im oddziałach zewnętrznych, zwanych dalej "zakładami",
przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów, Dyrektor Generalny Służby

1﴿ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931,
z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz.
676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz.
889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr
178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849 z 2009 r. Nr 22, poz.119
Nr ……., poz……

2
Więziennej, w terminie 7 dni od dnia przekroczenia pojemności, przedstawia informację o tym,
zwaną dalej "informacją", Ministrowi Sprawiedliwości, dyrektorom okręgowym Służby
Więziennej oraz dyrektorom zakładów.
2. Minister Sprawiedliwości przekazuje informację ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych oraz Ministrowi Obrony Narodowej, a także prezesom sądów apelacyjnych
i wojskowych sądów okręgowych, prokuratorom apelacyjnym i wojskowym prokuratorom
okręgowym.
§ 3.
1.
Po otrzymaniu informacji, dyrektor zakładu karnego i aresztu śledczego jest
obowiązany podjąć czynności mające na celu przystosowanie pomieszczeń niewliczanych do
pojemności zakładu do wymogów cel mieszkalnych.
2. Na dodatkowe cele mieszkalne, o których mowa w ust. 1, nie mogą być przeznaczone
pomieszczenia, które są niezbędne dla zachowania prawidłowego funkcjonowania zakładu oraz
cele mieszkalne i pomieszczenia zawierające miejsca zakwaterowania wymienione w § 12 ust. 3.
3. W dodatkowych celach mieszkalnych zakwaterowuje się osadzonych po przekroczeniu
pojemności zakładu.

§ 4.1. Dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego informuje właściwego dyrektora
okręgowego Służby Więziennej w terminach ustalonych w trybie określonym w ust. 2, o liczbie
osadzonych zakwaterowanych w podległych mu zakładach, liczbie miejsc oraz ich
wykorzystaniu w pomieszczeniach, o których mowa w § 3, a także o liczbie osadzonych
umieszczonych w warunkach, w których powierzchnia w celi mieszkalnej na jedną osobę wynosi
mniej niż 3 m2.
2. Dyrektor okręgowy Służby Więziennej informuje Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej, w ustalonych przez niego terminach, jednakże nie rzadziej niż raz na 7 dni, o liczbie
osadzonych zakwaterowanych w podległych mu zakładach, liczbie miejsc oraz ich
wykorzystaniu w pomieszczeniach, o których mowa w § 3, a także o liczbie osadzonych
umieszczonych w warunkach, w których powierzchnia w celi mieszkalnej na jedną osobę wynosi
mniej niż 3 m2.
§ 5. W wypadku gdy liczba osadzonych zakwaterowanych w zakładach przekroczy w skali
kraju ogólną pojemność tych zakładów, prezes sądu apelacyjnego przekazuje niezwłocznie tę
informację prezesom sądów okręgowych i rejonowych z obszaru działania sądu apelacyjnego,

3
prezes wojskowego sądu okręgowego - odpowiednio prezesom wojskowych sądów
garnizonowych, a prokurator apelacyjny oraz wojskowy prokurator okręgowy - podległym im
kierownikom jednostek organizacyjnych prokuratury.
§ 6. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w § 5, prezes właściwego sądu niezwłocznie
zarządza:

1) zbadanie spraw, w których skazani na karę pozbawienia wolności nie rozpoczęli jeszcze
jej odbywania, celem ustalenia dopuszczalności odroczenia wykonania tej kary;
2)
podjęcie działań organizacyjnych zmierzających do skierowania przez sąd na posiedzenie
spraw, w których jest dopuszczalne odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności,
celem rozważenia przez sąd możliwości wydania postanowienia na podstawie art. 151 § 1
Kodeksu karnego wykonawczego;

3) zbadanie spraw, o których mowa w art. 79 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, w celu
ustalenia kolejności wzywania do stawienia się skazanego w zakładzie w wyznaczonym
terminie;
4)
inne
działania organizacyjne zmierzające do skorzystania przez sąd z uprawnień
wynikających z przepisów Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 7. W miarę potrzeby prezes właściwego sądu wyznacza sędziego do rozpatrywania spraw
dotyczących odroczenia kary pozbawienia wolności oraz czynności, o których mowa

w § 6 pkt. 1.
§ 8. Prezes właściwego sądu, nie rzadziej niż raz w miesiącu, za pośrednictwem prezesa sądu
apelacyjnego, a prezes wojskowego sądu garnizonowego odpowiednio za pośrednictwem prezesa
wojskowego sądu okręgowego, informuje Ministra Sprawiedliwości o liczbie osób, co do których
sąd orzekł o warunkowym przedterminowym zwolnieniu lub o odroczeniu wykonania kary
pozbawienia wolności; postanowienia o odroczeniu wykonania kary wydane w związku
z art. 151 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego wykazuje się odrębnie.
§ 9. Po otrzymaniu od prokuratora apelacyjnego lub wojskowego prokuratora okręgowego
informacji, o której mowa w § 5, właściwy kierownik jednostki organizacyjnej prokuratury
niezwłocznie podejmuje działania organizacyjne zmierzające do wykorzystania w toczących się
postępowaniach uprawnień prokuratora, określonych w art. 21 Kodeksu karnego wykonawczego,
w celu ograniczenia liczby osób przebywających w zakładach.

4
§ 10. Kierownik jednostki organizacyjnej prokuratury, nie rzadziej niż raz w miesiącu, za
pośrednictwem prokuratora apelacyjnego lub odpowiednio wojskowego prokuratora
okręgowego, informuje Ministra Sprawiedliwości o liczbie osób, co do których sąd uwzględnił
wniosek prokuratora o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności lub o warunkowe
przedterminowe zwolnienie.
§ 11. W wypadku gdy liczba osadzonych zakwaterowanych w zakładach osiągnie w skali
kraju stan zgodny z ogólną pojemnością tych zakładów albo poniżej tej pojemności, Dyrektor
Generalny Służby Więziennej niezwłocznie powiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości.
Przepisy § 2 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 12. 1. Pojemność zakładu karnego lub aresztu śledczego ustala się sumując liczbę miejsc
zakwaterowania we wszystkich celach mieszkalnych znajdujących się w zakładzie lub areszcie
wraz z ich oddziałami zewnętrznymi.
2. Ustalając liczbę miejsc zakwaterowania w celi mieszkalnej uwzględnia się konieczność
zapewnienia nie mniej niż 3 m2 powierzchni w celi na jedną osobę.
3. Do pojemności nie wlicza się miejsc zakwaterowania w celach mieszkalnych
znajdujących się w oddziałach szpitalnych oraz domach dla matki i dziecka, oddziałach
wymienionych w art. 88a § 1 i art. 212a § 2, celach izolacyjnych, o których mowa w art. 143 § 1
pkt. 8 Kodeksu karnego wykonawczego oraz pomieszczeniach usytuowanych w oddziałach
tymczasowego zakwaterowania skazanych.
4. Przy ustalaniu liczby osadzonych, o której mowa w § 2 ust. 1, nie uwzględnia się
osadzonych zakwaterowanych w miejscach wymienionych w ust. 3.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 kwietnia 2006 r.
w sprawie trybu postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych
w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych
zakładów (Dz. U. Nr 65, poz. 459).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.


MINISTER SPRAWIEDLIWO CI